ขออภัยหวานใจผมเป็นมาเฟีย(yaoi END)

*****21*****

แสงเทียนมองไปรอบๆงงๆคนพวกนี้จับเขามาทำไม....พวกมันมัดเขาไว้กับเก้าอี้ใช้เทปกาวปิดปากและก็ไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย ชายหนุ่มนั่งนิ่งๆพยายามคิดว่าเขาเคยรู้จักคนพวกนี้หรือเปล่าคำตอบคือ..ไม่

หรือจะจับเรียกค่าไถ่....หรือเป็นเจ้าหนี้พ่อ...ก่อนเขาจะคิดไปมากกว่านั้นประตูห้องก็เปิดออก....นั่น....
ผู้หญิงคนนี้เขาเคยเห็นท่ีร้านบ่อยๆ...เธอจับเขามาทำไม........

โรสมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างละเอียดผิวเนียนขาวจัด...ดวงตาที่มองเธอมีแววสงสัยคิ้วเรียวยาวขมวดมุ่น...ริมฝีปากล่ะ มือเรียวเอื้อมไปดึงเทปกาวท่ีปิดปากออกเผยให้เห็นริมฝีปากแดงระเรื่อ...หล่อดีสะอาดตา...หญิงสาวลูบแก้มเนียนเบาๆก่อนเงื้อมือสุดแขนฟาดฝ่ามือใส่จนหน้าขาวๆสะบัดรอยแดงห้านิ้วปรากฎออกมาทันตาเห็น....

"คุณ...ต้องการอะไร..."แสงเทียนถามผู้หญิงที่เหมือนคนเสียสติงงๆ

"ฉันต้องการเขามาเป็นของฉันไง....แต่สองตาเขาก็ไม่เคยหันมอง......"

"คุณพูดเรื่องอะไร.......ผมไม่เข้าใจ...เขาอะไรของคุณ...."

"เหมราช....เขาต้องเป็นของฉัน..."

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม....คุณจะจับผมมาทำไม...."

"คิดว่าฉันโง่เหรอ...แกเกี่ยวอะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจ.....เขาชอบแก"

"คุณเข้าใจผิดแล้ว...เขาไม่ได้ชอบผม"

"ไม่ต้องมาพูดดี.....ฉันอุตส่ารักเอาใจเขามาหลายปีสองตาเขายังไม่แลเลย....แต่แกท้ังๆที่เป็นผู้ชายแทัๆกลับมาแย่งเขาไป..."

"แต่มันไม่ใช่ความผิดของผม......ผมไม่เคยแย่งของใคร"

"ผิดสิ...ถ้าไม่มีแกเสียคนเขาก็ไม่มีใคร...แล้วฉันก็อยากรู้นักถ้าแกตายเขาจะทำยังไง"

"ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น...เธอก็ฆ่ามันดูสิ"เสียงทรงอำนาจที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้โรสหันขวับไปมองอย่างตกใจ...เธอรู้ว่าเหมราชต้องตามมาแน่ๆแต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้