Soulmates

14|| Bye bye Maghrebia

  Mohamed

Ik word wakker in mijn kapotte appartement. Gisteren kreeg ik een woede aanval en heb alles gesloopt. Ik adem het stof in. Ik rol een joint.
Ik sta op en maak atay voor mezelf. Ik ruim de rommel die ik heb gemaakt op.

Ik bekijk het gat tussen de woonkamer en mijn kamer. Gisteren stond er een muur, nu niet meer. Ik moet lachen om het feit. De grond ligt vol met stof en gebroken bakstenen. Mijn mentale welzijn is fucked up, ik weet dat ondertussen ook van me zelf.

Ik ga naar de badkamer en ik ga staan onder het koude water. Denkend over mijn daden. Ik herinner me vaag wat ik heb gedaan gisteren. Het enigste bewijs dat ik heb is een kapot appartement en geschaafde knokkels. Putain.

Ik bid het ochtendgebed om tot rust te komen. Daarna ga ik liggen in de zetel. Plots hoor ik luid geklop. "MOHAMED AZEM TAWADH" hoor ik iemand roepen. (Mohamed open de deur)
geïrriteerd open ik de deur. Ik zie niemand minder dan Hassan staan.

"Wat is je probleem?" zeg ik geïrriteerd. De jongen voor mij is helemaal gestressed. "Ze hebben Husain neergeschoten" zegt hij met verdriet.

De zoveelste jongen met die neergeschoten is door de Spaanse politie terwijl hij de grens probeerde over te steken voor een betere toekomst.
"Kanker iba3esh" zeg ik met wrok in mijn stem. (Politie)

Ik schenk Hassan een glas met Atay. "Ga je renoveren a oulleh?" vraagt hij met een gemuseerde toon in zijn stem.
"Waa sinigh" antwoord ik. (Ik weet het niet)
Na de glas thee die Hassan heeft leeg gedronken moest hij weg voor een afspraak. We nemen afscheid en hij gaat de deur uit.

Ik ga terug liggen in de zetel. Vandaag heb ik een vrije dag genomen van mijn werk op de markt. Ik heb zwaar geen zin ookal heb ik het geld hard nodig.
Ik kijk een programma op 2M.

Dat is de enigste zender dat deze kanker tv kan spelen. Voor ik het doorheb gooi ik mijn schoen tegen de tv. Ik stap naar de tv en gooi mijn vuist tegen het dikke glas van de antenne tv. Ik word zwaar boos van alles vandaag.

Ik hoor weeral geklop op de deur. "KOWED 3LIA" roep ik. Het geklop word luider. Geïrriteerd open ik de deur. Ik zie een kleine snotaap voor me staan.

"Wat doe je hier" zeg in fel. "Mijn moeder zegt dat je zachter moet zijn met al dat geklop" klaagt het kleine jongetje
"Tabon yemek" ik trek hard aan zijn oor.
Ik ben niet in de mood om vriendelijk te zijn vandaag. Ik zwaai de deur dicht.

Normaal ben ik de grootste kindervriend maar vandaag is zwaar hard mijn dag niet.

De dag vliegt voorbij. Elke dag is het zelfde. Ik wil weg hier.

In de avond
Opeens hoor ik luid getoeter buiten. Het getoeter stop niet dus ik ga naar het balkon een kijkje nemen.

"YA EMSHOEM KOM NAAR BUITEN" hoor ik Salim al lachend roepen. Salim?? De grootste glimlach komt op mijn gezicht.

Ik neem de trap naar beneden en zie Salim met een andere jongen dansen op het dak van de auto. Ze maken heel de buurt wakker.

Mensen komen naar buiten om te kijken wat er gebeurt. Luide muziek vult de straat. Mensen beginnen te klappen. Verward over wat er aan het gebeuren is.
"EYWAAA KOM DANSEN JE WORD EUROPEAAN" lacht Salim.