Aile neydi? Kan bağı olmadan aile olunmaz mıydı?
Şahsen kan bağı sikimde bile değildi.
1 sene önce kaybettiğim timim, benim ailemdi ve buna kimse itiraz edemezdi.
Gözümün önünde şehit olmaları en çok koyan şeydi. Benim hiç bir şey yapamamam, o teröristlerin önünde ağlamam, kriz geçirmem... Her şey çok kötüydü. O gün lanetli bir gündü.
24 şubat 2022. Lanetli bir gündü.
O günü hatırlamak bile kalbime bir ağırlık oturmasına yeterdi.
O gün kendime yemin etmiştim. Ağlayarak geçirdiğim krizin ortasında bağırarak tüm dünyaya yeminimi duyurmuştum. Hepsini öldüreceğime söz vermiştim.
O günün üzerinden bir hafta geçmişti. Bu işi acım tazeyken yapmak istiyordum. Daha çok acı çektirmek istiyordum. Belki de... Acımı hafifletmeye çalışıyordum.
Hepsini teker teker öldürmüştüm. Acı çekerek ölmüşlerdi. Hepsi saatlerce acı çekerek ölmüşlerdi.
O gün karargaha berbat, kanlar içinde döndüğümde albay bana 'seni yakalamayı geçtim gölgeni bile görememişler.' demişti. Gölge ismi buradan geliyordu işte.
Ben Gölge. Teröristlerin gölgesini bile göremediği korkulu rüyası.
Gölge olmama vesile olan timime borçluydum her şeyi. Her şey onlar içindi. Gölge, onların eseriydi ve ben onların eserini yaşatmaktan gurur duyuyordum. Söz vermiştik birbirimize. 'Eğer birimiz ölürse yıkılmak yok! Birbirimizin intikamını almak için hep dimdik duracağız!' diye. Biz, bu sözü birimiz için söylemiştik. Ama hepsi gitmişti. Çok özlemiştim onları.
"Gölge! Gölge beni duyuyormusun?"
Hemen kendime gelmeliydim. Gölge, hata yapamazdı.
"Duyuyorum. Plan hazır. İlk önce çatışacağız, sonra siz içeriye girip aslan timini kurtaracaksınız. Plana itaatsizlik istemiyorum." Dedim. Sesimi erkek sesi yaparak konuşuyordum. Kimse benim bu kimliğimi öğrenemezdi.
""EMREDERSİNİZ KOMUTANIM!"" Dediler hep bir ağızdan bağırarak.
Sonrası ise mermiler havada uçuşuyor falan filan...
Timi kurtarmıştık. Onlar ile de iletişimdeydik.
"Gölge sen ne yapacaksın?" Dedi karşı timden tanımadığım biri.
Kimliğim bizim jargonda her zaman gündemde olan bir konuydu. Gölge kim? Herkesin aklındaki soru buydu.
"Ben başka bir helikopter ile geleceğim." Dedim mesafemi koruyarak.
"Ya sen kimsin ki seni bu kadar saklıyorlar oğlum?" Dedi ismini yeni öğrendiğim karşı timin komutanı Rüzgar. Bu merak beni mutlu ediyordu açıkçası.
"İnsan olduğumu bilmeniz yetmiyor mu?" Dedim alayla. Az önce mesafeli olmam, şu an alayla konuşmayacağım anlamına gelmez.
"Yetse sormam herhalde." Dedi kibirle. Bu konuşma sıkmaya başlamıştı artık.
"Niye soruyorsun? Nüfusuna mı alacaksın?" Demem ile diğer askerlerden gülme sesi geldi.
"Hahaha çok komiksin sen."
"Tamam, yeter bu kadar." Dedim ciddiyete bürünerek. İletişimimiz kesilecekti şimdi.
Ses kapanmadan önce son duyduğum Rüzgar'ın mırıldanma sesiydi.
"Seni bulacağım Gölge. Bulacağım..."
...
DÜZENLENDİ.
🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMRET GÖLGE
Fiksi RemajaBir kadın var, acısından kendini dağlara kapatan. Bu öyle büyük bir acı ki, dağlara gölge olacak kadar büyük hemde. O Gölge. Teröristlerin gölgesini bile göremediği Gölge. Ece... Gölge'nin ardındaki, güneşe aşık kız. Bu hikaye, güneşe aşık kızın gü...
