SABIKALI (FRANCO) TAMAMLANDI

29.BÖLÜM: Tehlikeli Oyun

BÖLÜM İTHAFI: MineSentekin

"Antonio dur!"

Tokat sesini işittiğinde Lorenna merdivenleri inmek üzereydi. Antonio tam kızına yeniden vurmak üzereydi ki, koşarak Sara'nın yere kapaklanın bedeniyle kocasının arasına girdi.

"Sana dur dedim." Antonio hırsla soluyor, ona öfkeyle bakmaya devam ediyordu. Ancak Lorenna geri adım atmamaya kararlıydı. Ona meydan okurcasına bakmaya devam edince Antonio bir adım geri çekilmek zorunda kaldı.

"Başımıza bunca belayı sardıktan sonra onu gebertmediğime şükretmelisin. Ya onun yüzünden Alessandro'ya bir şey olsaydı? Ya onu öldürselerdi?"

Sara titreyen dudağının kenarındaki kanı silmekle bile uğraşmadan uyuşmuş gibi boşluğa bakıyordu. O sırada erkek kardeşi bir köşeden dehşete kapılmış hâlde olan biteni izliyordu.

"Şükürler olsun ki ikisine de bir şey olmadı." Lorenna kızını korumacı bir şekilde kollarında tutmaya devam ederek, "Sen iyi misin tatlım?" diye sordu. "Hadi gel de yukarıda elini yüzünü yıkayalım."

"O piçin yerini söylemeden hiçbir yere gidemez." Antonio adeta kükrüyordu. "Nerede o çabuk söyle! Suç ortağın olacak o hergele hangi cehennemde Sara?"

Sara, Fabio'dan bahsettiğini bildiği halde tek kelime etmemiş, bakışlarını sabit tutmaya devam etmişti. O yanıt vermedikçe Antonio daha da öfkeleniyordu.

"Konuş yoksa..."

"Bu kadarı yeter. Ne kadar hırpalandığını görmüyor musun? Kendini toparlaması için ona biraz zaman ver."

Sara annesinin yüzüne baktı. Bu onun babası tarafından ilk azarlanışı değildi, ancak annesinin onu ilk savunuşuydu. Bu yüzden şaşkınlığını gizleyemiyordu.

"Sen bu işe karışma Lorenna, yoksa hamile olduğuna aldırmam seni de cezalandırırım."

Hamile mi? Annesi hamile miydi?

Sara annesine şaşkınlıkla bakmaya devam ederken gözlerini birkaç kez kırpıştırdı. Lorenna kızıyla yüzleşmeye cesaret edemediğinden ona bakamamıştı.

"Yeterince acı çekmedi mi? Bence dersini almış görünüyor."

"Ders filan aldığını zannetmiyorum. Ona bildiklerini hemen anlatmasını söyle..." Yeniden Sara'ya döndü. "Anlat Sara. Fabio nerede?"

"Bilmiyorum."

"Bana yalan söyleme!" Antonio üzerine doğru yürümeye kalkışınca Lorenna ayağa fırladı.

"Sana bilmediğini söyledi. Onu rahat bırak artık."

Antonio kaşlarını çatmıştı. "Demek bunca yıl sonra bana karşı çıkıyor ve kızını koruyorsun Lorenna. Öyle olsun, ama mutlaka bunun hesabını vereceksiniz. İkiniz de."

Lorenna telaşla kızını arkasına aldı. "Ona bir şey yapmayacaksın."

"Bu seni ilgilendirmez."

"Elbette ilgilendirir. Ben onun annesiyim."

Antonio dudağının kenarıyla zalimce gülümsedi. "Bunu geç hatırlamış olman çok yazık."

Lorenna buna karşılık verememişti. Kızının gözyaşlarıyla nemlenmiş yanağını avucun içine aldı ve ona özür dileyen bir bakış attı. "Haklısın." dedi titreyen sesiyle. "ama bu onun annesi olduğum gerçeğini değiştirmez."

Antonio, "Her neyse. Sara benim için son bir şey daha yapmak zorunda. Bu pisliği kendisi yaptı kendisi temizleyecek."

"Nasıl?" Lorenna, daha sorduğu anda alacağı cevabın ne kadar korkunç olacağını tahmin edebiliyordu.