Hayat mı yoruyo yoksa insanlarmı?
O gün bitmemişdi hala ben o odada oturyor Miran ise işlerini hall ediyodu. Kafamı pencereye doğru çevirdim. Hava kararmışdı ister istemez saate bakdım saat 19:45 di.
Çok sıkılmışdım böyle oturmakdan. Derin bir nefes aldım ve aldığım nefesi geri verdim. Yüzümü Miranın masasına çevirdim. O zaten çoktan gözlerini bana dikmişdi. Oda dosyalardan bıkmışcasına bakıyodu.
Miran-"sıkıldınmı?"
Azra-"ş-şey.."
Miran-"az kaldı merak etme gidicez şimdi." Dedi oda rahatlamışcasına.
Başımı sallamakla yetinmişdim.Miran 5,10 dakkadan sonra işlerini bitirmiş çıkmam için öncelik vermiş ve kaç saatdir oturduğum odadan çıktık. Sanki özgürlüğe kavuşuyodum.
Holdingin çıkışına gelmişdik. Burakın bağırmasın duydum. Miranda Buraka bakıyodu. Burakın yanında biri vardı hemde benim çok iyi tanıdığım biri. Yalnız benim diğil Miranında. Çünkü bir gün önce Yamanı öldüresiye dövüyodu.
Burak bizi fark edip döndü o döndüğünde Yamanda bize taraf döndü. Sinirli bakışları üzerimde geziyodu. Ve yanıma gelmeye başladı. Miransa yanımda durarak bizi izliyodu. Yaman tam gelip önümde durdu.
Yaman-" NEDEN KAÇTIN? "
evet bağırmıştı..babamın bağırmasına izin vermiyen adam bana bağırmıştı.
Ama Burak bu duruma sessiz kalmadı tam Yamana saldırıyoduki...Azra-"B-Burak.. yapma.." dedim acılı gözlerle ona bakarak. Burak elini yumruk yaparak sinirle arkasına döndü.
Yaman-"SANA SORUYO-"
Miran önüme geçti.
Miran-"yavaşşş"
Yaman-"anlamadım san ne oluyo kardeşim? Ben onu bilyomusun kaç paraya aldım!"
İşte bu olmamalıydı. Miranın hayat hikayemi bilmesin istemiyodum. Miran ve Burak ikiside bana döndü. Bense onlara bakmakdansa yere bakıyodum.
Miran-"kaç paraya?"dedi sert sesle.
Yaman-"1 milyon'a"
Burak kahkaha atmaya başladı. Miranda pis pis sırıtıyodu. Allahım ne oluyodu hiç bir fikrim yokdu.
Miran Burak kaş haraketi yapdı Burak anında yok oldu. Nereye gittiği hakkındada bir bilgim yok.
Burak büyük araçla Yamana doğru sürmeye başladı. Yaman korkak gibi geriye adımladı. Yaman sırtı duvara yaslanınca yüzünü korku bürüdü. Miran ve Burak bu işten pek de memnundu.Burak büyük arabayla Yamanı duvara sıkıştırdı. Yaman gözlerini çoktan kapamıştı. Burakın ardınca gelen aynı arabalardı.Arabalar Burakın getirdiği arabanın arkasıyca sıralandılar. Burak arabadan inerek Mirana:
Burak-"getirdim abi"
Miran arabanın arkasın açtı. Onlarda neydi öyle? Dolar'mı?
Yamanın gözleri tam bi elma kadar oldu.Miran-"gel" desi sert ses tonuyla.
Yaman arsızca gitdi. Bunu fark etdimki Yamanında babamdan farkı yok. Peki bu paralar neyin nesi?
Miran-"bunlardan diğer arabalarda var. Yine sipariş verdim."ne? Dolarmı sipariş verdi? "Hayatının sonuna kadar bunlardan alacaksın!"
Yaman-"anlamadım?" Neyi anlamadın yarım kafalı.
Miran-"yani o kızın değeri hiç bir zaman ödenmez, ödensede bitmez."
Ne? Ben gerçekmi duyuyorum?Yaman-"o kadar para bu kahb-"
O sözü tamamlamasına izin vermedi. Zoruna gitmişdi.Miran-"kess!" Diye tırsladı. "Seni bu paralarla gömerim şimdi paralarını al s****r git! Elimden bi kaza çıkıcak!"
Yaman arkasına bakmadan hızla yürüyodu o gittikden sonra arabalarda ardınca gitdiler.
Bense mahçup yüz ifadesiyle yere bakıyodum. Sonra omzumdakı el ile irkildim. Buraktı.Burak-"korkma... o sana hiç bi şey yapamaz. O orospu çoçuğu sana hiç bir şey yapsa bile ben ve Miran gebertiriz onu Azra." Dedi bana destek vererek. Burak aslında çok iyi birisi.
Miranda yanımıza geldi. Burak Miranı görüp kolunu omzumdan indirdi. Miranda yüzüme baktı bense mahçup olduğum için bakamıyodum. Aklımda o kadar parayı nasıl öderim? En iyisi intahar etmek. Dedim titreyerek.
Miran-"kafanı kaldır." Dedi düz ifadeyle ne bir mimik oynuyo ne bi şey. Kafamı kaldırdım. Yüzüne baktım. "Öyle bakma! Borçlu falan diğilsin. Zaten ödüyceksin onuda biliyorum. Yanımda çalışırsın ödersin. Merak etme ben diğerleri gibi diğilim paramı isterim"dedi hafif gülümsemeyle, ve buda benim çok hoşuma gitmişdi. 'Tamam' dercesine kafamı salladım.
Yoldaydık. Evet Miranın evine gidiyoduk. Burakda bizimleydi. Onlar ön koltukta bense arka koltukta oturuyodum. Araba durdu. Eve gelmişdik galiba. O kadar parası olmasına rağmen bir apartmanda kalıyodu. Arabadan indik. Apartmana girdik. Apartmanın duvarında kocaman harflerle 'MİRAN KARAMANLI' yazıyodu. Ne yani apartman onunmuydu? Tabikide Azra o kadar parası var.
Asansöre bindik Miran 10 kata bastı. Asansör durdu. Bizde çıktık iki üç adım atıp durduk Miran elindeki kartla evinin kapısını açdı. İçeri girdik. Miran bana odamı göstermişti. İşlerim yarından başlıycak dedi ve beni dinlenmem için izin verdi. Kendimi yatağa bırakdım ve gerisi karanlık..
Umarım beğenmişsinizdir.♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresiz Kadın
Teen Fiction'Hayatı korkarak yaşamak, en büyük çaresizliktir!' İlk kitapım olduğu için yanlışlarım var af buyurun. Ama sonra ki kitaplarımı daha iyi yazmak dileyi ilee... Kitap final oldu! İlk defa mutlu son..