Yıldıza basmayı yorum yapmayı unutmayalım Yakamoz ailesi.
Destekleriniz sayesinde büyüyüp okunacağız.Emeklerimi görmezden gelmeyin lütfen.Sizin desteğiniz sayesinde var olacak bu hikaye.
Ekin ve Afra'ya sormak istediğiniz sorular varsa yazın lütfen.➡️
🎧
Sezen Aksu:Git
Mabel Matiz:Bir hadise var
Zeus Kabadayı:Seni çok özledim
8.BÖLÜM:YENİ BAŞLANGIÇ
Her defasında kendime yeni umut arayışları bulma çabasındaydım.
Yaşamak için sebeblere ihtiyaç duydum.Çünkü ben abimi kaybettikten sonra o kadar dağılmış ve kaybolmuştum ki bir daha eskisi gibi olmayacağımı biliyordum.Bir insanın canından bir parçası koptuğunda anlıyor onda ki yerinin büyüklüğünü.
Meğerse abim benim hayatım olmuştu da ben anlamamıştım o yaşıma kadar.En büyük dayanağım sığındığım güvenli limanımdı da ben farkında değildim.
Abimi kaybettiğimde,hayatın en büyük tokadını kalbime yediğimde anladım ki ben kaybettim.
Hem de sonsuza kadar.
O zamandı umutlarımı,hayallerimi hayatımın tümünü toprağın altına gömüp üstüne toprak attım .Evet hayattaydım nefes alıyordum ama ailem içindi hepsi.Onların yıkılmış kızlarını daha fazla o şekilde görmelerine dayamayıp onlar mutlu olsun diye bir şeyler yapmaya çalıştım.
Kendim için değildi sadece annem ve babam daha fazla üzülmesin diyeydi.
Sayısını bilmediğim kadar kendimi
öldürmek istedim.Daha fazla nefes almak abime haksızlık etmek istemedim.Ama olmadı.
Ölmedim.Ne kadar denesemde bir türlü ölemedim.Benimde cezam buydu heralde;kalbimde ki amansız acıyla yaşamak.Aldığım nefesin bile boşa olduğunu bile bile yaşamak...
O geceden sonra kaç gün oldu bilmiyorum.Ne zamandır bu halde olduğumu ve şu an ailemin haberi olup olmadığını da bilmiyordum.
İyice her şey karışmıştı.Hiçbir şeyi kontrol edemiyor hayatımda olanlara yetişemiyordum.Sanki dışardan biri ipleri eline almış hayatımı yönlendiriyordu.
En son hatırladığım hangi sokak olduğunu bilmeden bir duvarın dibinde yığılıp kalmıştım.Hayal meyal birinin varlığını hissettim ama sonrası yoktu,bayılmıştım.
Dakikalar olmuştu gözlerimi açalı kendime gelişim.Şimdi de aynı hastane odasında daha önce geldiğim yatakta uzanıyordum.
Nasıl geldiğimi ya da kimin getirdiğini bilmiyorum ama muhtemelen beni tutan adamlar hastaneden çıktığımdan beri beni takip ediyorlardı.Bu yüzden daha önce kaldığım oda ve yataktaydım.
Tahminlerim bu yöndeydi.Yine ve yine başlangıç noktasına geri dönmüştüm.
Yaralı ve ne yapacağını bilmez şekilde yatakta uzanıyordum.
Kafamda kurduğum planlarım vardı bu yatakta savunmamız şekilde yatarken.O adam gelip beni tehtid ederken benim düşündüğüm tek şey polise gidip onları şikayet etmek olacaktı.Ama yapamadım.
Sebebi ise sonuçlarını düşünmeden hareket etmemden kaynaklıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAKAMOZ
Fiksi RemajaKendi yansımamı gördüm katran karası gözlerinde. Gözleri bir mezardı sanki. Bende o mezara atılmış ,kefen bile giydirmeye üşendikleri bir cesettim. Bembeyaz bir yüz geldi gözümün önüne bir an ... Gözleri açık,ruhu çoktan bedenini terk etmiş. Bas b...
