Beyin Cerrahı

8.bölüm

Oy sınırı 30, yorum sınırı 40 dolmadığı sürece yeni bölüm gelmeyecek😇

"Al güzelim, ameliyatta da çok bir şey yiyememişsin güçten düşme." Diyen Barlas Asya'nın yanına oturarak elindeki tostu ve çayı uzatırken tepside ki diğer çayları da kendisi ve babası almıştı.

Asya tostun yarısını yedikten sonra bulanan midesi daha fazlasını almazken çayını içmeye başlamıştı.

"Tostunu bitirsene kaç saattir aç aç geziyorsun bak. Yola çıkmadan da midem bulanır deyip yememiştin sabah da düzgün yemedin. 20 saattir de ameliyatta olduğunu varsayarsak sana ikinci tostu almam bile gerekiyor."

"Ameliyatta da atıştırdım, üstelik burnumda hâlâ kan kokusu olduğu için midem kötü, yemek istemiyorum."

"Tamam biraz dinlen, uyanınca yersin." Diyerek Barlas elindekileri alırken başını olumsuz anlamda sallamıştı gitmek istemediğini söylercesine.

Asya "Gitmeyeceğim hiçbir yere." Diyerek bacaklarını kendine çekerken Barlas ceketini çıkartarak Asya'yı kolundan tuttuğu gibi göğsüne yatırmış ve üzerine de çıkardığı ceketi örtmüştü. Aldığı koku ve yorgunluk ile mayışmaya başlayan Asya uykusuna yenik düşerken son hatırladığı omzuna dolanan kollardı.

.......

Genç adam kendilerine doğru gelen babasına kısa bir bakış atarken elleri genç kızın omzuna daha sıkı sarılmıştı.

"Baba, nerden böyle?"

"Şükür namazı kıldım oğlum. Paşam kurtuldu ya şükrettim onu bana bağışlayana ve aracı gönderdiği kadına." Diyerek oğlunun göğsünde yatan kadına ufak bir tebessüm etmişti.

"Yorulmuş."

"Evet yemek de yiyemedi, midesi kötüymüş, güçten düşmesin diye uyuttum bende."

"İyi yapmışsın oğlum, kardeşin buradaysa bu kadına borçluyuz. 20 saatini verdi onun için."

"Doğru söylüyorsun baba, ona çok şey borçluyuz."

"Bu kadın zamanında sevgisiz kalmış bir çocuk oğlum. Tek istediği sevgi, onu seversen başka hiçbir şey istemez senden. Onu çok sev, dünyanın en çok sevilen kadını yap. O bunu hakediyor çünkü." Derken bakışları oğlunun sıkıca kadına sarmış olduğu kolundaydı.

.....

Genç kadın saçları ile uğraşan eller sayesinde gözlerini açarken bakışları Barlas'ı bulmuştu.

"Ne yapıyorsun?"

"Saçlarını çok sıkı bağlamışsın başın ağrımasın diye çözüyordum."

"Ameliyatta rahatsız etmesin diye bağlamıştım." Diyerek saçlarını tek hamlede çözerken elleri saç diplerini okşamıştı acısını almak istercesine.

Barlas, genç kadının uzun saçlarından yayılan koku ile hayranlıkla ona bakarken kendine mani olamadan uzun saçlarına ellerini atmıştı.

"Rüzgar'da bir gelişme var mı? " Diyen genç kadın tekrar adamın göğsüne yatarak odanın camına bakarken Barlas derin bir nefes alarak "Hayır, hiç kimse gelip gitmedi henüz." Diyerek derince oflamıştı.

Asya yattığı yerden doğrularak ayaklanırken vücudunu esneterek koridorun sonundaki odadan gerekli eşyaları giyinerek Rüzgar'ın odasına girmişti. Değerlerini kontrol ettikten ve kalp atış hızını da dinledikten sonra odadan çıkarken kapıda bekleyen Barlas ile derin bir nefes almıştı.

"Şuanlık gayet iyi küçük bey, böyle devam ederse birkaç güne uyanabilir." Diyerek sevinçle üzerindeki hijyen açısından gerekli olan kıyafetleri çıkartmıştı.