Soulmates

17|| Kehba

Mohamed

Ik word helemaal bezweet wakker. "MAMA, mama.." Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Ik ben helemaal in paniek. Ik had weer eens een nachtmerrie. Gisteren had dat telefoongesprek Salims trauma getrigged waarschijnlijk ook de mijne. Ik denk terug aan mijn familie. Weten ze dat ik terug in Europa ben? Dat ik eigenlijk echt niet ver ben van hun?

"Ik hoorde je roepen, alles oké khoya?" vraagt Salim slaperig. Ik klim van het stapelbed. "Is niks" zeg ik kalm. Ik ga naar de badkamer en neem een douche. Ik kleed me aan in een comfortabele trainingspak en maak me klaar voor school. "Salim sta op, we moeten naar school" roep ik van de badkamer. Hij zal waarschijnlijk terug in slaap zijn gevallen.

Ik stap de kamer in en zie Salim met de dekens over hem in zijn bed liggen. "Salim sta op" zeg ik luid. Plots gaat hij naar de badkamer en kotst hij in het toilet. Ik zie hem voorovergebogen over het toilet alles wat in hem zit eruit kotsten. "Salim??" zeg ik verbaasd. Nadat hij klaar is met kotsen buigt hij zich voorover naar de wastafel en wast zijn gezicht. "Ik heb terug gedroomd over Reda" zegt hij.

Ik geef hem een glas water van het nachtkastje. "Wollahmeh we gaan vandaag naar school" zeg ik. "Nee jij moet gaan" zegt Salim fel. "Ik ga niet klaar"

Ik ga naar de keuken om voor ons ontbijt te maken. Ik zie Fatima aan de eettafel snel iets binnenwerken. "Mohamed je moest me echt geen geld storten" zegt ze bezorgd. "Nee getchi, ik heb nu een bijbaan, ik help mee met de rekeningen safi?" antwoord ik. Ik geef haar een glimlach. Ze komt naar me toe en geeft me een dikke knuffel. Even ben ik verbaasd maar ik doe direct mijn armen rond haar. Fatima geeft me een kusje op mijn wang. "Seynoet" zegt ze. (schatje van me)

Ik glimlach en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Getchi, veel plezier op je werk" zeg ik. "Hetzelfde voor jou, maak Salim wakker voor school." zegt ze snel. Ze haast zich de deur uit naar haar 2de job.

Even liet Fatima me denken aan me eigen mama, maar die gedachte laat ik snel vallen. Fatima is tenminste niet iemand die haar zoon terug naar Afrika stuurt en daar laat wegrotten. Ik krijg tenminste steun van Fatima.

Ik maak verder snel een ontbijt voor Salim. Shit, fruitstap is leeg. Ik roep snel tegen Salim dat ik even naar de supermarkt ga om de hoek om nog wat fruitsap te halen.

Ik loop met mijn adidas slippers en mijn trainingspak naar de supermarkt. Ik ga naar de afdeling waar er fruitsappen zijn. Ik kijk niet zo goed uit en bots tegen een meisje. "Halima?" zeg ik verbaasd. Ik begin te grinniken over hoe ze op de grond is gevallen.

Toch als een respectvolle man help ik haar op te staan. "Ga je me zitten stalken ofwa?" zegt ze. "Ik jou stalken, uhu denk je ik heb niks beters te doen." Ik draai met mijn ogen. Halima lacht. Haar glimlach is echt mooi.

"Moet je niet op school zijn?" vraagt ze plots. "Nee, Salim is ziek ik ga voor hem zorgen, jij?" "SubhanAllah mijn kleine zusje is ook ziek" Ik geef haar een medelevende glimlach. "Hoeveel keer gaan we elkaar nog tegen komen?" zeg ik al lachend. Ze grinnikt. "Schatje, geef me gewoon je locatie zodat ik je weet te ontwijken" Ze rolt met haar ogen. "Ik ben jou schatje niet" antwoord ze. "Zien we nog wel." zeg ik.

Ik reken de fruitsap af en loop terug naar huis. Thuis aangekomen zie ik Salim een beetje stoned in de zetel liggen. Hij is nogal licht in zijn hoofd. "Yallah kom eten, ik heb ontbijt gemaakt" roep ik. We gaan naar de eettafel en eten ons ontbijt op.