İlk kitapım arkadaşlarrr🥲🥰🥰
İyi okumalar🫠🫠🫠
Bölümlere yorum, beğeni yapmayı utunmayın💖💖💖
~Zor gece ~
♥︎
Yine berbat olası bir gün... ve her zamanki gibi gözlerimi yorgun açıyorum, saati sorsanız 05:30. Her gün bu vakit kalkıp akşam da 2 ,3 civarı uyuyorum. Nedenini sorsanız;ailem...
Babam çalışmayan ev adamı, annem olan kadında gazino şarkıcısı.
Ne kadar güzel ailem olduğunun artık farkına bile varmışsınızdır.
Saat 03:10 du. Annemin gelme saatinden 10 dakika geçmişti. Babam çılgına dönmüş salonun içinde döne duruyordu. Arada bana küfür ediyor, bağırıyor, çağırıyor isteklerinin üstüne istek ekliyordu. Sinirlendikde ters olduğu için dediklerin hepsini yerli yerinde yapmaya çalışıyordum.
Yapamazsam zaten sonumu bile düşünemiyordum. Çünkü bir defasında istediği işi doğru dürüst yapamamıştım diye elindeki tabağı bana fırlatmıştı. Bende tabağın bana değmemesi için eğilmiştim. Keşke eğilmeseydim... Tabak benden geçip televizyona isabet etmişti.
Sabaha kadar televizyon için dayak yemiştim. Korkunç gecenin sabahı ağrılarım olduğu için okula bile gidememiştim...
Kapı çalındı...
Babam koşar adımlarla kapıya doğru ilerledi. Bende hızlıca mutfakdan çıkıp odama geçtim. Tabi oda demek olursa... yatak yok, halı yok, cam var ama olmasa daha iyidir. En kötü odayı bana vermiştiler. Anlamıyordum ben üveymiyim? Diye kendime soruyordum.
Kapı açıldı. Bir tokat sesinden sonra yere düşen annemdi. Acıyordum anneme, ama o aksine bana acı çektirmek onun ve kocası için bir zevkdi.
"Nerdesin lan sen!?" Diyerek babam çemkirmeye başladı."sana soruyorum kalksana ayağa, yüzüme baksana!" Diyerek daha üstün bağırmaya başladı.
"Karnını doyurmak için çalışmam gerek demi?" Diyerek annem bağırdı sarhoş sesiyle.
"Doğru! Peki neden geç geleceğini söylemezsin ki?"
"Şarjım yoktu."
O gece bağırma sesleri ile uyumaya çalıştım.
☀️
Yine lanet olası bir sabaha gözlerimi açtım. Her yanım her zaman ki gibi tutulmuştu. Yerimden kalkarak lavaboya gitdim. Elimi yüzümü yıkamak için soğuk suyu açtım. İyi geliyordu bana soğuk su, çabuk ayılıyordum. Lavobadan çıkmadan önce kendime aynadan baktım. Ne hale gelmiştim. Yüzümde çizik ve yanık izleri, gözlerimin içleri kırmızı altları mosmor, dudağım patlak, saçlarım stresten dökülmüş yani anlayacağınız berbat haldeydim.
Yüzümde olan bütün izlerin yaraların nedenlerini hiç unutmuyordum.
Mesala çizikler;
Annemin yine gazinodan geç gelmesi nedeniyle babam sinirden elindeki meyve bıçağıyla bana saldırmıştı.
Yanık izleri; babamın sigara yanıkları. Sebebi de parası olmadığı için son kalan sigarası ile benden hırsın çıkarmıştı.
Dudağımın patlaması; bu olay çok oluyordu zaten. Hiç iyleşmiyordu ki dudağımda ki yara. Her sinirlendik de bir kaç tokat yiyordum babamdan.
Sorucaksınız annem peki... annem zaten beni bu hale getiren. Babamı başın doldurarak beni öldürtmeye çalışıyor.
Lavobadan çıkdım ve mutfaǧa doğru gitdim. İlk olarak çayı demledim. Sonra kahvaltı sofrasın hazırladım ve evdekilerin kalkmasın bekledim.
Öylesine camdan dışarı bakıyordum ki bir bağırma sesiyle irkildim. Korktum. Korkmaktan başka hiç bi şey yapamazdım ki. Sonra da annemin sesi geldi. Annem ne kadar beni sevmesede ben aksine onu korumaya çalışıyordum.. Hızlı adımlarla mutfaktan çıktım. Onların yatak odasının önünde durdum ve içeriyi dinlemeye başladım. Aslında hep yapmazdım. Ama nedense bir şey beni çekmiş gibi oldu.
"Ne işe yarıyorki?" Dedi babam iğrenerek.
Benden bahs ediyordu.. ama öyle konuşuyordu ki sanki düşmanıyım, kızı değil.
"Ne yapmıyorki?" dedi annem ,içkiden tam ayılmamış sesiyle.
"Ben onu satıcam!" dedi düz bir ifadeyle babam.
Nee?? Beni satıcaklarmış?olamaz!? Böyle bi şey asla olmaz!? Diyerek çemkiriyordum içimde. Ama nafile olduğunuda biliyordum. Bağırsam duymazlar, şimdi mi duyacaklar beni?
"Ne? Ne satması? Delimisin be adam sen? Kızın ya o senin! Kızımız!" dedi nefesi tükenerek annem
"O benim kızım deǧil! Sana demiştim ben kız çoçuǧu sevmiyorum! Erkek olsa ohh ne güzel gidip çalışıp para getirirdi. Senin çalışmana bile gerek duymazdık!"dedi acımasız babam.
"Haa doǧru söylüyorsun, satalım o zaman iyi para kazanırız. Sen içki alırsın bende sahne için kıyafet"diyerek içten gülmeye başladı annem.
Bir an annemin kalbi acıdığını düşünmüştüm. Ama maalesef yanılmışım. Her zaman ki gibi. Kalp yarasıymışım. Kızı değil... her dakikasında bu sözü kafamı vuruyordu. Bu cümle benim hep kalbimi acıtıyordu. Bu cümle için gecelerce ağladağım da var. Cümlenin ağırlığı o kadar ağırdı ki yaşamak istemeyerek can bile vermek istemiştim.
Bu sözlere duramadım. Sadece geceyi bekledim. Bekledim... çünkü bir planım vardı ve planı sadece gece uygulaya bilecektim.
1 bölüm sonu_
Umarım beǧenmişsinizdir... 🥰😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresiz Kadın
Novela Juvenil'Hayatı korkarak yaşamak, en büyük çaresizliktir!' İlk kitapım olduğu için yanlışlarım var af buyurun. Ama sonra ki kitaplarımı daha iyi yazmak dileyi ilee... Kitap final oldu! İlk defa mutlu son..
