MEVA

9|Yuva

Beğenmeyi ve bölüm içi yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Jüpiter keyifli okumalar diler...

Dedüblüman-Sakladığın Bir Şeyler Var

🦋

"İnsan söylemediklerinden ötürü çok az ama söylediklerinden ötürü bin kez pişmanlık duyabilir." Diye bir söz okumuştum bir yerde. Pişmandım ama çokça da kırgın. Abime o cümleyi kurarken tek istediğim beni kırdığı gibi onu kırmaktı ki bunu fazlasıyla başarmıştım. O söylediklerim asla gerçek düşüncelerim değildi. Hiçbir zaman öyle düşünmemişken bunu nasıl abime söyleyebilmiştim bilmiyordum. Üstelik abimin yaşadığı her şeye yakından şahit olmuşken...

Asude abla, abimin ilk ve tek sevgilisiydi. Üniversitede tanışmış başta arkadaş olarak başlayan ilişkileri sevgililiğe evrilmişti. Eğer kaza olmasaydı bir yıl sonra evleneceklerdi de. Bundan üç yıl önce ailemin yaşadığı kaza sonrasında abim Asude ablaya her şeyi anlatmıştı. Ailemin neden öldüğünü, amcam ve o adamın kendi aralarındaki nefretin nasıl başkalarının canına neden olduğunu, her şeyi... Abimin anlattığı günün akşamı Asude abla bir mesajla abimi terk etmişti. Abim, ailemizin ölümünü atlatamamışken bir de üstüne evlenmek üzere olduğu kadının onu terk etmesiyle baş başa kalmıştı. Onunla beraber sabaha kadar ağlamışken bunu nasıl ona yapabilmiştim? O kadından nefret ediyorken nasıl onun haklı olduğunu dile getirebilmiştim? Nasıl 'iyi ki' diyebilmiştim?

"Atlamayacaksın değil mi?"

Kulaklığımın çekilmesinin ardından duyduğum ses ve yanıma oturan bedenle korkuyla yerimde sıçradım.

"Korkuttum mu?"

Sorusunun saçmalığıyla gözlerim devrildi. Bir cevap vermeden başımı gece olduğu için siyaha bürünen denize çevirdim.

"Ne dinliyorsun?"

Kulağımdan çıkardığı kulaklığı çekinmeden kendi kulağına taktı.

Anlatırken tut elimi

Uykuya dalıp gitsem bile

Bırakıp gitme sakın beni

Eli kulaklıkta, duraksadığını hissettiğimde omzumun üzerinden ona baktım.

Bana bir masal anlat baba

İçinde tüm sevdiklerim

İçinde İstanbul olsun

Ona baktığımı fark ettiğinde önce kendi kulağındaki kulaklığı ardından benim kulağımdaki kulaklığı çıkardı.

"Üzgünken daha çok acı çekmek istiyorsan başarıyorsun."

Omuz silktim. Mutsuzken hareketli şarkılar dinleyemezdim. Dinleyebilen var mıydı sahiden?

Telefondan şarkıyı kapatıp başımı Cihangir'e çevirdim.

"Neden geldiniz?"

"Seni koruyacağımı bu kadar çabuk mu unuttun? Ayrıca sen diyebilirsin bana."

Başımı ağır ağır salladım. Aklıma gelenle tek kaşım havalandı.

"Kaç yaşındasın?"

Sorumu garipsemişti galiba çünkü kaşları çatılmıştı.

"32, neden sordun?"

Abimle aynı yaştaydı. Liseden arkadaşı olduğunu biliyordum ama belki alt ya da üst dönemdendir diye düşünmüştüm.