𝘔ü𝘦𝘴𝘴𝘪𝘳

Kıraç

Bozkurt'un Asena'sına,

Ne diyeceğimi ne yazacağımı bilmiyorum. Beni bilirsin fazla beceremem zaten sadece kimseye anlatamayacağım şeyleri buraya yazıcam.

Güzel bebeğim daha denilecek veya yazılacak söz kalmadı biliyorum. Her şey benim yüzümden olmuş onu anladım. Tam iki yıldır hasretim ben sana... Hiçbir şey paylaşmadın ki benimle nereden bilebilirdim. Gelipte "Kıraç bizim bir kızımız olucak" dedin mi? Zaten kaybettiğim, varlığından iki yıl sonra oyun oynarken üzerine geldikleri için için etmen. Böyle mi öğrenicektim ben? Bu kadar mı değersizdi! Acaba o zaman üzerine geldiklerinde söylemeseydin. Ne zaman söyleyecektin merak ettim doğrusu! Biliyor musun ben o an yıkıldığım kadar hiçbir zaman yıkılmadım. "Çocuğumuz olacaktı Kıraç onu bizden aldılar ve sayelerinde bir daha çocuğumuz olmayacak" dedin ya ömrümden ömür gitti. Yaşama isteğinde, hevesim de o an bitti.

O ikilemden çıktım ben Asena'm! Artık sadece ve sadece ölmek istiyorum.

Ve bu olanlarla tamamen tek savaştın. Üstüne üstlük asker oldun. Artık tam anlamıyla Asena oldun bebeğim. Sadece sormak istiyorum bunları benimle paylaşmayacaksan ben niye hayatında varım Asena! Gerçi cevap verebilecek misin bilmiyorum.

O kadar hiçbir şey olmamış gibi davranıyordun ki hayatımızda bir sorun yok zannediyordum. Her şey yalandan ibaretmiş meğerse! Bu kadar şey olmasına rağmen seni terk etmeme de izin vermedin. Nasıl güzel bir şeysin sen ama benim senin yüzüne bakacak yüzüm yok.

Minik dişi Kurdu'm son olarak sana da seslenmek istiyorum. Umarım beni affedersin, ben senin varlığını öğrenemeden yokluğunu öğrendim. Hem nerede görülmüş kızların ilk aşklarına küstüğü! Yok efendim bana küsemezsin meleğim. Orada rahat olman dileğiyle, seni özlemle hatırlayacak ve kavuşacağımız anı bekleyecek olan ilk aşkın. Seni her daim sevecek olan baban.

Kıraç Aykut