Çaresiz Kadın

11/b (olamaz!)

~Eskiler acıtır

  Saat 10:15

Gözlerimi açtığımda gözüm saate kaydı. Saati görüp Miranın söylediği şey aklıma geldi 'Burakı sen hazırlıycaksın hemşireler diğil!' Ve saat 11 de burda olucağını söylemişti. Burakın yatağına bakdım ama yoktu. Telaşla ayağa kalkdım hızla lavabonun kapısını tıklatdım. Ama bir ses yoktu hızla kapını açmak istiyodumki Burak açtı. Şaşkın bakışlarla yüzüme bakdı.

Burak-"Azra?iyimisin?" Dedi endişelendiği belliydi.

Azra-"nerdeydin sen?" Dedim bir annenin çoçuğana kızar gibi.
Yüzüme sırıtarak bakdı.

Burak-" Lavobadaydım anne. Yemeğe ne var?" Dalga geçerek tekli koltuğa oturdu. Yüzündeki sırıtma bitmemişdi.

Azra-"Burak!"dedim azacık sertlik yaparak.

Burak-"ne var anne ya??" Dedi oyunu sürdürerek.

Azra-" Burak kötü olucak ha.." dedim parmağımı sallayarak. O bu durumdan çok memnun gibi duruyodu. Sanki 2 gün önce ruhen yıkaln bu diğil.

Tam o an kapı açıldı.

Burak-"hah! Babamda geldi tam oldu." Dedi yüzündeki sırıtış bir kahkahayla bozularak.
Miran anlamamış bakışlarını benim ve Burakın üzerinde gezdirdi.

Azra-"Burak dedim!"

Burak-"tamam.." dedi pes ederek.

Miran bakışların üzerimizden çekerek koltuğa oturdu. Saat 11 olmamışdı ama biz şimdiden hazırdık.

Miran-"bak" dedi bana bakarak. Yüzümü yüzüne çevirdim." Gitdiğimiz yerde Buraka böyle davranmıycaksın." Nasıl yani dercesine bakış atdım."yani böyle yakın olmuycaksınız" bir an bakışlarımı Buraka çevirdim oda bana bakıyodu.

Azra-"tamam"

Miran-"yani burdakı gibi hizmetçim olucaksın." Dedi acımasız öküz! "Ama Buraka bakıcaksın bir h-"

Burak-"hayır! O benim hizmetçim olmuycak!"dedi tok sesiyle

Miran-"hemşiren olarak!" Dedi düz ifadeyle.
Burak onaylarcasına kafasın yelledi.

Miran-"hadi geç kalmayalım" diyerek ayaklandı. Bizde arkasıyca yürüyoduk.

Arabanın önünde durduk. Burakın eşyaları bagaja koyuldu. Benim kıyafetim olmadığı içinde bavul yokdu.

Burak-"kardeşin alır sana kıyafet." Dedi bana gülümseyerek. Evet kardeşim gibi görüyorum yalnızca ben diğil oda. Bu durum beni sevindirmişdi. Bende ona gülümseyerek bakdım.

Arabaya yerleşdik. Miran sürücü, Burak sürücü koltuğunun yanındakı koltukta, bende arkada oturdum. Araba girmeye başladı. Midyata varmışdık. Nerdenmi anladım? Tabelalardan.İlk geldiğimdede onların sayesinde nerde olduğumu öğrenmişdim. Tabelanın önümden geçtikte içim bir kötü oldu. Dikiz aynasından bana bakan Miranı gördüm. Kısa bir süreliğinede göz göze gelmiştik. Ve gözlerini kaçırtan ilk ben oldum.

Miran-"iyimisin?" Dedi. Bu ikinci kezdi bana bu sözü kullanıyodu.

Azra-"hıhı" dedim yalandan.

Burak-"iyi değilsen arabayı durdurup hava ala bilirsin." Dedi bana dönerek.

Azra-"yok sağ-" yan penceremin açıldığın gördüm. Miran yapmıştı. Burak gülümseyerek önüne döndü. Bende kötü hatıralarımdan çıkıp anın tadını çıkartmaya yeltendim.

Arabayla konaklar olan taraflara varmıştık. Geçtiğim yollara dikkatlice bakıyodum. Sanki bu yolları hatırlıyor gibiyim. Önümüze çıkan yaşlı çinar ağacın bile hatırlıyorum. Burdan gitmişdim ecelime. Yoksa? Orayamı götürüyolar beni? Olmaz Miran yapmaz. Dedim kötü düşünceleri bir kenara bırakarak.

  10 dakka sonra araba koca bir konağın önünde durdu. Konağa bakmak bile istemden kafamı diğer tarafa çevirdim. Arabadan ilk Miran sonra Burak indi. Benim için kapıyı Burak açtı. Gülümseyerek arabadan indim.

Azra-"teşekkürler"
Burak sadece gülümsedi.

Arkamı döndüğümde konağın kapının üzerindeki kartalı gördüm. Ben bu kartalı bi yerden hatırlıyorum. Ne? Burası!

Azra-"o-olamaz!" Dedim adımlarımı geriye atarak.

Burasıydı. Ecel olan konak burasıydı. İşgence çekdiğim konak. Babamın etdiği şiddetin aynısın bu konakta yaşamıştım. İşte o günden beri başkaları da şiddet uygulamaya başlamıştı.

Umarım beğenirsiniz. Takip etmeyi unutmayın sizleri seviyorum😘