Tehlikeli Sular BxB (TAMAMLANDI)

Bölüm 36 = İkili Oynama İhtimali

İkili odadan çıktıkları gibi Ayşe de koridordan dönmüş kendilerine doğru geliyordu. "Komiserim bende tam size geliyordum."

"Sorgu için çağırdıysan söylemene bile gerek yok, bizde tam oraya gidiyorduk."

"Hayır efendim ben size Kerim'i neden şahsi aracınızla bara gönderdiğinizi soracaktım. Ona göre sisteme Cem bey'in barına koruma olarak görevlendirildi diye gireceğiz, çıkışına daha saatler var fakat o bildiri yapmadan çıkmış."

Selim'in göğsüne giren ağrı ile teki kaşı aynı anda havaya kalktı. "Onun barda olduğu bilgisini nereden aldınız?"

Komiserin ses tonundan ötürü Ayşe bir an tereddütle "Sizin aracınızın ve onun telefonunda ki konumdan Komiserim" dediği an bir boklar döndüğünü anlamıştı. Komiserleri sinirliydi ve otoriterliydi ama böyle bir şey için kızacak adam değildi.

Cem Selim'in düşünceli halinden yararlanarak ona "Benim barımda koruma mı var?" diye sordu merakla. Selim'in iç çekişi Ayşe ile Cem'i korkuttu.

Ayşe tereddütle "Komiserim bir sorun mu var?" diye sorarken Cemde Selim'in koluna dokundu. "Her şey yolunda mı?"

Aslında ikisi de olmamıştı. Şerefsiz ona yalan söyleyerek izin almıştı. Selim birde aptal gibi ona arabasını teklif etmiş o yüzsüzde kabul etmişti. Fakat Selim'in asıl merak ettiği Kerim'in neden orada olduğuydu. Daha yaşı çok gençti ve polis olalı iki yıl bile olmadığından iki taraflı oynama olasılık değerinin hangi boyutta olduğunu düşünmeye başlamıştı bile.

"Ayşe, sen Amirime benim sorguya katılamayacağımı ve Cem'in barına Kerim'i iş başında olup olmadığını kontrol etmeye gittiğimi söylersin" dediğinde Ayşe "Ben boştayım efendim, size zahmet olmasın bende gidebilirim" dedi.

Selim sert bir şekilde "Hayır ve itiraz istemiyorum" dediğinde Ayşe komiserini sadece başıyla onayladı.

Cem ona "Bende seninle geliyorum ona göre" dediğinde Selim ona sadece yan gözle bakıp arkasını dönüp odasına geri gitti. Ayşe'nin meraklı bakışları Cem ile Komiseri arasında gelip gidiyordu. Selim odasının içinde gözden kaybolduğu gibi Cem Ayşe'ye "Ne oldu şimdi?" diye sordu.

Ayşe omuzlarını silkti. "Bilmiyorum efendim ama sanki birden sinirlenmiş gibiydi, yanlış bir şey mi dedim acaba?"

Selim silahını kemerine ve kelepçesini yerine takarken odasından çıkarken "Boş bulduğum ilk polis aracına el koyuyorum plakayı bildirirsin" diyerek çıkış kapısına doğru seri adımlarla yürüdü. Cem de hızla peşinden gitti. Az önce hiç bir şeyi olmayan ve sorgu için can atan adam sorgudan birden bire vaz geçmişti. Kesin yine bir şeyler oluyordu fakat Selim her zamanki gibi Cem'den bilgi saklıyordu.

İkili buldukları ilk boş polis aracına bindiler. Selim aracı çalıştırıp karakolun parkından çıktığı için hızla ana caddeye döndü.

Cem ilk etapta bir şey sormaz ve sadece onun anlatmasını beklerken sonunda dayanamayarak "Ne zaman anlatacaksın?" diye sordu merakla.

Selim o kadar gergindi ki debriyajın üzerinde duran ayağı titremeye başladı. "Kerim iki tarafa da oynuyor olabilir." Bunu söylemek bile yüreğine oturuyordu. Onlar onun ilk ekibiydi, kendi eğiteceği ilk ekibi. Ne kadar acemi, salak, sakar ve daha bir sürü şeyde olsalar onun ilk ekibiydiler. Daha ilk ekibinden biri ona ihanet etmiş olma düşüncesi nedense içine oturmuştu.

Cem'in gözleri irileşti. "Nasıl ya? Polisler böyle şeyleri sadece filmlerde yapıyor sanıyordum ben."

"Filmlerde gerçek hayatlardan alınarak yapılıyor Cem."

"Neyse ne, sen bunu nereden anladın?" diye sordu umursamazca.

Selim aracı hızla ara sokağa sokarken "Bana kardeşinin rahatsızlandığı ve hastaneye götürmek için izin istediğini söyledi" dediğinde Cem'in de kaşları çatıldı.