"Son arzum nedir diye gelipte bana sorsalar, gözlerime bakıpta herşeyi anlasalar." Son Arzum - Nilüfer
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tozluyaka'da aşkın kalbi #ZeyÇağ 'la atıyor! .
Çağrı pov's Kaybolan benliğim arasında bir çıkmaz sokaktaydım kalp atışlarım benden bağımsız hareket ederken gözlerimi ondan alamıyordum kalbim yerinden çıkacak gibi oynuyordu umarım kalp atışlarımı duymuyordur diye geçirdim içimden.
Arkasını döndüğünde gözlerimi yüzünden alıp sırtında gezdirdim zaten yakın olmamla yarım kalan fermuarı yukarı doğru çektim ve tekrar birkaç adım uzaklaştım bu yakınlık ikimiz içinde fena halde tehlikeliydi bu işin sonunun kötü bitmemesi için uzaklaşmak en iyisi olacaktı.
Tekrar arkasını döndüğünde bana karşı "teşekkür ederim" dedi. Birkaç dakika daha yüzünde asılı kalan gözlerim bana anlamsız bakışlar atması ile toparlandı ve ağzımdan zorlukla -rica ederim kelimeleri döküldü.
Uzun süre sonra bana ilk defa bu kadar güzel gülüyordu, belki de ben en ufak bir tebessümüne susamıştım onun kim bilir?
Hala okula gitmeyecek olmamızı söylemiş değildim! şöyle bir aklımdan geçirdiğimde ise eğer söylersem ona yaklaşmak için elbisenin fermuarını çektiğimi ve ona yaklaşmak için bunu yaptığımı düşünecekti hoş zaten öyle, onun için yapıyordum ama bunu onun bilmemesi gerekiyordu. Yinede ben açık açık söyleyiverdim;
-Zeynep şey Arap aradı bu okul işi iptal olmuş nedenini bilmiyorum bizde bizimkilerle kafede buluşmaya gideceğiz yani. Gözleri yüzümün her ayrıntısını ayrı ayrı incelerken hala cümleme bir karşılık alamamıştım.
Şu atmosferde ve şu bakışmalarla asla kalbini kırasım gelmiyordu bu yüzden etkinliğin Zeynep yüzünden iptal olduğunu söylemedim şu anda üzgün olmasını istemiyordum nedense az önce bahçede içimdeki bir nevi intikam duygusu kaybolup gitmişti, artık Zeynep'in bana o gün tiyatroda yaşattığı şey yüzünden acı çekmesini, suçluluk duymasının istemiyordum ya da buna gönlüm elvermiyordu.
Dakikalar sonra tiz sesi ile konuştu; "nasıl ya baştan söyleseydin keşke Çağrı." -Bizde akıl bıraktın sanki be kızım.| -Unuttum işte ne bileyim! diyerek geçiştirdim. "e o zaman sen beni dışarıda bekle ben daha iyi bir şeyler giyeyim öyle gelirim." -Pekii o zaman ben çıkıyorum. diyerek dışarı çıktım.
Dışarı çıkar çıkmaz yüzümde oluşan tebessüm kafamda soru işaretleri bırakmıyordu artık çünkü artık biliyordum ki ben gerçekten aşık olmuştum.. O ama onun içinde aynı duygular geçerli mi bunu bilmiyordum gerçi az önceki bakışları her şeyi açıklıyordu ama bence hala biraz zaman verilebilirdi, birbirimizi çok kırmıştık, toparlanmamız zaman alacaktı.
Vücudumda oluşan soğuk terleri atmak için ilk önce lavaboya ilerledim elime soğuk su alıp ıslatarak sıcak boğazıma ve utançtan pek bir kızarmış yanaklarıma götürdüm Zeynep'te de aynı şey oluyordu utandığında yanakların al al kızarıyordu bu aslında onu çok tatlı yapıyordu ama o bu özelliğini hiç sevmezdi, şimdi onu çok daha iyi anladım şu an ben de bu özelliğimden nefret ediyorum.
