Soulmates

25|| Oncomfortabel

Soraya

"IK KUS TENMINSTE NIET MET IEMAND" gilt ik terug. "HET WAS EEN MISVERSTAND JE WEET NIET WELKE SITUATIE" "KOWED HEB IK GEZEGT" roep ik.

Ik word met tranen in mijn ogen wakker. Ik voel me bedrogen. Toen ik de foto's anoniem had gekregen via instagram stond mijn hart stil. Mijn hart doet pijn. Net wanneer alles zo goed ging..

Ik heb niks meer gehoord van Salim sinds gisteren nacht. Mohamed heeft me wel een paar keer proberen bellen maar heb het gewoon genegeerd.

Abdel komt in me kamer. "Word wakker ik ga je brengen naar school." "Ik voel me ziek" Ik probeer het verdriet uit me stem te laten. "Moet ik je brengen naar een dokter?" vraagt hij bezorgt. "Neen maar voel me gewoon echt niet lekker" "Safi blijf thuis, maar niemand kan wel op je letten" Abdel geeft me een kus op me voorhoofd en stapt mijn kamer uit.

Ik blijf nog even liggen en dan stap ik naar de badkamer. Ik wil niet dat ik de hele dag in me bed lig en me hoofd moe maak. In de badkamer doe ik me skincare. Maar gaat moeilijk door al de tranen die me ogen verlaten. Ik dacht echt dat Salim anders was dan de andere jongens. Ik hou zoveel van hem. Hoe kon hij me dit aandoen? En voor ik het weet barst ik in snikken uit.

Mijn ogen zijn erg rood van het huilen. Ik doe verder me skincare en verzorg me krullen. Ik doe een beetje make up want dat vrolijkt me meestal een beetje op. In dit geval niet echt.

Ik heb echt afleiding nodig anders zou ik om de second in snikken uitbarsten.

Ik doe een leuke outfit aan en stap het huis uit. Shoppen in de stad doet me meestal erg goed. Ik bel Zayneb of ze even een uurtje kan skippen om samen iets te lunchen. Ze komt maar wel met Yassine. Ik vind het niet zo erg want hij is ook mijn vriend.

Terwijl dat ik wacht op Zayneb en Yassine ga ik een paar winkels binnen. Ik vind een leuke cargobroek en een fijn trainingspakje voor thuis. Blij met mijn aankoop ga ik terug naar buiten. Ik zie Zayneb en Yassine op een bankje.

Zayneb geeft me een dikke knuffel. Ze weet al van het nieuws. Yassine nog niet en ik wil dat zo houden. Andere mensen hoeven mijn zaken niet te weten. En daarbij mag Salim het zelf wel vertellen aan zijn vrienden.

Ik geef Yassine een boks en we stappen binnen bij pokebowl. "Ik snap niet dat jullie deze shit lekker vinden" grapt Yassine. "Is zo lekker en gezond" zegt Zayneb. "Wollah" zeg ik. "Ik hoef geen gezond, geef me maar een hamburger"

Toch deelt Yassine een pokebowl met Zayneb. Daarna gaat hij even naar buiten om een sigaretje te roken. Nu heb ik even de tijd om met Zayneb te praten.

"Schat alles oké" vraagt ze. "Wjw begin er niet over anders ga ik huilen" zeg ik. "Yassine en ik, we zijn er voor je als er iets is!" "Shokrane is erg lief, nu wil ik gewoon even afleiding."

We smullen van de lekkere pokebowl. Yassine komt terug bij ons zitten. Hij krijgt telefoon. Ik zie op het scherm dat het Mohamed is. "Wat zeg je me daar?" zegt Yassine ongelovig. "Moge Allah hem snel genezen" Yassine zijn glimlach verdwijnt.
"Ik kom zometeen saf"

"Wat is er?" vraagt Zayneb. "Youssef ligt in het ziekenhuis" zegt Yassine verdrietig. Mijn hart staat even stil. Ik vind het best wel erg voor Salim dat zijn beste vriend nu in het ziekenhuis ligt. Wacht eens even. Gisteren zei hij dat ik de situatie niet weet.
Zou het over Youssef gaan? Met wie kuste Salim ook al weer?