MEVA

7|Tehdit

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Athena-Yalan

🦋

"Ne oluyor burada? Bu ne hal?"

Şaşkınlığım biraz olsun azalmamıştı. Gerçekten ne oluyordu burada şuan?

"Ablanız biraz fazla kaçırdı. Tutturdu ben senin evine gelmek istiyorum diye. Zar zor getirdim buraya."

Başını bana biraz daha yaklaştırdı ve sesini kısarak sanki bir sır verecekmiş gibi konuşmaya başladı.

"Aramızda kalsın beni istediğini söyledi, hani anlarsınız ya."

Alayla söyledikleriyle kaşlarım çatıldı ve telaşla arkamı döndüm. Asaf hala mutfakta olmalıydı, ortalarda gözükmüyordu. Bu iyiydi.

"Bir şey geçmedi değil mi aranızda? O sarhoş ne dediğini bilmiyor. Eğer onun bu halinden faydalanıp dokunduysan seni öldürürüm, duydun mu beni?"

Sesimi yükseltmemek için zor duruyordum. Asaf bu olanlara şahit olursa hiç iyi şeyler olmazdı.

"Sarhoş bir insandan yararlanacak kadar şerefsiz değilim merak etmeyin Ahu Hanım. Hem ben sizin elinizi kana bulamanıza müsaade etmem."

Hala alayla konuşuyordu. Ben ne diyordum, bu ne diyordu? Kafayı sıyıracaktım az kalmıştı.

"Ya sen ne saçmalıyorsun? Asaf gelecek git artık."

Cümlemin bitmesiyle Asaf'ın seslenmesi bir olmuştu.

"Ahu kim gelmiş?"

Konuşacakken Ilgaz'ın söyledikleriyle durdum.

"Eğer yarın söylediğim adrese gelmezseniz gitmeyeceğim ve emin olun o çok değerli abinizin ne yapacağı zerre umurumda değil. Ayrıca bu sefer karşılık vermekten çekinmem. Sadece sizinle konuşmak istiyorum."

Çaresizlikle ona baktığımda yüzünde zafer gülümsemesi olduğunu gördüm. Şu an onu dinlemeyip Asaf'ı çağırabilirdim ama olaylar daha da büyüyecekti. Asaf'ın zarar görmesini istemiyordum. Aklıma gelenlerle onu onayladım.

"Tamam, geleceğim. Git artık."

"Ben size adresi mesaj atarım. Görüşmek üzere Ahu Hanım"

Ablamı kendime yaslayıp onu eve çektim ve Ilgaz arkasını dönüp giderken derin bir nefes verip kapıyı kapattım. Kapattığım kapıya bakarken yarını düşünmeye başladım. Ne konuşacaktı benimle? Bir de şu alayla sizli bizli konuşması yok muydu, daha da sinir ediyordu insanı.

"Ahu, niye cevap vermiyorsun kızım! Ablamın bu hali ne?"

Asaf'ın sesiyle birden irkildim.

"Ne sessiz sessiz geliyorsun be!"

"En az on kere seslendim Ahu. İyi misin, ne oluyor? Ablam nasıl gelmiş eve bu halde?"

Kaşları çatık bana bakarken kendimi sakin olmaya zorladım. Sesimin düzgün çıkacağına emin olduktan sonra konuşmaya başladım.

"İyiyim bir şey yok. Sadece ablamı böyle görünce şaşırdım. Barış abi getirdi ablamı."

Asaf konuşacakken ablamın yere doğru hareketlenmesiyle hemen kollarını dizlerinin altından geçirip onu kucakladı, tam anlamıyla sızmıştı artık.