YAKAMOZ

12.Yalan Silsilesi

Kurgum yeni ve desteğinize ihtiyacım var.Beni bu yolda yalnız bırakmayın yakamoz ailesi ...

🎧
Sezen Aksu:Kurşuni Renkler
Berk Baysal:Bilmezsin
Gökhan Türkmen: Çatı Katı

Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden;Soruversen: Haberin varmı öleceğimden?

Necip Fazıl Kısakürek 🥀

11.BÖLÜM:YALAN SİLSİLESİ

****

Bu hayatta hayalleri olan insanların mutlaka feda etmeleri gereken şeyler vardır.Büyük hayaller büyük fedakarlıkları da beraberinde getirir.
Olduğun durumdan çok fazla ilerisini,çok daha ulaşılmaz yerleri hayal ediyorsan hayatından da taviz vermen gereken konular oluyor.Ve bunun en başında ailen geliyordur.
Her ihtimalin önünde aile faktörü,her hayalin karşılığında ailenden uzağa gitmen ve aileni bir süre feda etmen gerekiyordur.

Misal,okuyup iyi yerlere gelmek istiyorsan bunun sonucunda illah ki aileni geride bırakıp okumak için şehir değiştirmen ve onlardan uzak yerlere gitmen gerekebilir.Bu verdiğim örnek en basit ve en var olanıdır.Çok daha farklı hayallerin karşılığında aileni bile kaybetmek söz konusu olabiliyor bazen.Ve daha bir çok şey.Arkadaş,
kardeş ,eş,dost ve daha niceleri bu uğurda tek tek hayatından çıkıp seni hayaline kavuşacağın yolda yalnız bırakabiliyor.

Peki benim hayalim bütün bunlara değer miydi?Aslında çok basit bir istekti benimkisi.Şu ahir hayatımda ilk defa kendim için bir şey yapmak istemiştim.İstanbul'a gelip, hayalim olan mesleği yapmaktı.Annem ve babamdan başka kimsem olmamasına rağmen onları ardımda bırakıp geldim.Sorsan hayallerim için derim ama neden şu an içimde bir yerlerde pişmanlığın yeşerdiğini ve büyük bir hata yaptığımı hissediyorum.Bu hata sadece bugünüm veya dünüm ile ilgili değil,sanki ben en başından beri İstanbul'a gelmek ile hata yapmışım gibi hissediyordum.

O zamanları da düşününce İstanbul'a gelme kararını alırken güçlü bir hissin beni buraya çektiğini hatırlıyorum.
Bana tek mantıklı gelen İstanbul'a gidip kendime yeni bir yaşama sebebi bulmaktı.Hayalime tutunup abimin enkazını üzerimden atmak istemiştim belki de bilmiyorum.O zamanlar beni neyin tetiklediğini veya beni neyin umutlandırdığını hatırlamıyorum.Tek hatırladığım şey aklımda durmadan İstanbul'a gitmek vardı.

Şimdi burdayım ama düşününce değdi mi diye düşünmekten kendimi alamıyorum.Değdi mi bilmiyorum ama tek bildiğim içimde büyük bir pişmanlığın olduğuydu.Ama İstanbul pişmanlığı mı yoksa o gece o bara gitme pişmanlığı mı derseniz size tek verebileceğim cevap;bütün hayatım için bu pişmanlığı yaşıyorum.
Ve tek emin olduğum şey abim den sonra benim hayatımın bittiğiydi.

Büyük cam kapının önünde durup açılmasını beklerken derin bir nefes aldım.Etrafta ki insanların meraklı bakışları altında bavulumu çekiştirip holdingin içine girdim.En az dışı kadar içi de büyük ve lükstü.Daha önce başvuru da bulunduğum küçük şirketler dışında böyle bir şirket görmemiştim.Hele de böylesi büyük ve lüksünü hiç görmemiştim.