Beyin Cerrahı

1.bölüm

Genç kadın hastane önlüğünü son kez düzelterek konferans salonuna ilerlerken etraftaki kendine bakan insan topluluğuna kısa bir bakış attı.

Üzerindeki önlük yüzünden dikkat çektiğini anlayabiliyordu.

Hastanede çok yoğun olduğu için kıyafetlerini değiştirmeye vakti olmamış, o da bunu umursamadan üzerindeki açık yeşil cerrah önlüğü ve beyaz doktor kıyafeti ile gelmişti buraya.

Adımları ile kendinden emin şekilde sahneye doğru ilerlerken kendisini izleyen binlerce kişiye kısa bir baş selamı vererek kendisi için ayrılan sandalyeye oturarak sabahtan beri koşturmaktan yorulan ayaklarını üst üste atmıştı.

Sandalyenin kol kısmına dirseğini yaslayarak kendisini sessizlik içinde izleyen yüzlerce tıp öğrencisine ve hastalara odaklanırken önlüğünden çıkardığı kalemi parmakları arasında ustaca çeviriyordu.

"Kusura bakmayın lütfen acil bir hastam ile ilgilenmek zorunda kaldığım için sizi biraz bekletmek zorunda kaldım. Daha fazla oyalanmadan direkt konumuza geçelim, vaktimiz biraz kısıtlı. Beni buradaki herkes tanıyordur büyük ihtimalle. Tabi aranızda kafasına estikçe ne olduğunu bilmediği bir konferansa giren yoksa. Ben Asya Özdemir, 25 yaşında bir beyin cerrahıyım, burada bu koltukta oturma sebebim hiçbir doktorun cesaret edemediği ameliyatlara girerek başarılı olmam. Yurt içi ve yurt dışı olmak üzere çoğu hastanede görev yaptım, buraya gelmeden önce Güney Kore'de görev yaptım. Biliyorsunuz tıpta en gelişmiş ülkelerden birisidir kendisi."

"Genel anlamda ben buyum, konferansı sorular üzerinden ilerleteceğim, soru sormak isteyenler elini kaldırırsa sevinirim, diğer türlü karışıklık olur."

Diyerek ön taraflarda oturan genç adamı parmağıyla söz sende, dercesine işaret etmişti.

"Hocam, tıp 6 yıl sürüyor, sizin normalde geçen sene mezun olmanız gerekmiyor muydu, daha 25 yaşındasınız, ama beş yıldır çalışoyorsunuz?"

"İlkokulda, ortaokulda ve lisede sınıf atladım, IQ seviyem biraz yüksek çıkmıştı normale göre." Diyerek göz kırpmış ve el kaldıran diğer bir kişiye yöneltmişti bakışlarını.

"Hocam bir çok beyin tümörü ameliyatına girmişsiniz, ama en çok dikkat çeken sağ ve sol beyinciğin arasındaki kötü huylu tümör ameliyatınız. Tümör çok büyükmüş duyduğuma göre, nasıl başardınız?"

"Hastaya bir ay tümörün büyümemesi için ilaç tedavisi uyguladım daha sonra ise ameliyata aldım ama başarmamın en büyük nedeni cesaretim ve kendime güvenim oldu. Bunları kesinlikle kendimi övdüğüm için söylemiyorum çünkü siz tıp öğrencilerinden birisi kendine güvenirse ben eminim benden daha iyi doktorlar ortaya çıkacak."

"Her kendine güvenen doktor ameliyata girseydi dünyada hasta kalmazdı doktor hanım." Diyen adam ile bakışlar onun üzerine dönerken, Asya'nın bakışları da onu bulmuştu, kısaca adamın üzerindeki doktor önlüğüne bakarak alayla güldü.

"Dünyada hasta kalmayacağına emin olsam ben şahsen tüm doktorların kendine güvenmesini isterdim. Buna sizde dâhil, ha birde benimle ve kendime olan güvenimle dalga geçmeye vakit ayıracağınıza biraz kendinize güvenseydiniz şu an ben sizi izliyor olurdum." Diyerek öfkeyle kendisine bakan adama göz göz kırpmış ardından ise el kaldıran başka bir kişiye söz vermişti.

.........

4 saat sonra:

Kısıtlı olan vakit aşılmış, konferans süresi uzamıştı, ama buna rağmen hiç kimse yerinden kalkıp da çıkmamıştı Asya ile alay eden doktor dışında.

Sonunda biten konferans ile Asya oturduğu yerden kalkarken bir kaç hareketle vücudunu esneterek sahneden inmişti.

Kendini kalabalık insan topluluğundan sıyırarak asansöre ilerlerken kapanmak üzere olan kapıyı son saniye tutarak asansöre binmiş ve kendini izleyen takım elbiseli adamları umursamadan telefonundan asistanını aramıştı.