New Moon / Wenclair gxg

*8*

İyi akşamlar minnoşlar 💕
Hepinize keyifle okuyacağınız bir bölüm bırakıyorum :)

Hafta sonuydu. Nevermore akademisinin ebeveynleri kabul ettiği bir gündü. Okulun bahçesini teker teker araçlar doldurup boşaltırken en son bahçeye yanaşan siyah limuzin bahçede olan tüm öğrencilerin dikkatini çekti. Özellikle de ailesini karşılamak için okulun kapısında bekleyen Wednesday'in yanında duran Enid'in. Siyah araç kapıya yakın bir yerde merdivenlerin önünde durduğunda Enid koca bir woow tepkisiyle hayret dolu bakışlarını Wednesday'in yüzüne döndü.

"Sana bakınca ailenin gösterişi sevdiği söylenemez doğrusu. Ancak kabul etmem gerekir ki, hepinizin ortak tutkusunun siyah olmasına şaşmadım."

"Yalnızca annemle benim" dedi Wednesday ve aracın kapısı açılır açılmaz rengarenk bir kazakla arabadan inen Pugsley ve onun hemen ardından küçük oğlunu takip eden mavi renk bir takım giyinmiş olan Gomez Adams da Wednesday'in tepkisine yakışır bir biçimde manzara sundular. En son arabadan inen kişi Wednesday'in annesi Morticia Adams'dı. Kadın öyle heybetli, öyle yüce görünüyordu ki, adeta bir kuğu gibi süzülürcesine Wednesday ve Enid'in yanına yaklaştığında Enid kafasını geriye atarak hayranlık dolu bakışlarla Wednesday'in gözlerini andıran benzer siyahlara baktı.

"Arkadaş edindiğine sevindim Wednesday."

Morticia'nın siyah gözlerine yayılan pırıltı Enid'in kanını dondursa da kadına olan hayranlığını eksiltmedi. Morticia, bakışlarını şaşkın kızın yüzünden ayırarak kendi kızına döndü. Wednesday'in alnı endişesini yansıtırcasına gerilirken elini istemsizce sağına uzatarak Enid'in elini kavradı.

"Öyle" dedi, annesinin gözlerine meydan okurcasına dik bir şekilde bakarken.

"Bir kurttan yana seçimi yapmanı oldukça garip buldum doğrusu."

Morticia, Wednesday'in yorumunu beklemeden yanından geçip merdivenlere yöneldi. Onun hemen peşinden Wednesday'in sarılma gibi bir içgüdüden uzak olduğunu bilen Gomez ve küçük kardeşi Pugsley sadece gülümsemekle yetinerek öfkeli kızın yanından geçip gittiler.

"Sakin ol Wednesday, ailelerimiz bizi tam olarak anlamayabilirler ama bu bizi sevmedikleri anlamına gelmiyor."

Enid, Wednesday'in elini sıkıp ona destek olsa bile bir taraftan da hayranlık duyduğu kadının onu küçümsemesiyle kalbinde açılan sızıya direnmeye çalıştı. Kurtsa bile ne olmuştu ki? Melezler insanlara, canlılara zarar vermezlerdi.

"Müdirenin odasında sakın kavga çıkarma olur mu? Disiplin cezası almanı istemiyorum."

Uysal bir şekilde Enid'in isteğine başını oynatarak cevap veren Wednesday, bir taraftan da son günlerde oda arkadaşına karşı fazlasıyla bir bağlılık çalıştırdığını hatırlatıyordu kendine. Gereksiz bir bağlılıktı bu, oldukça hassas ve Wednesday'in ihtiyaç duymadığı bir yakınlıktı.

Enid, tam bu düşüncelerinin üzerine dudaklarını hızlı bir şekilde Wednesday'in yanağına bırakıp uzaklaştığında Wednesday, şaşkınlık içerisinde arkasından bakakaldı. Zaten son zamanlarda Enid'in yaptığı her şeye seyirci olmakla kalıyordu. Ona karşı koyamadığı bir güç vardı içinde ve Wednesday ilk defa bir güçten bu kadar korkuyordu...

--

Müdire Weems kapısı tıklandığında odasındaki yuvarlak, iri aynanın önünde duruyordu. Yağmur damlalarının manzarayı silikleştirdiği camından izlemişti az önce yaşanan sahneleri ve şimdi de kapısının ardında kimin durduğunu çok iyi biliyordu.

"Girin" dedi; düz ve hissiz bir sesle. Kapısı açıldığında topuklu ayakkabıların zemininde bıraktığı sesle bakışlarını camdan ayırdı. Kafasını omuzu üzerinden sağına döndü ama dönüp arkasında duran kişilere bakmadı.

"Oturabilirsiniz" dedi; tekrar aynı ses tonuyla ve arkasında bir hareketlilik oluşup odası tekrar eski sakinliğine kavuştuğunda yavaşça arkasına döndü. Ellerini sırtında birleştirmişti. Gözlerindeki keskin ifadeyle koltuğuna oturan Gomez Adams ve onun önünde ayakta duran siyahlar içindeki kadına bakıyordu.

"Uzun zaman oldu" dedi; önündeki siyahlı kadın ve müdüre Weems ona alayla bakarken dudağının sol köşesini kıvırarak gülümsedi.

"Fark edilmedi" dedi; bakışlarını onu merakla izleyen siyah gözlerden çekip koltuğuna otururken. Önünde konuşması gerektiği, not aldığı her bir detay beyaz bir kağıdın üzerinde yazılmıştı. Wednesday'in dersleri iyiydi fakat şiddete fazla eylem gösteriyordu ve bu Nevermore gibi adı karalama listelerinde olan bir okul için gerekli bir davranış değildi.

"Wednesday, çok fazla şiddete yatkın bir çocuk."

Sanki basit bir bilgiyi verircesine mavilerini önünde oturan şişman adamın gözlerine kilitlediğinde Bay Adams huzursuz bir şekilde koltuğunda kıpırdandı. Bakışlarını müdireden kaçırarak karısına döndü.

"Ben kesinlikle yapı gereği sakin bir adamım ve sende ciddi ayı zamanda saygıdeğersin. Wednesday'in neden bunları yaşadığını anlamıyorum."

Gomez Adams, yeniden bakışlarını müdirenin yüzüne döndüğünde sarışın kadın rahat bir şekilde koltuğuna geri yaslandı.

"Çok belli ki, Wednesday hiçbir özelliğini sizden almamış bayım."

Müdirenin bakışları tekrardan odaya girdiğinden beri gözlerini ondan ayırmayan ve öfkeyle kahvelerini üzerine kilitleyen kadına döndü.

"İkizim Lupin'in her zaman savunduğu bir fikir vardı. Hiçbir şey tesadüf değildir! Sizce de öyle değil mi Bayan Adams?"

Son kelimeyi vurgularken Bayan Weems'in sesi titredi fakat bunu hemen kontrol altına alarak yüzünü konuşan adama doğru döndü.

"Kaybın için üzgünüm Weems."

"Bu kayıptan ziyade bir cinayetti Bay Adams ama şimdi konumuz bu değil. Wednesday'den konuşuyorduk. Davranışlarını gözlemlemeniz için sizin de bir süre Nevermore'da kalmanız gerekebilir. Buna hazırlıklı olarak gidip tekrar geri gelmenizi isteyeceğim sizden."

Müdüre Weems, cümlesini noktalar noktalamaz dışarıdaki yağmura fırtına da eşlik ederek gök gürültüsü odanın penceresini titretecek bir güçle gürledi. Ancak o an için hiçbir doğal felaketin gücü odada bakışlarını birbirinin üzerine dikmiş nefretle soluyan iki kadının hırsı kadar büyük değildi...

Kafadaki sorular biraz daha çözülüyor mu yoksa kafalar daha da mı karışıyor? 😄