MEVA

6|Nedamet

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Pera-Affet

nedamet: pişmanlık

🦋

Otoparktan çıkıp adımlarımı okula yönlendirdim. Cihangir'le yediğimiz yemeğin üzerinden 3 gün geçmişti. O gün abimin sorduğu soruya şaşırmıştım ama beni asıl şaşırtan Cihangir'in bunu kabul etmesi olmuştu. İşlerini ayarladıktan sonra başlayabileceğini söylemişti. Abim bana itiraz hakkı tanımamıştı ki her ne kadar gittiğim her yerde peşimde bir adam olması hoş olmasa da bu şartlar altında en iyisinin bu olduğunun farkındaydım. Başta pek sıcak bakmıyor olsam da Asaf'ın da bu fikri onaylamasıyla mecburen kabul etmiştim.

İsmimin seslenildiğini duyduğumda durdum ve yanıma gelen tanımadığım adama baktım.

"Evet?"

Kaşlarım çatılmış karşımdaki adamın kim olduğunu çözmeye çalışıyordum. Simsiyah takım elbise giymiş gözüne taktığı güneş gözlükleriyle Matrix filminden fırlamış gibiydi. Bu havada taktığı gözlüklere anlamsızca bakıyordum çünkü gökyüzü kapalı, hava her an yağmur yağacak gibiydi.

"Ahu Hanım, bizimle gelmeniz gerekiyor."

Kaşlarım havalandı. Ne saçmalıyordu bu adam?

"Pardon? Siz kimsiniz de sizinle gelmem gerekiyor?"

"Bunu gittiğimiz yerde görürsünüz. Lütfen beni zor kullanmak durumunda bırakmayın."

Üzerime bir adım atmasıyla geri adımlayacakken bileğimden tutmasıyla şaşkınlıkla bileğimi çekmeye çalıştım. Şu an tam olarak ne oluyordu Allah aşkına? Aklıma abimlerle konuştuklarımız gelirken yavaştan korkmaya başlamıştım.

"Bıraksana, ne yaptığını sanıyorsun sen ya? Gelmeyeceğim ben hiçbir yere."

Kolumu kendime çekmeye çalışırken daha sert tutmasıyla ağzımdan bir inleme çıktı.

Bileğimdeki el birden kaybolduğunda elim direkt adamın tuttuğu yere gitti ve ovmaya başladım. Gözlerimi bileğimden çekip karşıma baktığımda hareket eden elim istemsizce durdu.

"Kız gelmek istemediğini söylüyor, sağır mısın birader?"

Kolumu tutan adamın eli kanayan burnundayken bana bakmasıyla Aksel'in önüme geçmesi bir oldu.

"Bana bak bana, ben konuşuyorum! Kız gitmiyor hiçbir yere. Şimdi uza."

Aksel'e bir süre kaşları çatık bakan adam bana bakmadan eli burnunda yanımızdan uzaklaştı. Şaşkınlığımdan sıyrılamamış bir şekilde giden adamın arkasından bakarken önümdeki bedenin seslenmesiyle gözlerim ona çevrildi.

"İyi misin?"

Elimi hızla bileğimden çekip cevap verdim.

"İyiyim."

Hareketim gözünden kaçmamış kafasını eğmeden gözleriyle bileğime bakmasına neden olmuştu. Eli bileğime uzandığında bir adım geriye attım. Bu hareketimle gözleri tekrar gözlerime çevrilirken kaşları da çatılmıştı.

"Teşekkür ederim."

Her ne kadar ondan haz etmesem de bana yardım etmişti, bunu ona borçluydum.