SABIKALI (FRANCO) TAMAMLANDI

5.BÖLÜM: Bela Geliyorum Demez!

BÖLÜM İTHAFI: zumraarslan8

Tartışma sesleri işittiğinde derin uykudaydı. Kadın olanın sesi tanıdıktı. Gözlerini aralamadan evvel öfkeli konuşmaların bitmesini beklemeye karar verdi.

"...sana söyledim, hepsi şu Daniella denen işgüzarın suçu." diye cırladı kadın. "Sara ve Fabio'yu da o kandırmış olmalı. Onu ilk gördüğüm anda başımıza bela olacağını anlamam gerekirdi."

"Sara kocaman kız. Ayrıca Fabio, ikisinin de olaydan haberi olmadığını söyledi. Söylesene kim bu kadın?"

Demek Fabio, Sara'yı korumak için yalan söylemişti. Bunda bir sorun yoktu ama yine de tuhaf hissettirmişti.

"Kadınla yeni tanışmışlar. Sara onunla bir markette tanıştığını söyledi. Orada tanıştığı birine bu kadar çabuk güvenebildiğine inanamıyorum."

"Ve hiçbirimize sormadan onu evimize davet etmiş."

"Hayır. Yani haklısın. Onunla kapıda karşılaştığımda gitmesini söylemiştim ama beni dinlemediği yetmezmiş gibi, aptalca planlar yapmış."

"Fabio'dan kadını soruşturmasını istedim. Önce neyin nesiymiş öğrenelim. Bir yabancının evimin içine bu şekilde sızmasından hiç hoşlanmadım."

"Şu hâle bak, bir de utanmadan bütün gece burada bekleyip kendini acındırmaya çalışıyor."

Kısa bir sessizlik oldu. Daniella bakışlarının rahatsız edici etkisini ensesinde hissedebiliyordu.

"Neyse ki o iyi." dedi adam. "Doktor, hastaneye zamanında yetiştirildiğini söyledi."

"Onu ne hakla Gordona'ya götürür. Ya Nonna'ya bir şey olsaydı? Ya annen orada ölseydi?"

"Böyle söyleyip daha fazla tepemi attırma Lorenna! Kadını öldürtmek mi istiyorsun bana?"

Daniella'nın teni bu sözlerden sonra adeta buz kesmişti. Omuzlarındaki örtüye daha sıkı sarınmamak için iradesini sonuna kırıntısına kadar kullandı.

"Fakat Antonio?"

"Sus artık! Annemin ne kadar inatçı ve dediğim dedik bir ihtiyar olduğunu biliyoruz. Son zamanlarda torununu görmek için adaya gitmek istediğini söyleyip duruyordu. Bir şekilde kadını ikna etmiş olmalı."

"Neden tanımadığın bir kadını savunuyorsun?"

"Savunmuyorum. Sadece tahminimi söylüyorum. Sara nerede?"

"Onu Fabio ile birlikte eve gönderdim. Zavallıcık çok korkmuştu."

"Korkmalı da. Onunla hesabım henüz bitmedi."

"Sana yalvarırım Antonio! Sara'ya ceza vermeden önce bir kere olsun olaya onun tarafından bakmayı dene."

"Sakın bana ne yapacağımı söyleme! Kızını bu kadar düşünüyorsan yanında oturup ona daha iyi annelik yapmalısın. Şimdi kapa çeneni!"

Kadın anında suspus olmuştu. Konuşmalar bıçak gibi kesildikten ve ikilinin ayak sesleri uzaklaştıktan bir süre sonra bile Daniella gözlerini açmaya cesaret edemedi.

Yüce Tanrım. Nasıl böyle bir aptallık yapabilmişti? Nasıl yaşlı ve hasta bir kadını, herhangi bir önlem almadan ve ailesinin haberi olmadan adadaki bir hapishaneye götürebilmişti. Ya orada bir doktor bulamasalardı? Ya kadını zamanında hastaneye yetiştiremeselerdi?

Omuzlarındaki örtüye rağmen tenindeki rahatsız edici ürpertiye engel olamadı. Gözlerini araladı ve hastanenin bekleme odasındaki sandalyelerden birinde olduğunu hatırladı. Ne kadar zamandır uyuduğunu bilmiyordu, ancak uyandığından beri o kâbus dolu anların görüntüsü bir türlü hafızasından silinmiyordu.