Beginning of the end | Nishimura Riki

28

Şey, ben geldim…

∆∆∆∆∆∆∆

Yaranamazsınız.
Bazen iyi niyetle yapmış olsanız bile insanlara yaranamazsınız ve bu genelde size patlar. Sonrasında sizin için üzülen üzülür, nefret eden nefret eder o ayrı konu.

İnsanlar, başkaları hakkında konuşmayı seven lanet varlıkladır. Sürekli konuşurlar, insanların yaşadıkları ve hissettiklerini bilmeden. Bunu ister kendinizi düşünerek okuyun ister Soo-rim'le bağlantı kurarak okuyun.

Kimsenin onun nasıl şartlarda büyüdüğünü görmediği için, mükemmel bir kız olarak görüyorlardı. Dudaklarından bir tane kötü söz çıkmaz, gülümsemesi hiç solmaz, giyimi kuşamı yerinde, elinden her iş gelen, şikayet etmeyen, kendinden küçüklere sonsuz sevgiyle yaklaşan, saf güzelliğe sahip olan ve birçok özelliği ile övüp duruyorlardı.

Bunca şeye sahip olmasında elbetteki en büyük faktör annesiydi. (Riki hep Soo-rim'in annesinden nefret etti) Saydığım özelliklerin hepsini kızına zorla kazandırmıştı. Bu da Soo-rim'in her hareketinden şüphe duymasına neden olmuştu. Doğru mu yaptım, Annem beğenir mi, bu uygun oldu mu, daha iyi ne yapabilirim, şuan şu şekilde davranmalıyım, annem bunu duysaydı beni öldürürdü, sabırlı ol, annem görürse seni mahveder Soo-rim, bu çok mu aşırı oldu, daha ağırbaşlı, daha sakin, daha uygun hareketler…

Daha sayamadığım bir çok düşünce vardı kafasında Riki dışındaki insanların önündeyken. Hepsi de annesinin sıkı kuralları ve saçma sapan yetiştirme tarzı yüzündendi. Bunu bilen tek kişi Riki'ydi işte.

Ve, eğer daha iyi analiz ederse Soo-rim'in düşüncelerini tamamen anlayabileceğini düşünüyordu. İnsanların içini okuyamıyoruz, ama Riki'nin Soo-rim'in içini okumaktan başka, pek alternatifi yoktu. En azından Soo-rim'i iyi hissettirerek bunu yapmanın başka yolu aklına gelmiyordu.

∆∆∆∆∆∆∆

Milyonuncu kez odasını baştan başa dolandı. Tüm düşüncelerini üfler gibi uzunca oflayıp sertçe yatağına attı kendini. Annesi bunu görse o yatağı Riki'nin kafasında kırardı ama görmemişti işte.

Beyaz tavana bakarken ağlamaklı sesler çıkarmaya başladı. Sözsüz isyan diyebiliriz.

Soo-rim ilk karşılaştıkları zaman ondan her şeyi anlatmasını istemişti ve Riki de bunu sonra anlatacağını söylemişti, hatırlayın.

Anlatırsa hafifleyecek ve çözüm bulmak daha kolay olacaktı. Ama aklını kurcalayan birde her şeyi önceden ezbere bilme olayı vardı. Sıralama devam ediyordu, ablası eve gelmişti bile. Şimdi sırada ne vardı? Mektubun gelmesi…

O gün annesi onu bir teyzenin evine göndermişti ve geri dönerken yolda Young-Jin'den almıştı mektubu.

Şimdi de öyle mi olacaktı? Yine annesi onu Teyzenin evine mi gönderecekti yani?

"Riki-ya, Annem sana bir şey diyecekmiş baksana bi!"

Ablasını duyunca kendini toparlamaya çalışıp yataktan kalktı. Omuzlarını dik tutup  mutfakta onu bekleyen Konon'un yanına gitti. Konon onu beklediği için ayak seslerini dinliyordu, geldiğini duyunca ona döndü. "Salonda."

Talimatı alınca salona gitti meraklı ifadesiyle. "Anne?"
"Riki, gel gel."

"Şimdi sana bir yer tarif edeceğim oraya gideceksin tamam mı?"

Riki'nin beynindeki olay örgüsü kendini belli etmeye başladı.  "Eve gelirken duydum, birinin soba borusu muymuş neyi çıkmış onu bi takıver-"

"Tamam."

Devamını bildiği için odadan çıktı.

∆∆∆∆∆∆∆

Eve girmeyecekti tabiiki. Yine aynı şeyleri yaşayacak mıydı onu merak ediyordu. Yine Young-Jin nefes nefese gelip ona mektubu mu verecekti yoksa böyle bir şey hiç olmayacak mıydı? Şimdiye kadarki yaşadığı her şeyi önceden yaşamış gibi bildiği için şimdi de öyle olmasını umuyordu.

Aynı noktada bilmem kaçıncı dakikasını geride bırakınca artık bu kadar beklemenin çok fazla olduğuna karar verdi. Saçlarını geriye tarayıp tekrar evine gitmeye başladı.

Yanlış mı yapıyordu emin değildi ama, zaten ne yapması gerektiğini bilmediği için böyle hissetmeyi normal karşılıyordu.

Young-Jin'in gelmesi gerekirdi.

Zihnindeki cümleyi tamamlar tamamlamaz ince bir sesle ismini seslendi bir çocuk.
"Riki Hyung!!"

Gözlerini ayaklarından ayırıp heyecanla karşıya baktı. Gözleri umutla bakıyordu. Young-Jin mi bana seslenen?

Öyleydi. Bol koyafetli kısacık boyu ve sarışın kafasıyla şirin ve zavallı kelimelerini çok iyi canlandırıyordu. Koşarak Riki'nin yanına gelirken Riki beklediği şeyin gerçekleşmesine az da olsa sevinmişti.

Büyük adımlarla, küçük çocukla arasındaki mesafeyi kısalttı. Çevresinde herhangi bir insanın olup olmadığını kontrol etme ihtiyacı duydu.

Sarışın çocuk elindeki kağıdı sımsıkı tutuyordu. Bana verdiği mektup…kaybetmiştim. Riki çocuğun konuşmasını beklemeden elindeki kağıdı kaptı. Young-Jin, Riki'nin anı hareketiyle şaşırmış olsa da hızlıca konuşmaya başladı.

"Bunu Soo-rim Noona'ya vermen gerekiyormuş Hyung."

Riki başını titreterek ona anladığını söyledi. Sonrada Young-Jin'in aynı yönde koşarak uzaklaşmasını. Soo-rim'in eline geçen mektubun bu olduğunu biliyordu ve her ne olmuşsa sorumlusu bu kağıt parçasıydı.

Kalbinin hareketliliği ellerine yansıyor gibiydi. Mektubu açarken elleri birbirine dolanacak gibi olmuştu bir an. En sonunda üç paragraf yazının olduğu kağıdı açıp baştan sona okuyunca içine bi rahatlama gelmişti. Önceki okuduğu ile aynıydı. Soo-rim'e bu mektup gelmiş, ve o da tüm bunu Riki'den saklamıştı.

Bana söylemesi gerekirdi.

Mektubu hızlıca katlayıp cebine koydu. Soo-rim'in evine gidecekti. Ona tüm bu mektubu ve olacak şeyleri bildiğini söylemek yerine sadece masumca zarfı verip ikisini de kurtaracaktı. Bir şekilde.

Annem gidecek!

Birden zihnindeki olay sırası belirdi. Tam bundan sonra Konon gelip acilen Annesinin Japonya'ya gittiğini söyleyecekti.

Ya Soo-rim'e zarfı vermeye gidecekti, ya da Annesiyle vedalaşacaktı. Annesiyle günlerce uzak ve habersiz kalacağını bildiği için, biraz zor da olsa hızlı bir seçim yaptı. Annesinin yanına gidecek ve hiç itiraz etmeden Japonya'ya gönderecekti.

Büyükannesiyle Büyükbabası umrunda bile değildi. Hızlıca Annesiyle vedalaşıp hemen Soo-rim'e mektubu ulaştırmaktı amacı.

Mektubun düşmemesi için dakika başı kontrol etmeye karar verdi. Tanrım nolur bu sefer bir aksilik çıkmasın!

∆∆∆∆∆∆∆

[Düzenlendi 19/09/2023]

ALLAH'IM ÇOK ŞÜKÜR
Bugünün tarihini yazın bir yere ben bölüm attım!

İnşallah mantık hatası yapmadım…?
Bundan sonra sizi bu kadar bekletmeyeceğim, beni beklediğiniz için çok teşekkür ederim 😭🤍