Just An Option

CHAPTER 11

Nakauwi nako sa bahay. Nasa kwarto ko na ako, ng biglang bumukas ang pinto at niluwa ang butihin kong kakambal.

"Hi my dearest twin sister." Ano nanaman bang kailangan nito?

"Anong kailangan mo this time, Lili?" Naiirita ako sa pagmumukha niya, sa ngisi niya, sa lahat ng meron siya! Naiirita ako sakanya!

"Wala naman. Gusto ko lang sana, kamustahin ka?" Ano bang pakulo niya? Hay. Nagsasawa nako. Sawa nako. Sawang sawa na.

"Okay lang ako." Sagot ko para matapos na. Diba yun lang naman gusto niya marinig? As if.

"At sa tingin mo pag-aaksayahan ko talaga ikaw ng oras para kamustahin ka? Oh please Riri." Eh, tangina pala neto eh.

"Eh kung di ka naman gago't kalahati. Tinatanong kita anong kailangan mo. Sinagot mo ko ng patarantado na akala ko seryoso kaya sinagot kita ng seryoso."

"Ang dami mong sinasabi, twin. Alam mo naman pa lang pa tarantado yung tanong ko eh. Bakit mo pa sinagot? Anyways, wag mo na sagutin kase ang dami mo nanamang sasabihin at madadagdagan nanaman ang oras ko makasama ka. Makasama ang isang mamamatay tao."

"Oh, wow Lili! Sayo ko pa talaga narinig yan? Mamamatay tao? Just great! Alam natin, ng Diyos kung sino ang mamamatay tao. So please wag mo naman ibintang sakin yung mga ginawa mo kase sawang sawa nako sayo. Sainyo!"

Agad siyang tumakbo pababa. And guess what?

"RIRI!! BUMABA KA DITO!!" TANGINA, ANO NANAMAN GINAWA KO? PAKSHET. ANONG SINABI NANAMAN NG DEMONYITA KONG KAKAMBAL!

At dahil mabait akong bata. Bumaba ako. Nakita ko lang naman na umiiyak ang aking kakambal. Tangina, siya pa naapi? Just wow!

"ANONG GINAWA MO?!!" SIGAW NI MAMA SAKIN NA HALOS LAHAT NG UGAT NIYA MAKITA KO SA MAPULA NIYANG MUKHA DAHIL SA GALIT.

Hindi ako makasagot. Hindi ko alam. Natatakot ako.

"M-mom. Sh-she hurt me. Sinisi niya sakin ang lahat! Ma! Ang sakit niya magsalita!" Galing naman ng luha niya. Tangina. Ako nanaman.

"Ma! Hindi totoo yu--" Paano ko ba ie-explain yung side ko kung palagi ako pinuputol?

"SHUT UP RIRI! ANO BA?! HINDI MO BA MATANGGAP NA IKAW TALAGA ANG PUMATAY SA KAPATID MO PARA ISISI PA SA IBA, HA?! ABA NAMAN!"

"EH NAKAKAPUTANGINA PALA DITO EH! LAGI NIYO NALANG AKO PINUPUTOL SA TUWING IE EXPLAIN KO YUNG SIDE KO! PWEDE BA FOR ONCE MAKINIG KAYO? PERO PUTANGINA HINDI EH. KAHIT NAMAN ANONG GAWIN KO WALA! HINDI KAYO MAKIKINIG KASE ALL EARS KAYO NI PAPA DIYAN SA MAGALING NIYONG ANAK NA WALANG GINAWA KUNDI MAGPAAWA. ILANG ULET KO BANG SASABIHIN NA HINDI AKO YUN! TANGINA NAMAN OH, MA. KAHIT NGAYON LANG PLEASE. PLEASE. NAGMAMAKAAWA AKO KASE PUTA SAWANG SAWA NAKO. MA, HINDI AKO YUN! HINDI AKO! KUNG AYAW NIYO MANIWALA, THEN FINE. ANONG MAGAGAWA KO? IT'S YOUR DECISION. PERO SANA NAMAN MAISIP NIYO YUNG SINASABI KO NA HINDI KAYO YUNG NAROON SA EKSENA KAYA WALA KAYONG ALAM. TANGINA." Lalabas na ako ng bahay ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Dad galing office. Btw, umiiyak na pala ako. Kase ang sakit na. Ganon naman diba? Kapag pagod ka na, tutulo nalang yung luha mo ng kusa parang pawis lang.

"WHAT THE HELL IS HAPPENING IN HERE?!" BULYAW NI DAD.

"MAGSAMA SAMA KAYO!!" BULYAW KO PABALIK.

Nakita ko ang gulat sa mukha nilang tatlo. Pero bakit ganon? Nakakita ako ng awa at pagsisisi sa mata ni Mom? O guni guni ko lang yun?

Tangina, Ri. Guni guni lang yun. Mommy mo? Maaawa? Sayo? Oh please.