ทิพเกสรเงยหน้ามองลูกค้าใหม่ที่เพิ่งก้าวเข้ามาก่อนยิ้มกว้าง
"คุณหนู......"
"ลูกค้าเยอะนะทิพ...หมายถึงขนมอร่อยใช่ไหมนี่..."
"แหมคุณหนูละก็มาชมกันเอง....มาถึงนี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เปล่าพอดีคุณย่าหลับคิดถึงทิพเลยมาหา...กะว่าจะหาขนมไปฝากคุณย่าด้วยช่วงนี้พยาบาลบ่นว่าท่านกินอะไรไม่ค่อยได้...บ่นแต่ว่าเหนื่อย...."
"งั้นคุณหนูนั่งก่อนคะรับชาเขียวนะคะ..."หญิงสาวจับเขานั่งหาชามาเสริฟอย่างรู้ใจ
"ขอบคุณ....ทิพช่วงนี้เจอพ่อบ้างหรือเปล่า"แสงเทียนถามเบาๆเมื่อนั่งอยู่ด้วยกัน
"ไม่คะ....มีอะไรหรือเปล่าคะ?..."
"วันก่อนเขามาที่บ้าน ท่าทางเขาแปลกไปเขาขอเงินแต่ผมปฎิเสธเขาเลย...."
"เขาทำอะไรคุณหนู....."
"เขาเอาสร้อยผมไป....."
"ตายจริง...."
"คุณเหมราชบอกว่าเขาอาจ....ติดยา..."เสียงตอนท้ายเบาแทบไม่ได้ยิน...."
"โธ่เอ้ย...รู้ทั้งรู้ว่าเป็นนรกก็ยังจะไป....คุณนันนะคุณนัน"
"ทิพ...เราจะทำอย่างไรกันดี..."
"เท่าที่เป็นอยู่ก็หนักเกินไปสำหรับคุณหนูแล้วนะคะ...ที่เหลือก็คงแล้วแต่เวรกรรมเถอะคะ"ทิพเกสรตบหลังมือที่วางอยู่บนโต๊ะเบาๆ....ก่อนเงยหน้าแล้วทำท่าอึ้งๆเป็นเหตุให้แสงเทียนหันมอง
"พี่ราช...มาหาขนมทานเหรอครับ..."เขาทักเบาๆเมื่อผู้มาไหมนั่งลงข้างๆโดยไม่ต้องมีใครเชิญ
"คนของฉันบอกว่านายอยู่ที่นี่....ฉันมีบางอย่างจะให้"
"อะไรครับ....."
"ต้องไปเอาที่ที่ทำงาน...ไปนะ...ฉันให้โชคเตรียมอาหารไว้แล้วอยากกินข้าวกับเทียน"
"ครับ..."เขามีสิทธิพูดอะไรได้...ที่ได้ก็คงแค่นี้แหละ....แสงเทียนขอตัวไปลาทิพเกสรและรับขนมไปฝากสร้อยฟ้าก่อนจะตามเขาไปเงียบๆ........
............................................................
ศินาถมองหน้าสิทธิโชคงงๆเมื่ออีกฝ่ายยืนขวางประตูห้องทำงานพี่ชายไม่ให้เขาเข้าไป
ESTÁS LEYENDO
ขออภัยหวานใจผมเป็นมาเฟีย(yaoi END)
Romance"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลัว...ฉันกลัวที่จะเสียนายไป..." "พี่ราช...ผมรักพี่นะ...ขอบคุณที่ปกป้องผมมาตลอด..."
