โรสมองดูหญิงสาวร่างบางผิวขาวหน้าตาจิ้มลิ้มแม้ไม่สวยแต่มองแล้วสบายตา...เหมราชชอบผู้หญิงคนนี้ตรงใหน...หรือจะชอบผู้หญิงเรียบๆไม่ฉูดฉาด...
"กาแฟคาปูชิโนกับฟรุตเค้กคะ....รับอะไรเพิ่มไหมคะ"
"ไม่...."คำตอบห้วนๆคล้ายไม่พอใจของผู้หญิงสวยจัดคนนี้ทำให้ทิพเกสรแปลกใจ...แต่อาจแค่เป็นคนขี้รำคาญมั้ง...เสียดายถ้าพูดจาดีๆคงสวยขึ้นอีกเยอะเลย.....
"บ่นอะไรคนเดียวนะทิพ...."
"ก็ผู้หญิงชุดแดงโต๊ะนั้นนะคะ...สวย....แต่พอฟังการพูดแล้วความสวยหายไปเยอะเลย"แสงเทียน
หัวเราะเบาๆเหลือบตามองคนสวยของทิพ...สวยจริงๆด้วยสิ
"ชั่งเขาเถอะ...คนสวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดหรอก...."ทิพเกสรเหลือบดูแสงเทียนยิ้มๆนานเท่าไหร่แล้วที่คุณหนูไม่ได้ยิ้มมาจากใจจริงๆแบบนี้...ตั้งแต่หมอนั่นวนกลับมาละมั้งคุณหนูถึงยิ้มออกคุณหนูของเธอนี่ชักจะยังไงซะแล้ว.......
.........................
อาการเบียดตัวเข้าหาอย่างจงใจของสาวน้อยแต่งตัวเซ็กซี่ข้างๆทำให้เหมราชขยับตัวอย่างรำคาญ
"ตามสบายนะครับคุณราช คุณนาถเรามันคนกันเองทั้งนั้น...."มานิตชูแก้วไปรอบๆพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี....ผลงานของหุ้นส่วนมือใหม่ของเขาสำเร็จอย่างสวยงาม ของล๊อตใหญ่สามงวดถูกส่งออกไปอย่างไม่มีอุปสรรคไดๆเลย..ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆงานเขาคงขยายไปได้อีกมากทีเดียวและมันก็ทำให้เขามองเหมราชในมุมใหม่...หมอนี่เป็นคนจริงจังกับงานและความรับผิดชอบสูงมากเขาไม่แปลกใจอีกแล้วว่าทำไมเหมราชจึงประสบผลสำเร็จได้ขนาดนี้
"เสี่ยขา...ดื่มอีกสิคะ"เสียงออดอ้อนพร้อมอกอวบๆที่เสียดสีกับแขนทำให้เหมราชผลักเบาๆ
"ขอโทษ...ผมขอเข้าห้องนำ้หน่อย...."
"แหม....รีบกลับมานะคะ...."สาวเจ้าออกอาการกระฟัดกระเฟียดอย่างที่คิดว่าน่ารักแต่เสี่ยขากลับทำหน้าเซ็งจนน้องชายเสี่ยขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้......
.....เหมราชล้างมือช้าๆเขาสูดหายใจลึกๆต้องใช้ความพยายามในการข่มอารมณ์ที่จะไม่แสดงอาการใดๆออกมายามอยู่ต่อหน้านายมานิต...ต้องแสแสร้งว่าสนุกทั้งๆที่เขาสะอิดสะเอียนสถานที่แบบนี้ที่สุด
เสียงเอะอะข้างนอกทำให้ชงักความคิดก่อนจะเดินออกมา...ผู้คนสับสนวุ่นวาย...เกิดอะไรขึ้น
"พี่ราช...."ศินาถวิ่งมาจับแขนพี่ชายไว้
"อะไร...มีอะไรกัน....."
"มีคนฆ่ากันตาย...."
"ใคร...ไหน......"เหมราชเดินเข้าไปดูอย่างอยากรู้
"อย่า...พี่..โธ่โว้ย...."ศินาถ ก้าวตามพี่ชายไปติดๆหลังจากพยายามห้าม ไม่ใช่ไม่เคยเห็นการฆ่ากัน...ต่อให้ต้องฆ่าคนอื่นก็ไม่ใช่ปัญหาแต่....ไม่ใช่เหตุการณ์นี้
.....ร่างหญิงสาวที่ถูกแทงหลายแผลนอนอยู่บนพื้นร่างกายเต็มไปด้วยเลือดดวงตาเหลือกค้างทำให้เหมราชชะงักงัน...อาการคลื่นเหียนอย่างรุนแรงในช่องท้องปั่นป่วนร่างสูงถอยหลังออกมาช้าๆร่างกายสั่นระริกก่อนจะโก่งตัวอาเจียนออกมาภาพรอบตัวพร่ามัว
"แม่....ไม่..."ชายหนุ่มอุทานออกมาเบาๆก่อนไม่รับรู้อะไรอีก....ศินาถรับร่างสูงของพี่ชายที่รูดลงกับพื้นขณะยกโทรศัพท์
"ไอ้โชค...เข้ามาหน่อยเอาใครมาสองคนด้วย...กูเจอปัญหาเร็วด้วย"
..........ศินาถนั่งมองร่างพี่ชายที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะถอนใจ...เขาให้สิทธิโชคแบกพี่ชายขึ้รถก่อนตัวเองจะไปขอตัวกลับกับนายมานิตซึ่งฝ่ายนั้นก็กลับเหมือนกันปล่อยให้ชัยชนะเคลียกับตำรวจเอาเองดูเหมือนจะฆ่ากันเพราะสาเหตุหึงหวงแต่จะอย่างไรสภาพศพก็เล่นเอาพี่ชายเขาลงทั้งยืน...
........เสียงขยับตัวเบาๆของคนบนเตียงทำให้ยิ้มออก
"พี่....พี่ราชเป็นไงมั่งพี่...."เสียงถามแฝงแววเป็นห่วงของน้องชายทำให้ฝืนยิ้มออกมาหน้าคมยังซีดเผือด
"ไม่เป็นไร....พี่แค่ตกใจ...มันเหมือน....เหมือน......."
"พี่....."ศินาถกำมือที่เย็นเฉียบของพี่ชายบีบเบาๆ
"อย่าห่วงเลย...พี่ไม่เป็นไร....."
"งั้นพี่นอนพักนะ...หน้าพี่ยังซีดอยู่เลย....."
"อือ...ขอบใจนะนาถ....."เอ่ยขอบใจเบาๆก่อนเอนตัวลงนอน....
....เสียงถอนใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของคนบนเตียงทำให้ศินาถพลอยถอนใจไปด้วยก่อนหันมอง
"พี่ราช...พี่จะถอนใจอีกนานไหม...."
"ก็ฉันนอนไม่หลับ...."
"งั้น..จะกินอะไรไหม..หิวหรือเปล่า...."
"ไม่....นี่นาถ"
"อะไร....."
"ฉัน....อยากได้เทียน"
"หือ...ทำไมพี่อยากไหว้พระเหรอ..."
"ไอ้บ้า......"
"อ้าวทำไม....เอ๊ะหรือว่า....."ศินาถทำหน้างงๆก่อนนึกออก
"เออ...ไปรับไห้หน่อย...."
"แต่มันดึกแล้วนะ....ป่านนี้นอนแล้วมั้ง"
"ถ้าแกไม่ไป....พี่จะไปเอง"อาการลุกขึ้นของพี่ชายทำให้รีบยกมือขึ้น
"ครับท่าน......ผมจะไปเดี่ยวนี้...ท่านนอนนะครับ"แม้จะยอมแบบประชดประชันแต่ก็ทำให้คนบนเตียงยิ้มออก
"ขอบใจ....."
....................
ESTÁS LEYENDO
ขออภัยหวานใจผมเป็นมาเฟีย(yaoi END)
Romance"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลัว...ฉันกลัวที่จะเสียนายไป..." "พี่ราช...ผมรักพี่นะ...ขอบคุณที่ปกป้องผมมาตลอด..."
