MEVA

15|Mehmet Kırımlı

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Sertap Erener-İncelikler

🦋

"Ahu niye bu kadar kötü oldu ki?"

"Bilmiyorum abla. Belki bizimkiler gelmiştir aklına."

Uzaktan gelen konuşma seslerini duyduğumda göz kapaklarımı birbirine daha da bastırdım. Ablam ve Asaf kapımın girişinde konuşuyorlardı. Ben ise yatağımda kafama kadar çektiğim yorganımın altındaydım.

Mektubu gördükten sonra Sancar abimin gelmesiyle mektubu ceketimin cebine sıkıştırmıştım. Abim anahtarla kapıyı açtığında ise ablam ve Asaf'tan o haberi öğrenmiştik.

"Amcam ölmüş."

Bir kez daha kaybetmiştim babamı. Üstelik onunla yüzleşmeye dahi fırsatım olmamıştı. Gözlerinin içine bakıp neden diye sormak istiyordum. Neden beni abine verdin? Neden kızına bakmadın? Neden bunca yıl bu gerçeği saklayıp öleceğin zamanı bekledin?

Ama iyi ki beni abisine vermişti. Babam çok iyi bir babaydı çünkü. Çok mutlu bir ailede büyümüştüm ben. Bana bakmayı tercih etseydi belki de abilerim ve ablamın ilişkilerine uzaktan imrenmekle yetinecektim. İyi ki onlarla büyümüştüm.

"Ahu, uyumadığını biliyorum."

Dibimden gelen Asaf'ın sesinin ardından yorganın üzerimden çekilmesiyle gözlerimi açtım. Bir süre ışığa alışmak için gözlerimi kırpıştırmak zorunda kalmıştım. Görüşüm netleştiğinde Asaf'ın endişeli bakışlarıyla karşılaştım.

"Güzelim, iyi misin?"

"İyiyim. Biraz üşüttüm galiba. Bir de ani oldu, beklemiyordum."

Yattığım yerden doğrularak sırtımı yatak başlığına yasladım.

"Evet ani oldu. Abim Erdinç itinin seni aradığını söylemişti sonra akşamında amcam. Hem sen niye o kadar uzağa gidiyorsun kızım! Ya Cihangir abi seni zamanında bulamasaydı?"

"Orada kimse olmuyor diye gittim. Hem Cihangir beni her türlü bulurdu. Nedenini sen daha iyi bilirsin."

İmalı sesimle bakışlarını kaçırdı. Elini saçlarından geçirdiğinde bu sevimli haline gülümsedim.

"Cihangir abi istedi ki iyi ki de istemiş. Ya o adam seni önce bulsaydı?"

"Bunları konuşmayalım Asaf. Cenaze ne zaman kalkıyor?"

Yatağın yanında bulunan komodinin üzerinden telefonumu alıp saate baktım. 11.38

"1 saate kalkar. Amcam, mezarının Trabzon'da olmasını vasiyet etmiş. Beklemiyordum açıkçası."

Evet Trabzon'daydık. Haberi aldıktan sonra ilk işim Sancar abime Mehmet Kırımlı'nın vasiyetini söylemek olmuştu.

Beni abimin yanına gömün kızım.

Mecburen cezaevine gittiğimi de söylemek zorunda kalmıştım. Bir şey diyecek gibi olduysa da vazgeçmişti.

Sancar abim kendi duymuş gibi vasiyetini söylemiş ardından hepimiz ilk uçakla Trabzon'a gelmiştik. Yengemlere de abim haber vermişti ve cenaze işlemleriyle de o ilgilenmişti. Üç yılın ardından buraya gelmek benim için çok zor olmuştu. Çocukluğum burada geçmişti ve burada iyi olan anılarım da sadece çocukluğuma aitti. Annem, babam ve Defne'nin öldüğü gün her şey mahvolmuştu.