เสียงเคาะประตูดึกๆทำให้ทิพเกสรมองตากับแสงเทียนชายหนุ่มสูดหายใจเข้าปอด
"ทิพหลบไปก่อนไป...ผมจะดูเอง"
"แต่คุณหนู....."
"เถอะ!...ถ้าเป็นพ่อทิพเข้าห้องไปเลยนะผมจะเคลียเอง"
"งั้นก็ได้คะ....."
แต่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูทำให้แปลกใจ...
"คุณนาถ!..."
"ไง...ไปด้วยกันหน่อยสิ..."
"มีอะไรหรือครับ...."แสงเทียนถามงงๆ
"มีคนป่วยเอาแต่ใจอยากพบนาย...."
"พี่ราช!....เขาเป็นอะไร..."
"ก็ไม่สบายนิดหน่อย...แต่เอาแต่ใจเยอะเลย...รำ่ร้องจะพบนายให้ได้..."
"งั้น...เดียวผมบอกทิพก่อน...."
"ได้อยู่แล้ว....."
.......................
"เทียน...."เสียงแสดงอาการดีใจของคนบนเตียงทำให้ศินาถส่ายหน้า
"เยอะนะนี่.....คุณเหมราช"ศินาถแซวเบาๆ
"แล้วแกจะมายืนอยู่ทำไม....ออกไปสิ"
"ก็นี่มันห้องผม...."
"งั้นฉันไปก็ได้...."อาการตั้งท่าลงจากเตียงทำให้ศินาถรีบเบรค
"ครับออกครับ....แหม...."
"เทียนนวดให้หน่อย...เมื่อยไปทั้งตัวเลยนี่"เสียงออดอ้อนของพี่ชายทำให้คนน้องชะงักหน้าประตู
"จะนวดกันไม่ว่า....แต่ถ้าเตียงผมเลอะรับผิดชอบด้วย"หลังพูดจบก็ต้องหลบหมอนที่พี่ชายเขวี้ยงมาขณะแสงเทียนหน้าแดง....ไอ้พวกบ้าพูดอะไรกันหน้าไม่อายจริงๆ......
......เสียงฝีเท้าเบาๆทำให้ศินาถละสายตาจากทีวี
"พี่ราชล่ะ......."
"หลับแล้วครับ...."แสงเทียนตอบเมื่อเดินมานั่งบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ใกล้ๆโซฟาที่ศินาถนอนดูทีวี
"เออะ!...นายเป็นยานอนหลับจริงๆด้วยแฮะ...."
"พี่ราชเขาเป็นอะไรเหรอครับ...ท่าทางเครียดๆ....."
YOU ARE READING
ขออภัยหวานใจผมเป็นมาเฟีย(yaoi END)
Romance"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลัว...ฉันกลัวที่จะเสียนายไป..." "พี่ราช...ผมรักพี่นะ...ขอบคุณที่ปกป้องผมมาตลอด..."
