MEVA

13|Gerçek 1

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Güncel Gürsel Artıktay-Ölmezdim

🦋

"Ahu, gelmiyor musun?"

Bakışlarımı saatlerdir peşimde olan adamdan ayırmadan Egemen'in sorusunu sinirle yanıtladım.

"Gelmiyor siz gidin. Benim halletmem gereken bir iş var."

Sonrasında kısa bir an karşımda birbirine sarılı vaziyette duran ikiliye bakıp onlara küçük bir gülümseme yolladım ve adımlarımı bizden az uzakta gözünü bir saniye dahi ayırmadan bana diken adama doğru yürümeye başladım. Adımlarımı yeri dövmek ister gibi sert atıyordum çünkü sinirimi nasıl atacağımı bilmiyordum.

"Daha ne kadar böyle dibimden ayrılmayacaksın?"

"Görevimi yapıyorum Ahu. Ayrıca ben senin dibinde değildim, sen geldin dibime."

Küstahlığı karşısında ona şaşkınlıkla bakakaldım. Dalga mı geçiyordu bu adam benimle?

"Bak Cihangir-"

Ona sadece adıyla seslenecekken son anda kendimi durdurup toparladım.

"-abi bu şekilde devam edemeyiz. Tamam, görevini yapıyorsun abime verdiğin söz falan ama bu şekilde her gittiğim yere gelmek zorunda mısın? Üstelik sadece 5 metre uzağımdasın."

Abi dememle gözlerinin karardığını fark etsem de konuşmaya devam etmiştim.

"Evet zorundayım. Ya başına bir şey gelirse ve ben yetişemezsem abi-"

Sustu. Alayla gülmeden edemedim. Tüm derdi en başından beri buydu zaten.

"Abim, doğru. Her şey abim zaten. Ben bir şeyleri fazla büyütmüşüm galiba kusura bakma. Zaten bunu geçen gece konuştuklarımızdan sonra çok iyi anlamıştım ama- Neyse ya bir önemi yok."

Bakışlarımı ondan kaçırdım ve bahçeye göz attım. Birkaç kişinin merakla yanımdaki bu dev adama baktığını görünce istemsizce gözlerim devrildi. Ne bakıyordunuz kardeşim yani? O sırada bahçedeki banklardan birine oturmuş ve bakışlarını direkt olarak bulunduğum yere dikmiş olan Aksel'le göz göze geldik. Onunla yaşananlardan sonra ilk kez karşılaşıyordum ve yanımda Cihangir'leyken karşılaşmam hiç hoş olmamıştı. Göz göze geldiğimizde dudaklarında alaycı bir gülümseme belirdi ve elindeki karton bardağı bana doğru kaldırdı. Bu hareketiyle gözlerimi ondan kaçırdım ve Cihangir'e baktım. Kaşlarını olabildiğince çatmış Aksel'e baktığını gördüğümde dikkatini çekmek için konuştum.

"Ben kütüphaneye gideceğim gelmene gerek yok. Zaten nerede olduğumu takip edebileceğin bir uygulama var telefonumda. Bırak da biraz nefes alayım."

"Demir'in kardeşi mi o?"

Söylediklerimi asla takmadan sorduğu soruyla gözlerimi devirip derin bir nefes verdim.

"Evet. Sen beni dinliyor musun?"

"Dinliyorum Ahu. Bu çocuk niye sana böyle dikkatli bakıyor?"

"Demir'le olanları öğrendi. Bizi yanlış anladığın gün Aksel geldi sonrasında. O da bizi öyle gördü ama senin aksine sormadan gitmedi."