MEVA

1|Karşılaşma

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Hande Mehan-Sen Beni Güzel Hatırla

🦋

"Ders bitmiştir. Bir sonraki ders görüşürüz arkadaşlar."

Hocanın dersi bitirmesiyle kitaplarımı çantama koyup ayağa kalktım.

"Çıkışta bir yerlere gidelim mi?"

Egemen'in sesiyle ona döndüm. O da ayaklanmış bana bakıyordu.

"Abimin yanına uğramam lazım Egemen. Bugün de uğramazsam beni kesecek. Sen de gel istersen?"

"Ol-"

Egemen'in sözünü kesen şey ona seslenen Pelin'di. Kapının önünde durmuş bir bana bir Egemen'e bakıyordu. Egemen'in kararsızca bana baktığını fark edince zorla da olsa gülümsedim.

"Başka zaman gelirsin sende. Hadi bekletme sevgilini."

Egemen bir süre emin olamadan bana baksa da gülümsemeye devam ettim. En sonunda ikna olmuş olacak ki hızlıca bana sarılmış sonrasında da Pelin'in yanına yürümüştü. Egemen bana sarılırken Pelin'in ters ters bakmasını ne yazık ki görmüş ve göz devirmiştim.

Egemen ve Pelin 3 aydır sevgiliydiler. En başından beri Pelin'den haz etmesem de Egemen'in ona gerçekten değer verdiğini görüyordum ve arkadaşımın üzülmesini istemediğim için ters bir şey diyemiyordum. Pelin'in Egemen'e onun kadar değer vermediğini düşünüyordum ki onu benden kıskanması da bu düşüncemi doğruluyordu. Egemen'le okulun ilk yılında tanışmış ve o zamandan beri birbirimizin gerçekten dostu olmuştuk. Onu benden kıskanması kadar saçma bir şey yoktu. Zaten gerçekten Egemen'i sevseydi benden kıskanmazdı.

Daldığım düşüncelerden çıktığımda sınıfın tamamen boşaldığını fark ettim. Olduğum yerden hareketlenip kapıya doğru yürürken birden durdum. Gelenlerle tek kaşım istemsizce havalanırken alayla sordum.

"Oo kimleri görüyorum?"

Aksel ve hemen arkasından Akay'ın sınıfa girmesiyle şaşırsam da onlara belli etmeden kendimi toparladım. Aksel önde bana sinirle bakarken Akay onun hemen arkasında durup bir elini koluna koymuş sakinleştirmek ister gibi tutuyordu. Onun bu öfkesine karşılık kaşlarım çatıldı ve tekrardan konuştum.

"Ne oluyor Aksel?"

"Bir de anlamamazlıktan geliyor ya, anlamamazlıktan geliyor!"

Son cümlesini bağırarak söylerken yüksek çıkan sesiyle istemsizce bir adım geriye gitmiştim.

"Bir sakin ol abi, sakin."

İkizi Akay kolundaki elini sıkılaştırıp onu uyardığında merakım artmaya devam ediyordu. Son günlerde olanları kısaca bir gözden geçirdiğimde sinirleneceği hiçbir şey olmadığına karar vermiştim. Neyeydi bu öfkesi?

"Aksel, gerçekten bilmiyorum. Ne oluyor düzgünce anlatır mısın artık?"

"Gülperi ablamın kocası Murat Yılmaz öldürülmüş. Bu işin de altında senin o amcan yoksa hiçbir şey bilmiyorum ben. Ne istiyorsunuz bizden Ahu, ne!"

O bağırmaya devam ederken mimiklerimi sabit tutmak için uğraştım. O avazı çıktığı kadar bana bağırıp üzerime yürümeye çalıştıkça Akay onu tutuyordu. Onun da kaşları çatılı olsa da ikizine göre daha sakindi, her zamanki gibi.