Sadece kaç.
Saat 01:45 di annem gelecekti. Ben bütün günü konuyu bilmemiş gibi davranıyodum ama içimdeki fırtınalar..
Ve kapı sesi. Annem babamla sojbet etdikden sonra odalarına gitdiler. Bense üzerimi deǧiştirip üzerime hırkamı aldım. KApıdan diǧil pencereden çıktım. MAhellemiz çok. Karanlıktı sadece ar sıra mahallelerde sokak lambaları vardı.
Yavaş yavaş bahçeden çıktım. Yola adımımı atdıǧımda adımlarımı hızlandırdım. Şimşek hızında ilerelemeye başladım. Ara sıra köpek sesleri geliyodu, ama iyi bir yanı vardı ben o köpeklerin hepsini tanıyorum ve onlara mama verdiğim günlerde olmuştur. O yüden bi şey yapmazlar. Diyerek yoluma devam etdim. Yola çıkmıştım. Ara sıra araba geçiyo ya hiç geçmiyodu. Ve uzaktan iki araba arka arkaya geliyodu.
Başımı öne eğerek geçiyodumki arabadan sarhoş halde ağzını eğeyerek konuşmaya başladı.
X-güzellikğğ!? Gelsene senle iki tur atalım. Sonra bize geçeriz..
Sözlerine aldırış etmeden hızla yürümeye devam ediyodum. Taki arabadan inip
X- hadi be g-güzzeliğğmm!..
Bu sefer koşmaya başladım. Benim koştuğumu görüp oda koşmaya başladı. Delicesine ben koşuyorum o arkamdan koşuyo. Bağıramıyorumda bu saatde sokakta olmamı sorarlarsa ne derim? Ara bir mahalleye daldım. Mahalle çok sesizdi ama sonunda holding vardı. Arkaya baktığımda sadece bir iki addımlık mesafe olduğunu gördüm. İşte sonumdu..
Geriye addımlamaya başladım.
X-"benden kaçıcağını mı düşündün güzeliğmm?"
Azra-"git başımdan ne istiyorsun?"
X-"seni!"
Dedi ağzını eğerek
Azra-"olmaz ben bu yüzden kaçıyorum zaten!" Dedim kısılan sesimle..
X-"gel korma bana gideriz anlatırsın neden kaçtığını."
Azra-"asla!"
Diyip arkama dönüp koşuyodumki önümdeki adama çarpıp yere düştüm. Evet yalnış duymadınız. Sanki adam diğil taş!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresiz Kadın
Teen Fiction'Hayatı korkarak yaşamak, en büyük çaresizliktir!' İlk kitapım olduğu için yanlışlarım var af buyurun. Ama sonra ki kitaplarımı daha iyi yazmak dileyi ilee... Kitap final oldu! İlk defa mutlu son..
