Beyin Cerrahı

12.bölüm

"Geliyorum güzelim, az kaldı yoldayım."

"Tamam hayatım bende iniyorum hemen." Diyerek telefonu kapatan genç kadın ceketini ve çantasını alarak odasından çıkarken adımları asansöre doğru yönelmişti.

Nişanın üzerinden bir hafta geçmişti, hayatının en güzel günlerini yaşıyordu resmen.

Çok mutluydu böyle bir adamla ve bu kadar güzel bir aile ile tanıştığı için.

Dışarıya çıkmış kapının önünde sevdiğini beklerken heyecanla gökyüzüne baktı.

Sevdiği adamı sabahtan beri görmemiş ve çok özlemişti.

Önünde duran araba ile hızlı adımlarla arabaya doğru adımlarken Barlas da aynı anda inmiş ve sevdiğine doğru ilerliyordu.

Duyulan silah sesleri ile ikili korkuyla birbirine bakarken Barlas karın boşluğunda hissettiği sızı ile elini karnına götürmüş ve acıyı dindirmek istercesine elini karnına bastırmıştı.

Asya karşısında kalakalmış sevdiği ile korkuyla çığlık atarken koşarak arabaya tutunan sevdiğinin koluna girmişti.

"Sedye getirin buraya, çabuk olun." Diyerek bağırırken elleri Barlas'ın yarasını bulmuş gözlerinden akan yaşlar ile yere yığılmak üzere olan adamı dik tutmaya çalışıyordu.

Barlas korkuyla titreyen kadınla öfkeyle gözlerini kapatırken kaldırılması ile sedyeye yatırılması bir olmuştu.

Asya sedye ile birlikte koşarken kanlı eli sevdiğinin yanağında, kendinden geçmişçesine ağlıyordu.

"Nolur bırakma beni Barlas, sen de gitme nolur." Diyerek hıçkırarak ağlarken ameliyathaneye alınan sevdiği ile yere çökmüştü.

Kaybetmek istemiyordu...

Yıllar sonra bulduğu sevgiyi kaybetmekten ölesiye korkuyordu.

Sevdiğini kaybetmekten deli gibi korkuyordu.

Titreyen eli ile cebinden telefonunu çıkarırken Rıfat Amca yazan numaraya tıklamıştı.

"Ooo gelin hanım hayırdır inşallah?"

"B-baba B-barlas vuruldu, nolur gel, çok k-korkuyorum." Diyerek ağlarken nefes alamaz duruma gelmişti artık.

"Sakin ol güzelim ben hemen geliyorum." Diyerek hızla Rüzgar'ı aşçıya emanet edip çıkmıştı evden.

Hızla gaz pedalına yüklenirken arkasından da korumalar geliyordu.

Kısa süre içinde ulaştığı hastaneye seri ve sert adımlar ile giriş yaparken korumalara her yere dağılması ve bunu yapanı bulmaları için emirleri yağdırmaya başlamıştı bile.

.......

Rıfat Bey ameliyathanenin olduğu katta duran asansör ile hızlı adımlar ile koridorda ilerlerken yere çökmüş hıçkırarak ağlayan Asya'yı görmesi ile koşmaya başlamıştı.

Yanına diz çökerken Asya hızla kollarını boynuna dolamıştı.

"B-baba bir şey olmasın, o da gitmesin."

"Tamam babacım sakin ol, Barlas çok güçlüdür atlatır Allah'ın izniyle." Diyerek kendini de telkin etmeye çalışırken açılan kapı ile ikili hızla ayağa kalkmıştı.

"Kurşun karın boşluğuna denk gelmiş neyseki, ayrıca olay hastanenin bahçesinde gerçekleştiği için aşırı kan kaybı da yaşanmamış. Ameliyat gayet başarılı geçti, hastayı normal odaya alırız birazdan. Bir kaç saate de uyanır diye düşünüyorum." Diyerek ayrılırken Asya sevinçle Rıfat Bey'e sarılmıştı.