Beyin Cerrahı

6.Bölüm

    Elimdeki son valizimi de Barlas'a uzatarak arka koltuğa otururken Rıfat Bey kucağındaki Rüzgâr'ı kollarıma uzatmıştı ön taraftan.

    Rüzgar sevinçle dışarıya bakarken bende ufak bir tebessüm ettim.

   Barlas'ın da binmesi ile araba hareket ederken havaalanına doğru gidiyorduk. Kimse ses çıkarmıyor bu da arabada gergin bir havanın oluşmasına neden oluyordu.

    "Bak ayaba." Diyen Rüzgar yanımızda duran arabayı işaret ederken gülerek arabayı işaret ettiği eline öpücük kondurdum.

   "Evet kırmızı bir araba o." Diyerek onaylarken bakışları kısa bir an bana dönmüş ve tekrar arabayı odak noktasına almıştı.

     Arka koltuktaki çocuk Rüzgar'a el sallarken Rüzgar sevinçle bağırıp cama yapışmıştı.

   "Gördün mü arabadaki abi sana el sallıyor."

   "Abi." Diyerek bakışlarını Barlas'a çevirirken Barlas da dikiz aynasından bize dönmüştü.

  "Abim." Diyerek Rüzgar'a dönerken Rüzgar gülerek eliyle kendisine el sallayan çocuğu göstermişti.

   "Bak, abi." Diyerek bir yandan çocuğu işaret ediyor bir yandan da etrafa gülücükler saçıyordu.

    .....

   Kucağımda uyuyan Rüzgâr'a dikkat ederek yavaşca arabadan inerken Barlas ve Rıfat Bey de yanımda ilerliyordu. Korumalar ise valizleri taşıyordu.

    Dikkatlice etraftaki insanları inceliyordum.

    Hepsi bir telaş içinde ellerinde valizler ile bir yerlere koşturuyordu.

    "Pasaportun nerde? İşlemleri halledelim."

     "Çantamda bir dakika hemen vereceğim." Diyerek bir kolumla Rüzgâr'ı sıkıca sararken boşta kalan elimle omuzundaki çantamı karıştırmaya başladım.

    "Ben Rüzgâr'ı alayım sen daha rahat bulursun." Diyerek Rüzgar'a uzanırken Rüzgar da anlamış gibi boynuma daha sıkı sarılarak bırakmamıştı.

   "Sorun değil buldum zaten." Diyerek pasaportu uzatırken aldığı ân kollarımı tekrar Rüzgar'a dolamıştım.

     Barlas gerekli işlemleri hallederken, bizde Rıfat Bey ile bekleme sandalyelerine oturmuştuk.

      Rüzgar başını omzuma yaslamış ve uykuya dalmıştı çoktan.

    "Uçak birazdan kalkacak hadi geçelim yerlerimize." Demesi ile aynı zamanda uçağın anonsu yapılırken bizde eşyalarımızı alarak ilerlemeye başlamıştık.

  "Sayın yolcularımız, Norveç uçağı 15 dakika içinde uçuşa geçecektir. Lütfen yolcularımız yerlerini alsınlar."

    Biletlerimize bakarak yerlerimizi bulurken. Cam kenarına geçen Rıfat Bey ile bende yanına otururken diğer yanıma da Barlas geçmişti. Çocuklar için iki koltuk arasında özel bir oturma yeri vardı. Rüzgâr'ı da aramıza oturtarak kemerini bağlarken kalkmaya hazırlanan uçak ile derin bir nefes almıştık.

   .......

   "Rahat dur abim, bak az kaldı." Diyen Barlas'ın sesi ile uyanırken bakışlarım ikiliye kaydı.

    Rüzgar yerinden kalkmış, bir yerlere gitmek için çabalıyordu. Yerinde rahat durmuyordu.

   Rıfat Bey uyumuş, hâliyle Rüzgar'a bakmak da Barlas'a kalmıştı.

    "Cısss!" Diye bağıran Rüzgar bu sefer de benim üzerime atılırken kollarından tutarak kucağıma çektim. Kızarmış gözleri ile masum masum bakarken yanaklarına öpücük kondurarak göğsüme yasladım. Elleri saç tutamlarımı avuçları arasına alırken sessizce Barlas'ı izliyordu.