Soulmates

08|| Maroc

Salim

Ik word wakker na een nacht vol rusteloze slaap. Soraya is nog steeds op me aan het slapen.
Mijn ogen worden terug vochtig. Ik denk terug aan gisteren. Ik bekijk Soraya, wat is ze toch zo schattig. Ze slaapt in vrede op me blote borstkas.

Ik knuffel haar. Ze word rustig wakker. "Sbah elgheer" zeg ik met men ochtendstem. Ze glimlacht slaperig.

Ze staat op en gaat naar de badkamer. Ondertussen check ik mijn telefoon. Mijn inbox is ontploft. Vrienden, familie en kenissen sturen me allemaal berichtjes. Ik heb zoveel gemiste oproepen. Ik heb nu gewoon even niet de nood om iemand te spreken. Soraya is degene die me nog op pad houdt.

Ik stap binnen in de badkamer. Soraya is haar tanden aan het poetsen. Ik doe hetzelfde. "Moet ik ontbijt voor je klaarmaken?" vraagt ze. "Hoeft niet, ik heb geen honger." Ze knikt medelevend.

Ik geef haar een huiskleedje van me moeder zodat ze meer is bedekt. We gaan terug naar mijn kamer. We bidden samen het ochtendgebed en gaan terug op mijn bed liggen.

"Wollah schatje ik weet niet wat ik moet doen." zeg ik. "Salim, je bent sterk je kunt dit" zegt ze. Ze streelt mijn haar. Ik rol een joint. Ik heb het nu hard nodig. Ik neem een goede trek.

Soraya ruikt de geur van wiet. "Salim, wat doe je?" vraagt ze bezorgd.
"Laat me ff oké?" Ik lig languit in bed. Ik sluit mijn ogen. Ik voel zelfhaat. Waarom was ik daar niet?

In woede sla ik mijn vuist tegen de muur. Nog eens. Nog eens. Er komen al spetters van bloed op mijn buik en handen. Soraya begint te wenen.

"Salim, stop.." Nu besef ik wat ik aan het doen ben. Tranen komen. "Sorry schatje, ik wou je echt niet bangmaken." Ik begin te huilen in haar armen.

Ik neem haar stevig vast met mijn vuisten vol met bloed. Ik neem haar gezicht vast met me bebloede handen en kus haar. Liefdevol. Ze neemt me mee naar de badkamer.

"Je moet douchen, je zit onder het bloed." zegt ze. Ik neem een handdoek en stap onder de douche. "Draai om" zeg ik al lachend.
"Ik ga niet kijken gekkie." antwoord ze.

5 minuten later stap ik uit de douche met een handdoek rond me middel. Mijn haren zijn nat. Ik zie dat ze naar me aan het kijken is maar ik doe alsof ik het niet merk. Ze verlaat de badkamer zodat ik me kan aankleden. Ik kom terug mijn kamer binnen.

"Abdel wenst je heel veel sterkte, ik heb juist met hem gebeld." zegt ze zacht. "Wollah ik hou van je." zeg ik plots.
Ze bloost. "Ik hou ook van jou Salim." glimlacht ze.

Putain met al deze emotie heb ik zelfs niet eens door hoe lekker ze deruit ziet in een huiskleedje.
Haar lichaam is mwah. Nee, nu voel ik me slecht om daarover te denken. Ze is zoveel meer dan haar lichaam. Ik ga naast haar zitten. Ik neem haar hand vast. Ik ghost iedereen behalve haar.

"Moet je niet naar huis?" vraag ik. "Abdel heeft het wel gefikst voor me" zegt ze. Ik glimlach.
"Kom hierr" Ze gaat op mijn schoot zitten. Ik speel op de PS5 om mijn gedachten te verzetten. Ondertussen ligt het meest prachtigste meisje ooit in mijn armen.

"Kom we gaan iets halen als ontbijt." zeg ik. Ik blijf gewoon in mijn marokaanse djelleba en Soraya in haar huiskleedje. Ik zie dat yemma niet thuis is. Waarschijnlijk dingen gaan regelen. Soraya en ik lopen hand in hand over de straat naar de lokale bakkerij. Ik heb gewoon mijn adidas chancla's aan.