Babasının yıllar önce işlediği bir suç yüzünden başına gelmeyen kalmayan bir kızın hikayesi. Oku geç
Abi başlarda cidden baya saçmalamışım ama sonlara doğru idare eder be 👉🏻👈🏻
Not: cringe 💋
*gec geldgi icin ozur dilerim askolar iki ay sonra yemeden icmeden bölüm yazıp finalliycem artik sabriniz icin tesekkur edip hepinizi opuyorum bana basarilar dilerseniz cok sevinirim agir bir calisma temposundayim neyse cok uzatmayim bu arada iki uc bolum sonra smut var qupeywıqjdofej optum byyy*
*Düzenleme 2!!!! Yakışıklı badboyun adı artık Leon*
"Efendim Taylor?" "Adelin nerdesin?" "Eve doğru gidiyorum Tay. Neden sordun?" "Kiminle?" "Bir arkadaşım, bırakabileceğini söyledi." "Kim?" "E-eski bir arkadaşım, Leon. O-okuldan."
Saniyeler içinde uydurduğum yalanı Leon'un yüzüne mahcup mahcup bakarak söylemiştim.
"Steve ne diye senin şoförün peki Adelin? Her ne halt olduğunu bilmediğimiz insanların arabalarına binme diye değil mi?" "Taylor sakin olur musun? Her önüme gelenin arabasına atlamıyorum. Arkadaşım dedim." "Yeterince tanıyor musun peki bu eski arkadaşını Adelin? 5 yıldır ne halt yediğini biliyor musun? Ya da hâlâ eskisi gibi biri mi?" "Ne??!" "Bir dahakine Steve seni bekliyor olacak. Onunla gidip geleceksin her nereye gidiyorsan."
Telefon suratıma kapandı. Bu da neydi böyle?
"Sevgilin mi?"
"Ah hayır, karışık biraz, aile yakınımız. Sanırım."
"Takma kafana. İyiliğini düşünüyor."
"Bu ona bana pislik gibi davranma hakkı vermez. Hafızamı kaybetmiş olabilirim ama bu arkadaşım olamayacağı anlamına gelmiyor."
"Hafızanı mı kaybettin? Geçmiş olsun."
"Bir kaza geçirdim, o yüzden. Teşekkürler."
Suratı ciddileşmiş ve kaşları çatılmıştı. Kalan bütün yolu çıt çıkarmadan ciddi bir şekilde gelmiştik. Evin önünde durduğunda teşekkür edip arabadan indim.
"Bu arada numaram-"
Tam cama eğilip konuşmaya başlamıştım ki gazı kökleyip gitmişti.
"Sana da iyi geceler göt herif."
Söylenerek eve girdim. Kendimi Taylor'dan gelecek fırçaya hazırlarken evde olmadığını farkedince rahatladım.
—————
Uykudan yeni uyanmış halimle, gözlerim yarı açık karanlıktan hiçbir şey göremezken susmak bilmeyen telefonuma uzandım. Kim olduğuna bile bakmadan telefonu cevapladım.
"Alo?" "..." "Alo??"
Ses gelmeyince kimin aradığına bakmak için ekranı açtım.
Gizli numara
"Alo sesiniz gelmiyor." "Adel?"
Tanımadığım çatallı bir ses ismimi söyleyince ürperdim.
"Kimsiniz?" "..." "Kimsiniz, ismimi nereden biliyorsunuz ve konuşmayacaksanız beni neden aradınız???!!" "..."
Ses gelmeyince sinirle telefonu kapatıp yerimden doğruldum. Daha doğrusu sırtımın ağrısından doğrulamadım. Saat 1'e yaklaşıyordu. İki dakika uzanayım derken dört saat uyuyup bir dallamanın beni aramasıyla uyanmıştım. Harika, tekrar hayatta uyuyamazdım.
Akşam uyuyup gece uyanmanın verdiği bok gibi hisle kalkıp mutfağa gittim. Bir bardak su alıp balkona çıktım. Soğuk ve temiz hava iyi gelebilirdi.
Burnumun ucuna düşen küçük beyaz tanecikle kafamı telefonumdan kaldırdım. Karşılaştığım görüntüyle ağzım açık kalmıştı. Lapa lapa yağan kar ağaçların yeşiliyle birleşip muazzam bir manzara sunuyordu. Artık sabaha kadar balkonda karı seyredebilirdim.
~
Dizlerimi kendime çekip üstümdeki battaniyeye daha çok sarıldım. Kar yavaşlamış, hava biraz olsun yumuşamıştı. Tam ne havasıydı biliyor musunuz? Sevdiğin insanla bahçeye çıkıp kardan adam yapma, yere yatıp kar melekleri yapma ve hafif atıştıran karı seyretme havasıydı. Tabii Taylor yanımda olsaydı çoktan çıkmıştım bile. Gerçekten, şirkette gece bir'e kadar gelemeyeceği ne gibi bir işi olabilirdi ki? (karı? Kız? Skş? Yani taydan bahsediyoruz adel mal mısın wıqıwusywurıd)
~
- Taylor'dan -
Yatağa oturmuş, açık pencereden yağan karı izliyordum. Rüzgarın etkisiyle birkaç kar tanesi içeri girip çıplak vücuduma konuyordu ve eriyip damla olarak süzülüyordu.
Yine yapacağımı yapmıştım. Yine sinirle hareket edip pişman olacağım şeyler yapmıştım. Hem de pişman olacağımı bile bile. Kimeydi sinirim? Kimden intikam alıyordum? Adelin'den mi, yoksa onu bu hale getiren adamdan mı? Her kimden olursa olsun işin sonunda zarar gören hep Adelin oluyordu.
Onu yalnız bırakmıştım. Beraber olmamız gereken en güzel anlardan biriydi ve ben aptal gibi onu yalnız bırakmıştım. Bahçeye çıkıp kardan adam yapmamız, yere yatıp yağan karı izlememiz gerekirken başka birinin yatağında bilmem kaçıncı sigaramı içiyordum.
"Bebeğim camı kapatsana. Çok soğuk, üşüyorum."
Umursamadan sigaramın dumanını açık cama doğru üfledim. Rüzgâr dışarı çıkmasına izin vermese de camı kapatmaya niyetim yoktu. Kar bana Adelin'i hatırlatıyordu. Vücuduma konan her bir tanecik ve sonrasında bıraktığı his ne kadar sinir bozucu olsa da hoşuma gidiyordu. Daha çok istiyordum. Kara yatmak, çığ altında kalmak istiyordum.
Arkamda yatan kadın yataktan kalkıp marifetmiş gibi vücudunu sergileyerek önüme geçti. Açık camı kapatıp bana döndü. Yüzündeki ifade her sabah, öğlen ve akşamki gördüğümle aynıydı. Ne yapmak istediğini anlamak zor değildi.
Sigaramın son dumanını da içime çekip ona doğru üfleyerek söndürdüm. Yerdeki pantolonumu hızla üstüme geçirip giyindim. Kapıya ilerlerken duraksadım.
"Sakın bir daha bana öyle seslenme."
Hemen eve gidip yaptığım hatayı düzeltmem gerekiyordu. (Taylor anlık: adelin özür dilerim ben yanlışlıkla başka birini skmişim çok pardon)
Bakın ne bulduuum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen 4.bölüme koşun ne demek istediğimi anlarsınız. aynısı değil mi??!?!?!!!
