"Gökyüzüm delik deşik. Nereden tutsam dökülüyor umutlarım bir bir." Songül Ünsal - Kaktüslerde Çiçek Açar
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Çağrı pov's Dün geceden beri gözüme uyku geçmiyor ve gerçekten yoruldum. Sanırım dün gece Zeynep'e bana uzak kalması için bir imkan tanıdım. Herkes gibi oda benden uzak artık ve ben kimsesiz kaldım.
Bazı insanlar, benim bu dünyada ki en büyük kırılgınlıklarım. Artık anlamını yitirmiş bir yoldayım ben, hiçbirşey hissedemiyorum o beni yakıp kavuran aşka dair kül bile yok artık etrafımda. Benim kin'im büyüktür dedim kendime aslında kimseye karşı değil bu çirkefliğim sadece kendime. Hem kendime yaptığım saygısızlık hem de değmeyecek birine bu kadar yıpratmam, üzmem sebebinden.
Zeynep.. en yakınım, dostum, canımın içi artık oda uzakta benden. Belki de böylesi en iyisidir çünkü ben sevdiğim kim varsa kaybediyorum teker teker. Uğursuzum.
Saatlerdir yatakta öylece yatıyorum hiçbir vasfım yok, allahtan ki babamda evde yok birde onun konuşmalarını dinleyecek hiç halim yok.
Ona gitti herhalde, Derya teyze'ye iyi bir ilişkileri var sanırım Ali bilmese de yakında kokusu çıkar diye susuyorum. Ya da belki de damarıma basacağı anı bekliyorum. Çünkü babam bu beni her seferinde zayıf halkamdan vurmaktan zevk alır ayrıca bana da annemi savunduğum, onda kalmak istediğim için düşman kesilir. Anlamıyorum, hemde hiç.
Duygularım hiç yokmuş gibiyim şuan, dost dediğim kimseyi yanımda istemiyorum. Onlara dahi anlatacak ya gücüm yok ya da gerçekten dostum değiller. Bilmiyorum içimde tarif edilemez bir güvensizlik var. Ve buna tek çare Zeynep. Sanırım onu istiyorum, onunla konuşmak ona açılmak içimdekileri ona söylemek istiyorum.
Beni kabul edermi? Hala arkadaşıymışım gibi derdimi dinler mi peki? Hayır. Peki neden ayaklarım ona gitmemde ısrarcı? beynim neden hala sinyal verir gibi zonkluyor?
*** Yine onun kapısının önüne geldim, derdimi kazandığım yerde derdime çare bulmaya geldim. İnanın yüzüne bakacak gücüm yok.
Eminim oda en az benim kadar utanıcak ama başka çaremde yok başka çaremiz de yok. Ağır adımlarımı kapıdan içeri soktum, Kader teyze dükkandaydı evde tektir diye düşünerek kapıyı tıklattım. Uzun bir bekleyişten sonra evde olmadığına karar vermiş ve tam geri dönecekken kapı açıldı, utanç perdesi mi demeliyim yoksa?
"Çağrı.." -Zeynep inan senden başka gidecek kimsem yokmuş benim. Yine diyeceğim belki ama bu seferlik tekrar derdimi dinlermisin? "Gel hadi gel!"
