" 𝐓𝐇𝐈𝐒 ⁱˢ 𝐭𝐡𝐞 ᵐᵃᶠⁱᵃ 𝐛𝐚𝐛𝐲𝐠𝐢𝐫𝐥 "

-{ Part 48 }-

Ρήγας:Φτάσαμε.
Το κοίταξα απ έξω.Ηταν αρκετά μεγάλο για να ζήσουν 2 άνθρωποι.
Ρηγας:Δεν σε βλέπω και πολύ ενθουσιασμενη.
Εγω:Όχι απλά προτιμούσα το άλλο.
Ρηγας:Ναι και γω αλλά η αστυνομία θα μας έβρισκε οπότε καταλαβαίνεις τωρα έπρεπε να φύγουμε.
Εγω:Ναι οκ πάμε μέσα;
Ρηγας:Αντε πάμε!
Μπήκαμε στο σπίτι μιλάμε ήταν ότι καλύτερο από μέσα.Ειχε σαλόνι με τζάκι είχε μια μεγάλη κουζίνα ένα γυμναστήριο μια βιβλιοθήκη δύο υπνοδωμάτια με τα δικά τους μπάνια ένα ξεχωριστό μπάνιο σε περίπτωση ανάγκης και μια σοφίτα που δεν κατάλαβα τον λόγο που υπάρχει.
Ρηγας:Σε λίγες μέρες αλλάζει ο χρόνος και θα ήθελα να το περάσουμε στην σοφίτα όλο αυτό.Και στα κακά και στα καλά έτσι έχουμε μάθει εμείς.
Εγω:Ναι σωστά.
Ρηγας:Αχ είμαι τόσο χαρούμενος.Ελπιζω να πάνε όλα καλά μεταξύ μας και να μην χρειαστεί να ξαναπάς με κάποιον αδερφός μου θα είναι τωρα;φίλος μου θα ειναι;
Εκείνη την στιγμή του έχωσα ένα δυνατό χαστούκι να το θυμάται για όλη του την ζωή.
Εγω:Δεν φταίω εγώ που τους ελκυω.Επισης τουλάχιστον και οι δύο τους είχαν χρυσές καρδιές οχι σαν εσένα ηλίθιε.
Είπα και έφυγα κατευθείαν προς το δωμάτιο μου.
Μετά από 2 ώρες.
Χτυπάει η πόρτα του δωματίου εγω δεν είχα σταματήσει να κλαίω για αυτό που μόλις μου είπε.
Ρηγας:Σοφία συγγνώμη...
Είπε και έβγαλε ένα αρκουδάκι από πίσω του και ένα μπουκέτο λουλούδια.
Εγω:Με αποκάλεσες πουτανα Ρήγα δεν θα σε συγχωρεσω όχι.
Ρηγας:Έτσι όπως εγω σε συγχωρεσα που παραλίγο να με κλείσεις φυλακή έτσι θα με συγχωρέσεις και εσύ.
Εγω:Συγκρίνεις το ένα με το αλλο;
Ρηγας:Γιατι όχι;Τέλος πάντων σου αφήνω αυτά πάω να σου βάλω να φας και ελπίζω να με συγχωρέσεις.
Εγω:Καλά μπαι.
Ρηγας:Μπαιι!
Κάτι μου λέει ότι δεν θα τα πάμε καθόλου καλά.