Adel

🍫5🍫

Evvveeeeet gene ben geldim

Nasılsınız bakalım?

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

E hadi ozamana bölüme geçelim

İyi okumalar!!

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Ne iş görüyor lan burada?

Kapıya yaklaştıkça bağrışma sesleri de yükselmeye başlamıştı

Ayaz kapıyı anahtarla açıp içeri hızla ilerledi.

Başka neyle açıcakdı gerizekalı

Seninle uğraşamam iç ses

Bende Ayazın arkasından koşarak salon gittim.

Abim Yalçın beyle konuşuyordu.

Ama abimin hali o kadar kötü ki... saçları darma dağınık, gözleri kızarmıştı.

"Abi?"

Sesimi duyar duymaz hemen ayağa kalkıp bana sarıldı

"Fındığım neden telefonlarıma cevap vermiyorsun. Çok endişelendim"

"Abi ben birazcık kolumu kırdım. Ve telefonumda Odada kalmış yani"

"Ne demek kolumu kırdım! Buraya geleli daha bir gün bile olmadı ve sen kolunmu kırdın! Yalçın bey bu nasıl bir sorumsuzluk?! Ben size kardeşimi emanet ediyorum ve siz daha bir gün olmadan kardeşime sahip çıkamıyoruz!"

"Abi onların hiç bir suçu yok. Ben merdivenlerden inerken ayağım takıldı ve düştüm. Onlar beni yemek odasında bekliyorlardı"

"Eve gidiyoruz Adel! Ben seni bu ailede kalmanı bir gün daha dayanamam"

Deniz sinirli bır şekilde:

"Benim kardeşimi hiç bir yere götürmessin sen!"

Abim üstüne yürüyerek:

"Neden götüremiycem lan! O benim kardeşim değilmi?!"

Danilo bey:

"Artık değil. Sizin kan bağınız bile yok. Hem hukuken de velayeti bizde"

"Öncelik le kan bağı değil can bağı önemli! Ve 17 yıl tek başıma Ben baktım kardeşime. Ne annem ne babam olacak o şerefsiz ilgilendi Benim kardeşimle!"

Ortalığa şöyle bir göz attım.

Alya hanım hıçkıra hıçkıra ağlıyor Yalçın beyde onu sakinleştirmeye çalışıyor.

Atlas ve Barış hiç bir şey yokmuş gibi telefonlarıyla ilgileniyor

Kaan ve Ayaz kaşları çatık bir şekilde olanları izliyordu

Abimin koluna dokunarak:

"Abi ben en iyisi burda kalıyın. Hem ben her hafta sonu gelirim."

"Ama Adel yine senin canını yakarlarsa?"

"Benim ikizimin canını kimse yakamaz. Yakmaları için önce benim cesedimi çiynemelri gerekecek"

"Bak abi artık benim ikizim var. O beni korur tamam mı?"

Abim burnundan soludu ve çaresizce:

"Ama bak her gün telefonda görüntülü konuşuyoruz ve eğer telefonlarımı açmazsan seni yanıma alırım tamam mı fındığım?"

Usulca kafamı sallayıp "Tamam kaslı ukala" dedim.

Bu dediğime hafifçe kıkırdadı ve tekrar bana sıkı sıkı sarıldı ve saçımdan öpüp, kokladı.

Beni zar zor bırakıp kapıya yöneldi ve çıkıp gitti.

"Ben... ben odaya çıkıyorum"

Diyip merdivenlere koşarak çıktım.

Arkamdan adım seslerini duyabiliyordum. Ama umursamadan hızla odaya girdim ve kapıyı kilitledim.

Abimin buraya gelmesi kötü olmuştu.

Ona olan özlemim onu görene kadar bu denli büyük olduğunu farketmemiştim.

Onu gördükten sonra içimde bir burukluk oldu.

Başıma gelen herşey tekrar yüzüme vuruldu ve ben... kendimi çok kötü hissediyorum.

Kapıya yaşlanarak hıçkıra hıçkıra ağlarken kapı tıklandığında ve Danilo beyin sesini duydum:

"Adel kapını açarmısın?"

Hiç bir şey demedim.

"Lütfen kapıyı açarmısın. Seninle konuşmak istiyorum"

Ne den ben insanlar 'lütfen' dediklerinde 'hayır' diyemiyorum ki?

Kalkıp kapının kilidini açtım ve yatağa oturdum.

Danilo bey önce kafasını uzattı ve bana baktı. Sonrada kendisi girip kapıyı kapattı ve yatağa yanıma oturdu.

Önce bir süre sessiz kaldık. Sonra Danilo bey derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Adel bak bu başına gelenler çok kötü. Sana seni anlıyorum diyemem. Nasıl hissediyorsun onuda pek anılıyamam ama lütfen bir sıkıntın olursa ilk bana anlat olurmu?"

Sadece kafamı sallamakla yetindim.

"Peki o zaman aç mısın?"

"Hayır"

"O zaman güzelce yat uyu" diyip beni yatağın içine yatırdı ve üstüme pikeyi örttü.

"İyi geceler yiğenim" diyip odamdan çıktı.

Bende kendimi uykunun o kaslı kollarına bıraktım.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Evet bir bölümün daha sonuna geldik.

Bölüm hakkında yorumlarınızı alabilirmiyim?

Gitmeden hatırlatıyım Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

Hadi bb