Dy Siblings 1: Diana's Irresistible Desire

TWENTY-NINE

I'm on my way to the parking. Late na akong nakauwi dahil may pinag-usapan pa kami ng Brother's Code para sa mga susunod na project. And after the meeting ay may inayos pa ako, and ending ay ako na lang ang natira.

Bubuksan ko na sana ang sasakyan nang biglang may humila sa akin at sinandal ako sa kotse. "Hey...Wallace?" takang tanong ko nang makilala ko kung sino ito. "Anong ginagawa mo rito?"

"Getting married, huh?" He smirked upon saying it.

"What?" inis kong tanong nang bigla kong maalala ang nangyari sa opisina ni Dave isang linggo na ang nakakalipas. "Ow, about that...bakit, may problema ba kung magpapakasal na ako?"

"No one's getting married, Diana. Walang ikakasal."

Hindi ko alam kung kikiligin ako o maiinis. The way he said it ay gusto kong isipin na nagseselos siya. Pero kahit na, naiinis pa rin ako sa kanya.

"Hindi ikaw ang magdedesisyon niyan kundi ako. As I said, gusto ko na lumagay sa tahimik at bumuo ng sarili kong pamilya, and Cooper will be my partner. So, let me go at may usapan pa kami ng fiancé ko to meet the wedding planner."

"Talaga, huh?"

"Yes."

"Hayaan mo siyang maghintay."

"Hey!" Wallace carried me on his shoulder. "Put me down! Wallace!" I screamed while punching his back.

Pero hindi niya ako pinakinggan at naglakad lang siya. Dinala niya ako sa sasakyan niya at nilagay sa passenger seat. Pilit ko itong binubuksan pero naka-child lock. Mabilis din siyang sumakay at pinaandar ang kotse.

"Saan mo ako dadalhin?" I asked pero imbes na sumagot ay nanatili lang siyang tahimik. "Wallace, saan mo ako dadalhin?"

"Sa lugar na hindi ka makakasal," kalmado niyang sagot.

"What?"

"Sa tingin mo papayagan kitang makasal bukas? Ganoon ka na ba kadesperadang magpakasal?" he smirked pero hindi inaalis ang tingin sa kalsada.

"What are you saying? Stop the car at bababa ako."

"No. Dylan told me you'll get married tomorrow, para makasama ka kay Cooper sa Canada. Ang bilis mo magdesisyon, Diana."

Napatititig ako sa kanya. Gusto ko sana tumawa ng malakas dahil sa sinabi niya pero naisip kong sakyan na lang ang sinabi ni Dylan. "Ano naman pakialam mo?" natatawa kong tanong.

"It won't happen, Diana."

"Wala kang choice. I will marry him, either you like it or not." Since sinumulan na rin lang naman ni Dylan ang kalokohang ito, eh, 'di sasakyan ko na. "I am happy with him."

"At ako?"

"Ano'ng ikaw? Hindi ba walang tayo at tapos na rin papel ko sa buhay mo? So ano'ng pinaglalaban mo? As a woman, I want to be happy with a man who can love me unconditionally, but sadly, it wasn't you. I'm not getting any younger. I want to build my own family like my friends, and Cooper is here to give it to me."

"Hindi mangyayari iyon."

"It will. So, stop the car."

"No, and let's see."

Niliko niya ang sasakyan papasok ng expressway na kinagulat ko kaya dito na ako nataranta. "Hey, where are we going?" Pero hindi siya sumagot. "Wallace, ano ba'ng problema mo?! Stop the car!"

"Shut up, Diana," kalmado niyang sabi.

"Stop the car!"

"Hindi ka bababa!" he shouted and stopped the car. Hindi siya nakatingin sa akin pero kita ko sa mukha niya ang pag-igting ng panga niya. "Wag mo akong pilitin na ibangga ang kotse makasama ka lang hanggang Impyerno, Diana. Sasama ka sa akin sa ayaw at sa gusto mo."