Beginning of the end | Nishimura Riki

25

İyi okumalar<3 ❤️

∆∆∆∆∆∆∆

O kızın kim olduğunu anlamak için daha dikkatli baktı. Kimdi o? Soo-rim'le Riki'nin ağacında ne yapıyordu?

Kız oturduğu yerden kalktı. Ellerini yüzüne çıkardı. Riki ne yaptığını tam olarak göremiyordu. Çok da uzak sayılmazdı ama detayları göremiyordu. Kız saçlarını at kuyruğu yapıp sıkılaştırdı. Eteğinin arkasını silkeleyip Riki'nin biraz önce baktığı kasabaya baktı. Çok ev görünmüyordu ama oranın bir kasaba olduğunu anlayabilirdiniz.

Kız bir süre kasabaya ve ufka baktıktan sonra geri dönmek üzere ağacın diğer tarafına doğru gitmeye başladı.

Kasabada yaşıyor galiba, diye düşündü Riki. Soo-rim yokken o ağacın altına çok da gitmeyecekti zaten, çınar ağacı başkalarına ait olabilirdi. Başka aşıkların ağacı olabilirdi...

Sevgilisiyle o ağacın altında yıllardır yaşadığı her şey gözünün önünden geçti sanki ona acı çektirmek istercesine.

Kızın ağaçtan uzaklaşmasını bekledi. Ama uzaklaşmadı. Kız sanki Riki'nin orada olduğunu biliyormuş gibi Riki'nin olduğu tarafa döndü.

Riki gözlerini ayırmadan siyah saçlı kıza baktı. Kız da Ona. Kız birkaç saniye sonra öylece durmaktan sıkılmış olacakki el salladı Riki'ye.

Ne yapacağını bilemedi Riki. O da el sallamalı mıydı? Bedeni ondan izin almadan hareket etti. O da el salladı.

Kız, rotasını değiştirip Riki'nin olduğu küçük tepeye gelmeye başladı.

Geri adımladı Riki. Kız oraya neden geliyordu ki? Çayır çimenlik alanda gördüğü rastgele bir çocuğun yanına gitmek ne kadar mantıklıydı ki?

Ne yapmaya çalıştığını anlamayamıyordu Riki. Kız hızlı adımlarla küçük yokuşu çıkarken Riki her adımda onu daha detaylı görüyordu.

Ve gördükçe gözleri de büyüyordu. Gördüğü kız sevgilisine o kadar çok benziyordu ki.
Soo-rim olmasını istedi o kızın. Ne olursa olsun, sevgilisine geri kavuşsun her şeye razıydı.

Kız yorulmuş haliyle elini beline koydu. Soo-rim bunu her yaptığında Riki'nin gözleri hemen onun ellerine giderdi çünkü biliyordu ki elleriyle belini sıkacaktı. Yine de öyle oldu.

Gözleri alıştığı şekilde kızın ellerine kayınca kızın belini sıktığını farketti. Siyah saçları arasındaki rüzgarı hissetti. Kaşlarını çatarak hissettiklerinde bir ad bulmaya çalıştı. Bulamadı tabiiki.

Kız Soo-rim'e çok benziyordu, alışkanlığı bile aynıydı. Peki ne işi vardı burda?

"Niki-ya! Gelmeyecek misin?"

Niki... 'N' ile.

Kendisi intihar ettikten sonra yaşamaya devam ettiyse Soo-rim'in şuan karşısında olması da olağan bir şeydi değil mi?

Beyninde dolanan düşünceleri aralayıp kızın duyacağı şekilde seslenmeye çalıştı. Sesini zor çıkarmıştı.

"Soo... Soo-ya?"

Kız onayladı onu. Gülümseyerek yokuşu çıkmaya devam etti.

Riki'ye yaklaştıkça Riki'nin küçük kalbi haddini aşacak şiddette atmaya devam ediyordu. Nefesleri derinleşmişti ve hareketlerini kontrol etmesi zorlaşmıştı. Göğsünde bir sıkışıklık vardı.

Soo-rim Riki'ye yaklaşınca kollarını öne uzattı. Riki gözlerini kapatıp hapsolmuş bir damlanın yanağına süzülmesine izin verdi. Gözlerini açar açmaz kıza sımsıkı sarılınca kalbi ciddi anlamda bir patlama yaşadı.

Kalbinin kurumuş zemini sanki yeniden yemyeşil oluyordu veya kurumuş şelalelerinden tekrar sular dökülmeye başlıyordu veya... hayat buluyordu tamamen.

Saçları arasında parmakları hissetti. İşte buna her zaman hayrandı. Soo-rim Onun saçlarını karıştırıp kıkırdadı kulağının hemen yanında.

"Çok mu özledin beni Niki?"

Riki Soo-rim'den ayrılmadan başını salladı. Sevgilisinin kokusuna bu kadar ihtiyacı olduğunu daha önce farketmemişti. Huylanacağını bildiği halde kızın boynuna sokulduğunda Soo-rim'in parmak ucuna kalktığını hissetti.

Hıçkırıklarını saklamakta zorluk çekiyordu.

Ne kadar süre orada öylece sarıldıklarını bilmiyorum. Sadece, uzun süre...

Ama en sonunda konuşan Soo-rim olmuştu. "Niki-ya, seni uzun süredir arıyorum neredeydin? Her yere baktım hiçbir yerde yoksun. Korkmaya başlamıştım. Ve, sen neden ağlıyorsun ki, bir şeyler olmuş sana."

Riki'nin kollarından ayrılıp yanaklarını sildi. "Ağacın altına gidelim mi? Anlat orada."

Soo-rim'in dokunuşlarını yanaklarında hissetmeyi sevmişti Riki. "Tamam..."

∆∆∆∆∆∆∆

"Hala cevap alamadım. Neredeydin Riki?"

'Riki'yi duyunca beynindeki sensörler yandı Riki'nin. "N ile söyle." Onun ağzından duymayı seviyordu.

Güldü Soo-rim. Kelime oyununu farketmesi, Ri-ki'nin çok dalgın olmadığının göstergesiydi. Bilerek öyle söylemişti. "Farketmezsin sanmıştım. Pekala düzeltiyorum... Neredeydin Niki?"

Geldim işte zurnanın zırt dediği yere! Hadi Riki buna da cevap ver. Ne diyeceksin? Ne yalan uyduracaksın şimdi?

İç sesi ne zamandır bu kadar sinir bozucuydu ya? "Şelaledeydim. Var ya diğer kasabaya yakın..."

Doğruyu söylemek işi daha betere götürmez miydi? "Woah, orası gerçekten uzak. Ne işin vardı orada? Bana da söyleseydin birlikte giderdik."

"Canım sıkılmıştı."

Oturduğu yerden kalkıp Riki'nin karşısında bağdaş kurdu Soo-rim. Riki'nin eğik başını kaldırdı, "Çocuk mu kandırıyorsun sen? Ben bilmiyor muyum seni sanki, sen öyle sıkılınca çıkıp dolaşmazsın. İllaki bir yaramazlık yapacaksın anca öyle sıkıntın geçer senin. Şimdi, söyle bana. Durup dururken şelale nerden çıktı?"

"Soo-ya. Gittim işte bir şey olmadı geri geldim..."

"Ha diyorsun ki Soo-rim sorup durma söylemeyeceğim. Peki."

Kalktı Riki'nin karşısından. Riki onun gideceğini sandığı için hemen başını kaldırıp "Soo-ya!" dedi. Soo-rim uzandığı çınar dalını bırakıp Riki'ye döndü. "Bugün sürekli diğerleri gibi Soo'yu kullanıyorsun, gerçekten değişik şeyler var sende neyse, hm?"

"Söz ver..."

Serçe parmağını uzattı kıza. Soo-rim gelip serçe parmaklarını birbirine taktı ve mühürledi. "Söz."

"Ama daha duymadın." Omuz silkti, "Gerek var mı? Güvenmiyor olsaydım söylemeni beklerdim."

Kızın gözlerine bakmayı bırakmadan vermesi gereken sözü söyledi Riki.
"Benimle kal."

∆∆∆∆∆∆∆

[Düzenlendi 18/09/2023]

Sırf birileri merak ediyordur diye düşünüp şu BERBAT ÖTESİ bölümü yayınlıyorum yoksa birkaç gün daha bekleyecektiniz

İnşallah Cringe olmamıştır vallaha düzgün olsun diye her kelimeyi kuşkuyla yazdım hiçbir şeyden emin değilim

1/12/2022❤️