MEVA

5|Cihangir

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Sertap Erener-Yanarım

🦋

Eve gelir gelmez kendimi salona atmıştım. Asaf ikimize kahve yapıp yanıma oturmuş sessizce benim anlatmamı beklemişti. Bir süre kahvemi yudumlamış sonra Demir'le konuştuklarımızı Asaf'a anlatmıştım.

"Onun da haberi yokmuş yani?"

"Evet öyle söylüyor. Başta yalan söylemiş olabilir diye düşünmüştüm ama o bizi gördüğünde olan şaşkınlığı, sonrasında konuşurken olan tavırları... Doğru söylüyor, hissediyorum."

Şaşkınca bana bakmasıyla kaşlarım havalandı.

"Yalan söylemiş olabileceğini gerçekten düşündün mü? Ben bile düşünmezken."

Alayla güldüm.

"Olanları sen yaşamadın Asaf. Benim anlattıklarımla ondan birden soğumadığını biliyorum. Onu hala sevdiğini de biliyorum."

Ona her şeyi anlatmamıştım.

Onun da alayla gülmesi ve söyledikleriyle kaşlarım çatıldı.

"Sen hala sevmiyor musun sanki?"

Cevap verecekken kapının açılmasıyla sustum. Sancar abim ve ablam gelmişti.

"Çok yoruldum ben bugün. Direkt uyumaya gidiyorum, iyi geceleer."

Ablamın neşeli sesiyle gözlerimi devirdim. Kısa sürede bu kadar kapılması saçmaydı. Tabi bildiğimiz gibi kısa süreyse.

O koşa koşa yukarıya çıktığında Sancar abim de bizim yanımıza geldi. Ablamın uyuması iyi olmuştu, o varken konuşamazdık. Asaf, Sancar abime kahve yapmaya gittiğinde başını koltukta geriye yaslamış şakaklarını ovan abimin yanına gittim. Kollarımı beline sarmamla şakaklarındaki elleri bana sarılmıştı. Başımdan öptüğünü hissettiğimde gözlerim doldu. 3 yıldır alışmaya çalıştığım babasızlığı Sancar abim her zaman gidermeye çalışıyordu. Sırf ona bu çabası için bile minnettardım.

"Sen çok güçlüsün Ahu. Bunu iyi ol diye söylemiyorum gerçekten böyle düşündüğüm için söylüyorum."

Söyledikleriyle gülümsedim ve kollarımı sıkılaştırdım. O sırada Asaf da gelmişti. Abime kahvesini verip karşımızdaki koltuğa oturmasıyla kollarımı abimin belinden çekip doğruldum.

"Derin hala bilmiyor bir şey değil mi?"

Sancar abimin sorusuyla başımı olumsuzca salladım.

"Ablamın öğrenmesi gerekmez mi? İlerde illaki öğrenecek, o zaman hem bize hem de kendisine çok kızacak."

Asaf söylediklerinde haklıydı. Eğer ablam ilerde bir şekilde bunu öğrenirse, önce bize onu engellemediğimiz ve ona söylemediğimiz için kızacak ama sonrasında kendisine daha çok kızacaktı.

"Asaf haklı. Ona söylememiz lazım."

"Haklı evet ama önce bu ortaklığı önlemeye çalışmamız lazım. Eğer bunu başaramazsak ona anlatırız."

Sancar abimin söyledikleriyle başımı onaylarcasına salladım. Ablama söylemek son çaremiz olmalıydı.

"Kardeşinin haberi yok galiba olanlardan. Bizi gördüğünde o da şaşırdı."