YAKAMOZ

6.Ölüm Sonrası

İstek şarkılarınızı yorumlarda belirtebilirsiniz.Bu bölümü Elif_eti 🖤adlı okuyucuma ithaf ediyorum.
Desteklerinizi bekliyorum.
Keyifli okumalar...

🎧
Berk Baysal:Bilmezsin
Mabel Matiz: Müphem

6.BÖLÜM:ÖLÜM SONRASI

****

Kalbim deli gibi atıyordu.Nedenini bilmiyordum.Burnumun direğinde sızlayan bir koku vardı.Sanki bir teknedeyim ve denizin kokusunu,
huzuru soluyordum.Bir kokunun insana bunları hissettirmesi normal miydi?Bedenimi saran uzun ve sert kolların arasındaydım.Beni taşıyan beden ileri doğru ilerledikçe benim bedenim kolları arasında savruluyordu.

Bir kolum sarkmış, başım aşağı doğru düşmüştü.Uzun saçlarım yerlere kadar dökülmüş, uzun bacakların her hareketiyle ileri geri ahenk içinde sallanıyordu.

Gözlerimi açmak istedim.Güçte olsa araladığım gözlerimin açısına ilk giren beyaz tavanda ki florasanlardı.

Nerdeydim ben?hiç bir şey hatırlamıyordum.Her şey kesit kesitti zihnimde.Gözlerimi yumdum ve zihnimin duvarlarını yokladım bir şeyler hatırlarım diye.En son zincirli ellerim ve tam bedenime hedef gösterilen bir silah.Öldüm ben değil mi?

Silah sesi zihnimde yankı buldu.
Ateş etmişti.Ama bedenim de acısını hissetmemiştim.Şu an da olduğu gibi.
Bedenimde tek hissettiğim kırbaçlanan sırtım ve kesilen bacaklarımın acısıydı.Belki de bana öyle geliyordu.Belki de çoktan ölmüştüm.

Ölüm nasıl olur ki? Belki biraz sonra abim yanıma gelip işte geldin diyecekti.Belki de onun yanına geç gittiğim için kızacaktır .Ölüm denen şey nedir ki ben bilmiyordum.Belki de kimse bilmiyordur.Belki de ölümü en çok bilenler yakınlarının ölümünü görenlerdir.

Ölümün ne olduğunu hayatta kalanlar,kendi sevdiklerini ölüme teslim ettiklerinde anlarlar.Çünkü ölenler toprağa gömülen değildir.Asıl ölen sevdiğini toprağın altında koyup üstüne kara toprağı atandır.

Bir zamanlar benim yaptığım gibi...

Ölüm bu dünyadan gidene değil asıl ardında kalanadır.Benim abim öldü,ama en çok ben öldüm.Onun ruhuydu terk eden ama benim ruhumdu can çekişen.Bir zaman sonra dayanamayıp,nefes alamadığın da keşke ben ölseydim, dediğin nokta da işte o zaman sende ölmüş olursun.
Çünkü senden geriye hiç bir şey kalmaz.Giden kendiyle götürür sende ne varsa.Ruhun, duyguların, umutların,kalbin,en çokta renklerin...

Sert bir yere bırakıldım.Hareket edecek halim olmadığı için ölü gibiydim sanki,etrafımda olup biteni anlayacak durumda değildim.

Gözlerimi açamıyordum ama etrafımda ki kargaşayı hissedebiliyordum.Eller hissettim bedenim de.Bir tepki vermek istedim,elimi kaldırmak bana dokumalarına engel olmak istedim ama yapamadım.Uyumak istiyordum.
Ve öyle de oldu.Saniyeler içinde bilincim kendini dış dünyaya tamamen kapattı ve ben uykuya daldım.