Beyin Cerrahı

14.Bölüm

      "Hadi artık güzelim, uyan." Diyen Barlas çaresizce başını sedyeye yaslarken genç kadın da gözlerini açmaya başlamıştı yavaş yavaş.

     "Barlas." Diyerek sevdiği adamın ismini fısıldarken Barlas hızla doğrulmuştu yattığı yerden.

    "Güzelim, iyi misin, bir yerin ağrıyor mu?" Diyerek ellerini tutarken dudaklarını alnına bastırmıştı.

    "Rüyaydı dimi her şey?" Diyerek çaresizce fısıldarken Barlas kasılan vücudu ile çenesini sıkarak gözlerini kapatmıştı.

    "Değildi dimi, beni öldürmeye çalıştılar, yıllarımı çöp ettikleri yetmez gibi beni hayattan koparmaya çalıştılar, ben ne yaptım onlara, doğmamı bile onlar sağlamışken ben ne yaptım?" Diyerek dolan gözleri ile sevdiğine bakarken Barlas hiçbir cevap verememişti.

    Asya sevdiğinin kolları arasına girerek ağlamaya devam ederken, Barlas çaresizce saçlarını okşamaktan başka hiçbir şey yapamıyordu.

    Odaya giren doktor ile ikiside bakışlarını ona çevirirken doktor hemşirenin uzattığı bilgilendirme kağıtlarına ufak bir bakış atarak.

   "Sinir krizi geçirmiş hasta, sakinleştirici verdik zaten şu an da gayet iyi göründüğü için çıkışını yapabiliriz, dilerseniz psikoloğa da gidebilirsiniz yardımcı olur sinir krizleri ile ilgili." Diyerek odadan çıkarken Asya boş bakışlarla ellerine bakıyordu.

    Odaya giren Rıfat Bey çaresizce birbirine sarılmış iki bedene bakarken sedyeye çökerek kızı bildiği gelinini kolları arasına almıştı.

   "Çıkışını yaptım, gidelim hadi güzel kızım. Sana bunları yaşatanlara en ağır bedelleri ödeteceğim, kimse benim kızıma zarar veremez bundan sonra yanında ben varım, biz varız." Diyerek saçlarına ufak bir öpücük kondurmuş ve getirdiği poşeti elleri arasına bırakmıştı.

   "Şimdi kıyafetlerini değiştir de evimize gidelim babacım." Diyerek odadan çıkarken kısa süre sonra Barlas da peşinden gelmişti.

    "Yıkıldı baba. Sevdiğim kadın gözlerimin önünde yıkıldı."

    "O yıkıldı diye sende yıkılırsan olmaz aslanım, sen onu ayakta tutacaksın. Benim anneni ayağa kaldırmam tam 5 sene sürdü ama değdi, hem de çok güzel değdi, ömrümün en güzel günlerini yaşadım, sende tutacaksın sevdiğini çekeceksin o çukurdan."

    "Asya güçlü bir kadın, bunca sene yaşadıklarını kaldırmış bünyesi bundan sonra da kaldırır evelallah, Allah hiçbir kuluna kaldıramayacağı yükü vermezmiş, benim kızım da kaldırır o yükü."

   "Kaldırır benim güzelim tabii, çok güçlü."

    "Sen yanımda olduğun sürece her şeyi kaldırırım ki ben." Diyen Asya ile ikili arkasını dönerken Barlas sevdiği kadını kolları arasına almıştı.

   "Bugüne kadar yüzlerini bile görmediğim, isimlerini bile bilmediğim insanlar yıkamaz beni, bir anlık boşluğuma geldi sanırım yoksa o kadar tepki vermem biraz saçma oldu gibi. Benim arkamda dağ gibi babam ve dağ gibi sevdiğim var, kim yıkabilir ki beni?"

   "Kimse yıkamaz güzelim, izin vermem buna asla." Diyerek sıkıca sarılırken Rıfat Bey'in uyarısı ile ayrılmış ve koridorda ilerleyerek çıkmışlardı hastaneden.

    Uzun sürmeden evlerine gelirlerkem Rıfat Bey odasına çekilmiş Barlas ise Asya ile birlikte odasına girmişti.

   "Bir duş al kendine gelirsin hayatım, bende üzerimi değiştireyim o sırada."