"Yasemin? Yasemin kalk hadi?"
"5 dakikacık daha, lütfen."
"Yasemin eğer şu an kalkmazsan geç kalacağız.Geç kalmaktan nefret ettiğimi biliyorsun.Daha senin kayıt işlemlerin var.Kalk hadi."
"Off Narin.Annem bitti şimdi de sen mi başladın ya."
"Yasemin!"
"Tamam, tamam kalktım.Sen in aşağı.Ben üzerimi değiştitip geleceğim."
"Çabuk ol."
"Ta-mam."
Yasemini nihayet uyandırdıktan sonra kahvaltı için aşağı iniyordum.Annemle teyzem çoktan sofradaydı.
"Günaydın."
"Günaydın teyzesinin güzeli."
Gülümseyerek sofraya oturdum.
Uzun zamandır ilk defa bir sabah yüzüm gülümsüyordu.
"Ee? Yasemin hanım daha uyanmadı mı?"
"Az önce uyandı teyze.Gelir şimdi yoksa geç kalacağız."
"Gece sohbet edip uyumazsanız olacağı buydu.Hadi sen alışkınsın sabahları erken kalkmaya.Ama Yasemin...Sabahları okula gitmesi için kalkana kadar canım çıkıyor"
"Yasemin çocuklukta da öyleydi, hatırlıyorum.Ama biz de ne yapalım teyzecim.Kaç yıl oldu görüşmeyeli.Bir birimizi görünce dayanamadık işte"
"Kızım ben konuşmayın, dertleşmeyin demiyorum ki.Sabah, öğlen konuşun.Geceleri uykunuzu alın.Yaseminin yüzünden ikiniz de geç kalacaksınız."
Teyzemle konuşmamız Yaseminin sesiyle sonlandı.Uniformalarını giyinmiş, aşağı iniyordu.
"Birileri beni mi çekiştiriyor?"
"Yok canım biz kim seni çekiştirmek kim?"dedi teyzem alayla kaşlarını kaldırırken.
Ben kıkırdarken Yasemin sırıtarak sofraya oturdu.
"Ben de öyle düşünmüştüm" dedi kendini beğenmişlik edasıyla.
Annem kahvaltı ettiğimiz sürece hiç bir şey konuşmamıştı.Ama görüyordum teyzemlerin bizimle olması ona da iyi geliyordu.Sanki evin ruhu canlanmış gibiydi.Evde gerçekten bir yaşam vardı artık.
10 dakika sonra kahvaltımızı bitirmiş evden çıkıyorduk.
"Hadi, iyi dersler.Yasemin bak sakın ilk günden bi saçmalık yapma.Kendini düşünmüyorsan Narini düşün.Utandırma kızı okulda."
Teyzem Yasemini tembih ediyordu.Çocuklukta çok yaramaz ve kavgacıydı.Demek ki hala öyle.
"Tamam annecim.Merak etme.Ayrıca ben bir saçmalık yaparsam.Narin utanmak yerine desteleyerek bana katılır.Değil mi Narin?"
Yasemin onay bekleyen bakışlarla bana bakıyordu. Çoculukta bir kaç kez Yaseminin kavgalarına katılmış olabilirim ama o zamanlar çocuktuk.
"Üzgünüm ama bu defa teyzeme katılıyorum, Yasemincim"
Yasemin benden bu cevabı beklemediğini gösteren ifadeyle yüzünü buruşturdu.Sonra hemen ruh hali değişmiş şekilde annesine döndü.
"Ayy tamam ya.Sizi mi kıracağım? Bu seferlik uslu olurum"
Sohbeti bitirip gülerek evden ayrıldık.Otobüse binip okula gittik.İlk Dersin başlamasına 5 dakika kalmıştı.Hızlı adımlarla okula girdik.Sınıfa çıkmadan Yaseminin kayıt işlemlerini hal edecektik.Müdire hanımın odasına girmek için kapıyı çaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH İLE BEYAZ
Teen FictionSiyah ve beyaz...Bir birine en çok yakışan ve bir birine en çok zıt olan iki renk.İşte biz de böyleydik onunla.Bir birine ait ve bir birine en çok yabancı olan iki insan.
