MEVA

16|Meyus

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Mabel Matiz-Kömür

🦋

1 ay sonra

“Ahu, hadi güzelim geç kalıyoruz.”

Parfümümden birkaç fıs daha sıkıp aynada son kez kendime baktım. Güzel olmuştum.

Amcamın ölümünün üzerinden 1 ay geçmişti. Yeni yeni toparlıyordum. Ne kadar çabalasam da onu affedemiyordum. Ne olursa olsun onu babam olarak kabul etmeyecektim. O benim amcamdı ve hep öyle kalacaktı.

Asaf ve ablam hala bilmiyordu. Nedensizce bilmelerini istememiştim ve abimle Selim’de anlayışla karşılamışlardı. Selim’in yengemi tembihlediğini bilmesem de tahmin edebiliyordum. Bu sır sonsuza kadar bizimle kalacaktı. En azından öyle olmasını umuyordum.

Çantamı makyaj masamın üzerinden alıp kapıyı açtım ve hızlı adımlarla aşağıya indim. Asaf ve Sancar abim hazırlanmış beni bekliyorlardı.

Ablamın restoranına yemeğe gidiyorduk Selen’le birlikte. Onlar da İstanbul’a gelmişlerdi cenazeden sonra ama Selim 1 hafta durabilmiş ardından İtalya’ya geri dönmüştü. Selen ısrarlarımızla biraz daha kalmış ama işleri gereği onun da dönmesi gerekmişti ve yarın İzmir’e gidecekti. Yengem ise Trabzon’da kalmıştı.

“Çok güzel olmuşsun Ahu.”

“Teşekkür ederim abi sende çok şıksın.”

Sancar abim beni kolunun altına çekip alnımdan öptüğünde Asaf’ın homurtusunu duyduk. Önümüze geçip evden çıktığında gülerek peşinden gittik ve arabaya yerleştik.

“Selen’e haber verdiniz mi çıktığımızı?”

“Yazıyorum şimdi ben.”

Sancar abimin sorusunu yanıtlayıp telefonumu çantamdan çıkardım. Elim ilk olarak her telefonu açtığımda yaptığım gibi Cihangir’le olan sohbetimizi buldu. Ona birçok kez yazsam da hiçbiri iletilmemişti.
Cihangir, amcamın ölümünden 2 gün sonra görev çıktığı için gitmişti. Abim yanımıza gelirken söylediği şeyi giderken de fısıldamıştı kulağıma.

“Tek istediğim benim için kalbinde küçük bir yer Ahu. Ben gelene kadar düşün, o kocaman kalbinde bana da yer var mı?”

O gittikten sonra neredeyse her gün ona mesaj atmıştım. Cevap vermesini geçtim iletilmiyordu bile ama yazmadan da rahat edemiyordum.

Son mesajım da tek tikte kalmıştı.

Ahu: Özledim.

Çok özlemiştim. Kısa sürede o kadar işlemişti ki kalbime. Onu seviyordum hata ona aşıktım. Bunu kendime bile yeni yeni itiraf etmeye başlamıştım.

“Çıkmış mı o da? Alalım mı biz, kendi mi gelecek?”

Sancar abimin sesiyle hızla sohbetten çıkıp Selen’e mesaj attım.

“Sordum abi, cevap bekliyorum.”

Telefon titrediğinde ekranı aydınlatıp Selen’den gelen mesaja baktım.

“Çıkmış abi o, taksiyle geliyormuş.”

Abim bir şey demeden başıyla onayladı beni.