Beginning of the end | Nishimura Riki

9

İyi okumalar<3 ❤️

∆∆∆∆∆∆∆

"Da-min Yengem mi çağırdı onları yoksa annemler mi önce geldi?"

Küçük çocuk aşağıdan cevapladı, "Annem çağırdı."

Da-min Yenge, belkide Soo-rim'in en sevdiği akrabalarından biriydi. Küçükkenki Riki'yle birlikte yaptığı çoğu haylazlığa sır ortağı olmuş ve hâlâ daha bunları saklayan muhteşem kadın!

Çocukları çok severdi Da-min Yenge, belkide bunun sebebi yıllarca kendi çocuğunun olmamasıdır. Yengesi olmasa bile herkesin dili alıştığı için Da-min Yenge olarak adı çıkmıştı, herkes ona böyle diyordu.

Woo-gyu, Da-min Yenge gibi bir annesi olduğu için her gün şükretse gene az kalırdı.

"Yengem ortalığa daha duyulmasın diye kendi evinde tutacak tartışmayı galiba."

"Bana mı dedin Noona?"

Duymasını istemiyordu. Henüz 8 yaşındaydı, 16 yaşındaki Soo-rim'in bile psikolojisini bozacak derecede sıkıntılı bir durumken, kim bunu küçücük çocuğa anlatır ki? Woo-gyu'nun gözünde Halaları kendi aralarında mükemmel bir ilişki yaşıyordu.

"Yok hayır, sen önden gitsene ben gelirim. Ya da arkadaşlarının yanına git, benimle geleceksin diye oyunun yarım kalmıştır."

Küçük çocuk yürürken salladığı kollarını daha da hızlı salladı, sevimli...

"Aslında oyun oynamıyordum, Tae bugün evde yokmuş. Ama gidip bakabilirim. Yalnız yürümen sorun olur mu?"

Güldü Soo-rim. Bir elindeki şişeyi diğer eline alıp çocuğun saçlarını karıştırdı. 3 şişeyi birden taşırken acıyan elinin sızısını çocuğa belli etmemek için hala gülerken konuştu, bir yanda da şişeyi tekrar boşta kalan eline aldı,

"Tabiiki olmaz, git oyna sen. Ama yolda başıboş gezen bir Nishimura görürsen onu eve çağır tamam mı? Annen için sorun olmaz sanırım?"

"Nishimura? Riki Hyung'u mu kastediyorsun?"

Gözlerine inen saçlarını başını sallayarak oradan çekilmelerini sağladı Woo-gyu.

"Başka Nishimura var mı? Benim çağırabileceğim?"

"SENİN SEVDİĞİN BENDEN BAŞKA NİSHİMURA YOK DEĞİL Mİ?"

İkiside eş zamanlı olarak arkalarından gelen aptallığı sesinden belli olan kafadan çatlak çocuğa döndü. Sokağın ortasında niye bağırır ki bi insan...?

Riki onlara doğru eskisinden daha hızlı adımlarla gelirken Soo-rim elindeki su dolu bidonları yere bıraktı ve aşağıdaki çocuğa,

"Sanırım söylemene gerek yok, istersen gidebilirsin." dedi artık serbest olduğunu belirterek. Riki kırmızı bandanalı kızın yanına geldiğinde Woo-gyu son hız oradan uzaklaşmış, arkadaşı Tae'nin evine doğru gidiyordu.

Riki Woo-gyu'nun koşusunu izleyip bandanalı kıza kolunu doladı, omzuna.
Çekip alnına sıcak dudaklarını bastırırken gözlerini kapattı, kız da öyle.
Geri çekilince kızın gözlerindeki pişmanlık ve üzüntü karışımı duyguları görmeyi beklemiyordu.

"Hey, noldu ki? Öptüm sadece neden bana öyle bakıyorsun?"

Başını sallayıp dudaklarını ıslattı Soo-rim. "Hiç, sadece bu çok yapmıyorsun da."

Riki alt dudağını öne büzüp öyle mi bakışlarını gönderdi birkaç saniye. Kolunu kızdan ayırıp yerdeki şişelere baktı,

"Benim Güzel Kızım napıyor? Bunları taşımak zor değil mi? Ağırlar."