Kyungmin တို့ အိတ်ထဲကို ပိုက်ဆံအတုများနှင့်အတူ ချိန်ကိုက်ဗုံးတစ်လုံးကိုလည်း မသိမသာ ထည့်လိုက်သည်။
"ဒီမှာ.."
"ခဏ။"
"ဘာလဲ။"
"ခင်ဗျား ပိုက်ဆံမယူခင် ကတိတစ်ခုပေးရမယ်။"
"ဘာကတိလဲ။"
"ခင်ဗျား ပိုက်ဆံရပြီးရင် Sunoo ကို ဘယ်တော့မှ နှောင့်မယှက်တော့ပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ။"
"အေးကွာ။ ပေးတယ်ကွာ။"
"ခင်ဗျားက ရုပ်ချောသလောက် ကတ်မောင်းတိန်းပဲနော်..
ရုပ်လေးနဲ့မှ မလိုက်။"
"ငါ့ဟာငါ ကတ်မောင်းတိန်းမကလို့ ဒေါ့မောင်းတိန်းနေလည်း မင်းအပူပါလား။"
"မပါတော့ မပါပေမယ့် ဒီတိုင်း ပြောတာလေ.."
"ရော့။"
"ယူသွားချေ မင်းရည်းစား။"
"ကျေးဇူး။ ဒါနဲ့လေ ခင်ဗျားရုပ်ချောတာ ကျွန်တော့်ကို မမှီပါဘူးနော်.."
"ဘာ!"
"စတာ။"
Sunghoon သည် Sunoo ကို ပွေ့ချီ၍ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာဖြင့် အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။
Kim Sunoo ကတော့ သူ့ကိုကိုအား ငှေးမောနေသည်မှာ
သူ့ပေါင်ရှိ ဓါးအနာကိုတောင် သတိရဟန်မတူ။
သူတို့ ထွက်လာပြီးမှ ကြားလိုက်ရသည့် အသံမှာ
"စော၊က်ကျိုးနည်း ဗုံးကြီး။" ဟူသည့် စကားနှင့်အတူ ဗုံးပေါက်ကွဲသံ တစ်ခုပင်။
......
"ကလေး..ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်။"
"မတောင်းပန်လည်း ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို အနာခံပြီး ချစ်နေအုန်းမှာပဲမို့ မတောင်းပန်ပါနဲ့။"
"မငိုပါနဲ့ ကလေးရယ်... ကျေးဇူးပြုပြီး.... ကလေးကို ကိုယ် ထပ်မနာကျင်စေချင်ဘူး....."
"အဲ့ဆိုလည်း ကျွန်တော့်ကို အကြားကြီး ပစ်မထားနဲ့ဗျာ။"
"ကိုယ်..မေးစရာတစ်ခုရှိတယ်။"
"ဟင်..."
"Will you marry me?"
"Yes"
YOU ARE READING
My Rich Man | Sunsun |
FanfictionPark Sunghoon ဆိုတဲ့လူကလေ သိပ်အမြင်ကပ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် Kim Sunoo က အဲ့လူကြီးကို သံယောဇဥ် တွယ်မိတုန်းပါပဲခဗျာ..... Park Sunghoon ဆိုတဲ့လူကေလ သိပ္အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ Kim Sunoo က အဲ့လူႀကီးကို သံေယာဇဥ္ တြယ္မိတုန္းပ...
