New Moon / Wenclair gxg

*1*

"Wendy, bil bakalım ne oldu."

Dış kapı açılır açılmaz odanın ortasına zıplayan Enid etrafında dönmeye başlayarak heyecanla ciyakladı.

"Bu hafta sonu komşu kasabaya geziye gidiyoruz. Orada çok güzel bir buz pisti var."

Enid konuşmaya devam ederken Wednesdey de odanın içinde sağdan sola, soldan sağa doğru yürümeye devam ediyordu. Ellerini sırtında birleştirmişti. Kaşları hala çatıktı, dünkü olayı düşünüyordu. Bu işte bir aksilik olduğu kesindi.

"Hey Wen! Beni duymuyor musun?"

Wednesdey, yürümeyi bırakıp kendi alanında durarak yüzünü arkasındaki heyecanlı oda arkadaşına döndü. Enid hala neşeliydi taki onun çatık kaşlarını fark edinceye kadar.

"Yoksa buz pateni yapmayı sevmiyor musun?"

Enid, küçük sevimli kaşlarını çatıp dudaklarını bükünce Wednesdey çatık kaşlarını düzelterek somurttu.

"Kaş çatmak olayı bana ait, sana pek yakışmıyor."

Tekrar sırtını Enid'e dönüp bu sefer masasına doğru yürüdü. Not defterini açarak en son aldığı notları kontrol etti. Canavar en son kasabanın güneyinde görülmüş. Odadaki haritaya doğru yürüdü.

"Gerçekten mi Wendy? O kadar söylediğim şeyin içinde buna mı takıldın?"

Enid, arkasından ciyaklasa da Wednesdey umursamadı. Eline aldığı kalemle haritaya bir çizgi daha çekti ve gördüğü manzara karşısında kaşları tekrar çatıldı. Canavar yavaş yavaş Nevermore'a doğru yaklaşıyordu. Haritada dönen bir görünüm vardı. Bu da o demek oluyordu ki canavar avlanmak için Nevermore arazisinden çıkıyor, avlandıktan sonra tekrar geri dönüyordu.

"Wendy!"

Ona bir cevap vermezse kesinlikle susmayacaktı. Bu yüzden de kalemi haritanın köşedindeki ahşap çıkıntının üzerine bırakarak arkasına döndü ve aralarındaki mesafeye dikkat ederek Enid'e birkaç adım yaklaştı.

"Hangi gün ve saat kaçta?"

Enid'in gözleri büyüdüğünde Wednesdey içindeki nefesi dışarı üfleyerek izledi.

"Şu gezi tahminen kaç saat sürecek?"

"Bir gün" diye ciyakladı Enid ve tekrar hoplayıp zıplamaya başladığında Wednesdey yeniden arkasına dönüp kıstığı gözlerini haritaya kilitledi.

Canavar her kimse kesinlikle okulun arazisinde bir yerde olmalıydı. Ya da daha beter bir ihtimalle okulun içinde, onların arasında...

—

Yemekhaneye inmekten hoşlanmıyordu. Yemek yeme ihtiyacı olmadığı için sırf zevkine tükettiği besinler uğruna yığınla bir sürü aptalın bulunduğu salona girmek Wednesdey için tam bir işkenceydi ancak bu gece salondakileri kontrol etmek istiyordu. Aralarından eksilen öğrenciler onun için şüpheli listesine eklenecek olanlardı. Özellikle de hal ve tavırlarını garip bulduğu Xavier'in salonda olup olmayacağını merak ediyordu.

"Wendy!"

Enid oda arkadaşının salonda olduğunu fark ettiğinde heyecanla yanına koştu. Wednesdey'in ifadesiz gözleri onun neşeyle parlayan mavileriyle buluştu.

"Bana insanlar içinde böyle seslenmeni sana yasakladığımı hatırlıyorum."

Wednesdey, bakışlarını kalabalığın arasında dolaştırdı. Neyse ki, yakınlarda onları duyacak olan birileri yoktu. Enid, yüzünü yüzüne yaklaştırarak kulağına fısıldadı.

"Kimseler duymadı. Bu hala aramızda bir sır."

Wednesdey, başını oynatmadan bakışlarını çenesinin hizasında gözleri parlayan ve ona en geniş gülümsemesini sunan kıza çevirdi. Fazla yakın duruyordu, fazla dibindeydi.

"Enid, sınırları aşıyorsun" diye uyardı ve bir adım geriye çekilerek önünde sallanmaya devam eden kıza bakmayı sürdürdü.

"Hangi masada oturuyorsun?"

Düz bir soruydu sorduğu soru ama kısacık kelimelerden oluşan cümle bile neşelenmek için an kollayan oda arkadaşını gülümsetti. "Gel sana göstereyim" dedi Enid elini Wednesdey'e doğru uzatırken ve somurtkan kızın bakışlarını gözlerinden ellerine kaydırdığını fark ettiğinde gülümsemeye devam ederek elini geri çekip arkasına döndü.

"Unut gitsin, yanlış seçimdi. Hadi beni takip et."

Wednesdey, yavaş adımlarla Enid'in peşinden gittiği masaya doğru yürüdü. Neyse ki oda arkadaşı oturmak için iyi bir masa tercih etmişti. Oturdukları yerden tüm salon görünüyordu.

"Sen bir şeyler yiyecek misin Wen, bugün menüde kızarmış ördek var."

Enid'in heyecanlı sesinin aksine Wednesdey sakin bir şekilde sorduğu sorusunu cevapladı.

"Kızarmışının yerine canlı olanını tercih ederdim. O yüzden teşekkürler ben almayayım."

Enid, omuzlarını silkip yerine oturduğunda Wednesdey salonda görmediği birkaç kişinin adını yanındaki getirdiği siyah deri kaplamalı defterine not aldı. Kuradamlardan Kevin, sirenlerden Lucas, yüzsüzlerden Mona salonda değildi ve Xavier de ortada görünmüyordu. Tam genç adamın da adını defterine not alacaktı ki kapının eşiğinde beliren siluet kaşlarının derinden çatılmasını sağladı. En güçlü şüphelisi Xavier'di ama görünüşe göre bu konuda yanılmıştı.

Kaşları derinden çatılırken elindeki defteri yanında oturan Enid'i ürkütecek bir şekilde kapattı. Masada yankılanan gürültü yan masaların bile dikkatini çekti ve kısa bir anlığına da olsa tüm salondaki uğultu bir an için kesildi. Tüm yüzler salondaki siyahlar içindeki kıza döndü. Ama tüm bunlar Wednesdey'in umurunda bile değildi. Hayatında ilk defa yanılmıştı ve bunun öfkesini yaşıyordu.

"Her şey yolunda mı Bayan Adams?"

Sağ omuzunun üzerinde hissettiği baskıyla yüzünü sağına dönerek bakışlarını omuzunun üzerindeki ele dikti. Oradan ise elin sahibinin yüzüne doğru kaydırdı.

"Öyle olmadığını söylesem bana yardım mı edeceksiniz Bayan Weems?"

Yüzüne, kısa bir an için dudaklarına yayılan alaycı bir tebessüm yerleştirdi ve onu izleyen mavilere alayla bakmayı sürdürdü.

"Hiç sanmıyorum, bence siz yoluma taş koymayı daha çok tercih edersiniz!"

Müdüre hiçbir şey söylemeden kibarca gülümseyerek elini öğrencinin omuzundan geri çekti ve diğer elinin avucunun arasına yerleştirirken parmaklarını parmaklarıyla gelişigüzel bir şekilde sıktı. Bu hareketi Wednesdey'in dikkatini çekmişti fakat kadının söyledikleri davranışlarından daha fazla kafasında soru işareti bırakırken Wednesdey kısık gözlerle uzaklaşan müdirenin peşinden baktı.

Sen benim gençliğimin yansımasısın!

Ona bu şekilde seslenmişti.

Wednesdey öfkeyle kaşlarını çattı.

Kimse ona benzeyemezdi, o da kimseye benzemezdi. Wednesdey eşsizdi...

Evetttt ilk bölümü geride bıraktık :) sizce nasıl bir başlangıç yaptık? Enid'le Wendy'nin arasındaki kimyayı sevdik mi?