Çaresiz Kadın

18/b (Anne)

~iyi okumlar💕

Azradan:

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım. Oda çok güzel dekore edilmişdi. Mavi ve siyahın buluştuğu oda insana huzur veriyodu. Ayağa kalkmak için üzerimde vücutuma,ruhuma ağırlık eden yorganı kaldırdım. Bütün vücudum ağrıyodu. Vücudum ağrısını unutub nerde olduğumu hatırlamaya başladım. Dün olanlar aklıça geldiği an iki dudağımın arasından sadece "M-miran?" nın ismi çıktı. Bu ismi titreyerek söylemiştim. Çabuk yataktan kalkarak kapıya doğru ilerledim. Kapıya vardığım an kapının kulpunu aşağı çektim ama açılmadı. Kilitlemişti. Kapıya sertce vurarak bağırmaya başladım

Azra-" Aç! Açın kapıyı!" Yumruk yaptığım ellerim kapıya sertçe değiyodu. "Açsanıza! Size söylü-" kilit sesi geldiği için vurmayı ve bağırmayı kestim.

Serdar-" kardeşim?" Dedi gülümseyerek.

Azra-" nerde o?"
Diyerek yüzüne bakdım.

Serdar-" kim nerde? Annemiz-"

Azra-" o benim annem diğil!." Diyerek sert ifadeyle karşı çıktım. Tabiki abimdi ama nasıl bir insan olduğunu bilmiyorum. Arif şerefsizi ondan korkuyorsa demek ki fazlasıyla kötü biri. "Ayrıca anlamamış gibi yapma" diyerek daha da yakınlaşdım. Aramızdakı boy farkı komik de gele bilir.

Serdar-" tamam. Annen diğil. " diyerek başını onaylarcasına salladı. Sonra başın eğerek yüzüme alaycı bir ifadeyle bakarak " Miran senin neyin oluyo?"

Azra-"hiç bir şeyim!" Dedim anında çıkışarak.

Serdar-" peki neden soruyosun! Sen gerçek anneni sevmeyen biri onu nasıl sora bilirsin!" Dedi fazla sesini yükseltmeden sitemkar bir şekilde.

İçeri 50 yaşların da kaadın girerek ilk önce Serdara sonra ise bana bakdı. Bakışları beni bırakmıyodu. Sonra ters bir şekilde bakdığım için bakışlarını Serdara çevirdi.

Kadın-" noluyo oğlum?" Olamaz bu işte benim kabul etmediğim gerçek annem! Ne kadarda benzediyimi şimdi anladım. Gözleri tıpkı toprak rengiydi. Yani benim ki gibi.

Serdar-" kızın işte bağırıyo bana" diyerek çoçuk muamelesi yaparak annesine sarıldı.

İyrenircesine yüzüne bakdım.

Azra-" ben onun kızı diğilim!" Diuerek adımlarımı geri atdım.

Serdar ciddi pozisyon alarak yüzüme sertce bakdı.

Serdar-" peki neyin?"

Azra-" hiç bir şeyim!"

Kadın-" tamam oğlum, sen dışarı çık ben konuşurum"

Azra-" istemiyorum! Ben burdan gitmek istiyorum!"

Serdar bıkmışcasına üzerime geldi.O an ellerimi yüzüme tutdum. Serdar olduğu yerde durdu. Annesi ağzından 'hih' ses çıkartarak eliyle ağzını tutdu. O an büyük kolların bana sarıldığını gördüm. Evet Serdardı. Ve abim olarak ilk kez dokundu ve sarıldı. Güçsüz düşmüşdüm. Ağzımdan çıkan hıçkırıklar ağlamalı olduğumu söyledi. Ama onların yanında güçsüz düşmemeliyim. Ama bu mümkün olan bir şey diyildi.

Serdar-" ağla" titreyerek çıktığı sesi sadece benim duyucağım şekilde söyledi. Ve o an duramadan ona sığınarak ağladım. O kadında yanımıza geldi. Ağlıyodu. Hem de benim için. Serdar bunu görecek ki bana bakdı. Bende onaylar şekilde baktım. Serdar bir koluyla annesini sardı. İşte bu aile tablosuydu. Annesi ben ağlıyodum ama aabim ağlamıyodu. İşte bu bir faciaydı.

Ne demişler
-dışarda ağalyanlar diyil,içinde ağlayanların acısı fazladır.

O kadına annem diyemiyodum ama Serdar abi diyodum. İşte bu garipdi. Belki de onun suçu olmadığı içindir. İlk ayrılan ben oldum. Annesi yüzüme öyle bakıyoduki.

Annesi-" h-her şeyi anlata bili-"

Azra-" biliyorum. Sarhoştunuz. Yanlışlıkla oldu." Annesi şaşkın şekilde yüzüme bakdı

Annesi-" y-yalan! O sana ne anlatdıysa doğru diyil!" Ne? Ne demek di bu? " baban.. bana şiddet uyguladı. Tabi ki de seviyoduk bir birimizi ama baban çok deyişdi. Benden çoçuğu olmasın da annesinin babasının suçu. Onlar zorladı onu. Biz ayrılmıştık. Neymiş ağalığı elinden alınırmış. İşte ne olduysa orda oldu. Siz ikiniz de kardeşsiniz. Benim ikinci evliliğim olduğu an babanız çıldırdı Serdarı elimden almak istiyodu. Bende o zaman seni evlatlık verdim. Neden diye sorsan.. nedeni benim yaşadıklarımı yaşama diye. O aile kız çoçuğu sevmezdi şimdide sevmiyor. Sırf ağalığı için beni kullandı." Diyerek ağlamaya başladı. Öyle ağlıyodu ki içim acıyodu.gözlerim Serdara değdi. Serdarın yüzü acıdan kızarmıştı. O an istemeden diyil de isteyerek annem olan kadına sarıldım. Annesi şaşkın şaşkın kolları havada kaldı. Sonra ise oda saçlarımı koklayarak öpdü. Sımsıkı sarılıyodu sanki beni elinden alıyorlara gibi. " seni verdiğimde de böyle sarılmıştım" diyerek yüzümden öptü.

Azra-" i-isminiz ne?"

Serdar-"A-akça"
Tabi ya iynenin etkisi untukanlık yaratmış.

Akça-" i-istersen ismimle hitap et,ama bana yabancı gibi bakma kızım. Ben seni zorla verdim elimde olsa asla vermezdim. Ben sana annelik yapmadım. Tabi ki alışman çok zor olucak. B-belkide alışmıyca-"

Azra-" A-anne" dedim titreyerek. Nefes alış verişlerim hızlanmaya başladı.

Annem ve Serdarın bakışları beni  buldu. O an o garip duygu sardı beni. Küçük çocuk gibi Serdar ve annemin kollarına bırakdım kendimi.

Akşam olmuştu. Bir az konuşup bana gerçekleri anlatmışdılar. Bir sürü fotoraflarım varmıştı ve bu zamana kadar eskitmeden saklamıştı annem. Yemek yiyip odalar çıkmıştık. Gece Serdar ve annem bana bakmak için odama geliyodular. Sonrası karanlık...

°yazardan:

İnsan sevgi gördükce içinde ki sevgiyi üze çıkarır. İnsanın sevilmesi çok güzel bir şey tabiki de sevmek de çok güzel. Ama bu duyguları haketecek insanlara duymak gerek. Hayatınızda fazla yalnış yapa bilirsiniz. Tek başına diyil de bir yakınınızdan yardım alarak da o yalnışı düzelte bilirsiniz. Size tavsiyem hayatınızda ki insanları iyi seçin.

İyi okumalar. Beni takip edib, kitabımı beğenmeyi, arkadaşlarınızla paylaşıp okuya bilirsiniz. Şimdiden çok teşekkürler. Sizleri seviyorum💕

•şarkı önerisi:
○sabır ver○