(İts a lovely day for love...)
Bay chrise müsait olup olmadığını sordum o da bana "hemen konum at seni almaya geleceğim ufaklık korkma" dedi bu adamın her sözü kalbime dokunuyordu. Yaklaşık 7 dk içerisinde beni almaya geldi ne kadar hızlı geldiğini düşündüm belki de evi yakındır diye akıl ettim, bay Chris arabadan aceleyle inerek yanıma koşar adımlarla yaklaştı gözlerim ağlamaktan o kadar şişmişti ki bay chrisi net göremedim bile bay Chris"Tanrım sabrına bu halin de ne böyle,biri bir şey mi yaptı yoksa bana anlatabilirsini güzelim"dedi kafamı olumsuz anlamda salladım"şu an anlatamam bay Chris üzgünüm"dedim anlayışla başını salladı ve beni omuzlarımdan tutarak kaldırdı, birlikte arabasına doğru ilerledik. Bay Chris binmem için kapımı açtı ben bindikten sonra o da arabanın etrafından dolaştı ve sürücü koltuğuna oturdu ama arabayı çalıştırmadı ona doğru döndüğümde zaten bana baktığını farkettim yumuşak bir sesle"seni şu an kendi evime götürüceğim bir sorun olmaz değil mi"dedi bu adamın düşüncelerine hayranım "sizin için sorun olmazsa benim için de olmaz sizi rahatsız etmek istemem"dedim hafifçe kıkırdadı "Ah sabrına tabiki de beni rahatsız etmiş olmazsın bu lafı bir daha duymak istemiyorum ha bı de şu an okul sınırları içerisinde değiliz bana sadece Chris diyebilirsin sorun olmaz" dedi ve göz kırptı hafifçe başımı salladım ona Chris dememi istiyordu ve ben de öyle yapıcaktım.
Yaklaşık 20dk sonra evine vardığımızda düşündüğüm tek şey bay Chris'in bu yolu nasıl 7 dk içerisinde geldiğiydi. Bay Chris arabasını evin önüne park etti ve arabadan indik evi kocaman ve çok güzeldi büyük bir bahçesi, geniş kapıları ve ekstra katları ile milyonluk bir evdi burası eminim acaba ögretmenlikten başka bir mesleği daha mi var diye düşündüm, belki de ek ders veriyordur ama yine de bu kadar pahalı bir ev alicak kadar özel ders vermiyordur herhalde beni düşüncelerim den alan şey bay Chris'in hafifçe belimden ittirmesi oldu ardından"sanırım burada donmak istiyorsun ufaklık hadi girelim"dedi.
CHRİS'DEN
Güzel uykumu bölen telefon zil sesine uyandım kim beni bu saate aramaya cüret etmiş merak ettim doğrusu telefonun ekranında onun ismini gördüğümde hiç beklemeden açtım sesi çok kötü geliyordu kesin ağlamıştı kim onu ağlatmışsa yakacaktım onu titrek sesi ile konuşmaya başladığında dayanamadım ve konum atmasını istedim o an kendimi ölücek gibi hissettim minik kızım ağlıyordu, hızla yataktan çıkıp arabama atladım Yolda o kadar hızlı gidiyordum ki akşam olmasa kesinlikle kaza yapardım ama umrumda değil minik kızıma ulaşmak için herşeyi yaparım, bu kıza olan ilgim ve ona duyduğum sahiplenme içgüdüsü o kadar çoktu ki bazen beni korkutuyordu o daha 17 yaşında bir kız ben ise yapmadığı vicdansızlık kalmamış herkesin korkulu rüyası olan bir mafyaydım minik kızımı kendi dünyama sokup hayatını mahvedemezdim bunları düşünürken çoktan sabrinanın yanına varmıştım hemen yanına adımlayıp evime götürdüm bı de bana rahatsızlık vericeğini falan söylüyördü o hayatımdayken rahatsızlık duygusuna bile bana unutturabilecek bı insanken bunları söylemesı komiğime gitmişti, ve sürekli bana bay Chris demesi sinirlerimi bozuyordu bu alışkanlığını hemen birakması gerekiyordu bana Chris demesini adımı o güzel ağzından duymak istiyordum bu yüzden bahane ürettim ve bana ismimle seslenmesini istedim kafasını sallayarak kabul etti. Arabaya binip evime geldiğimizde hayran gözleri ile evine baktığını fark ettim
Keşke bu evde sadece ikimiz yaşasak ve asla ayrılmasak diye düşündüm eve girdik o kadar çok üşümüstü ki şöminenin önünde uykuya daldı anlaşılan bu gece aralıksız minik kızımı izleyebilirdim
İLAHİ BAKIŞ
Küçük kız ilerde olacaklardan habersiz psikopat bir adamın evinde uyukuya daldı Chris neredeyse 5 yıldır ilaçlarını kullanmıyor ve doktoruna gitmiyordu küçük kızı aralıksız bir şekilde 3 saat izledi. İzlerken küçük kızın dudaklarına ve burnun minik öpücükler kondurdu. Belki 10 yıl önce o olay yaşanmasaydı Chris normal bir felsefe öğretmeni olur ve hayatına sakin bir şekilde devam ederdi...
