Ben hiç bir zaman gülmedim, gülememki.
Azradan
Onun ağzından çıkan ismim kulaklarıma yankı yapıyodu. Tam gözlerimin içine bakarak söylemişti ve hala da bakıyodu. Yüzünde sadece sert ifade vardı. Gözlerimi kaçırmadan bakmak isterdim ama ruhum ve kalbim buna izin vermiyodu. Ne yapıcam ben? Diye düşünmekden beynim devre dışı olmuştu. Allahım sen yardım et diye haykırıyodum içimden. Bütün bedenimin titrediğini fark etdim. Gözlerimi gözlerinden çekdim. Arkadan gelen sesle irkildim.
Arif ağa-"Cihan!" Dedi sert sesle bağırarak. İçeri görevlilerden biri girdi. Kapının karşısında bana gülümseyen çocuktu. Anlamamış gibi yüzüme bakdı sonra bakışların Arif ağa'ya çevirdi.
Cihan-"buyrun ağam." Dedi düz ifadeyle.
Arif ağa-"bu kızı yok et!" Dedi sert sesini koruyarak. O an 'dank' oldum. Sarsıldığımdan daha da fazla sarsılmışdı. Bu bir sarsılmadan çıkmış depremdi.
Başımı 'hayır olmaz!' Dercesine hızla salladım. Cihan anlamamış gözlerle bakışların bana çevirdi.
Arif ağa-"Cihan hadi!" Cihan yüzüne bakmadan bana doğru gelmeye başladı. Ben adımlarımı geri geri atarak duvara değdim. Arkama döndüğümde duvara bakdım. Kaçıcak yerim yokdu.
Cihan istemsiz bir şekilde kolumda tutdu. Beni çekiştirerek götürmeye başladı.
Azra-"h-hayır! Bırak! Lütfen yalvarıyorum! bırak!" Dedim çaresizce. Bağırdıkca nefesim azalıyodu. Yüzümü Mirana çevirerek "M-miran!" Evet onun ismin ilk kez yüzüne söylemiştim "yalvarıyorum yardım et! Miran! Nolur ben sana ne yaptım?!" Nefesim bitdi. Yüzünde bir mimik bile oynamamıştı. Yüzümü hızla Buraka çevirdim "B-burak! Abimdin benim! Burak! Nolur yardım et!" İkinci haykırışım. Burak bu duruma daha fazla katlanmamak için çekip gitdi. Evet bu da benim abimdi! Son bakışlarımı istemeden Ferite çevirdim "Allah belanı versin!" Dedim bağırarak. O bana bakmak yerine bakışlarını yana doğru çevirmiş babasına sertce bakıyodu.
Kapıdan Cihan beni çıkartdı. Gözlerimi Cihana çevirerek "Neden?"
Cihan-"bilmiyorum.." dedi.
Umarım beğenmişsinizdir. Bölümü kısa yazdım kusira bakmayın.
Sebebi: kitaba başladığım gün bir güne 7 bölüm atdığım için.
~ŞARKI OLARAK~
▪︎CEM ADRİAN▪︎
•KESKİN•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresiz Kadın
Fiksi Remaja'Hayatı korkarak yaşamak, en büyük çaresizliktir!' İlk kitapım olduğu için yanlışlarım var af buyurun. Ama sonra ki kitaplarımı daha iyi yazmak dileyi ilee... Kitap final oldu! İlk defa mutlu son..
